Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τί γὰρ μᾶλλον φαῦλον ἡ ῥητορικὴ ἢ χρηστὸν, εἴπερ ἐστὶ διττόν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 110:7)
νὴ Δί’, εἴποι τισ ἂν, αὐτὸ γὰρ τοῦτο προθυμεῖ, τὸ δεῖξαι καὶ διελέσθαι διττὸν εἶναι τὴν ῥητορικὴν, τὴν μὲν ὑπὲρ τοῦ βελτίστου, τὴν δὲ πρὸσ ἡδονήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 160:5)
τό τε σύμπαν οὐ συνεχώρει τοσοῦτον εἶναι τὴν ἰατρικὴν, ὅσον τοὺσ κάμνοντασ ἐπισκοπεῖν, ἀλλ’ εἶναι διττόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 173:13)
ἐπεὶ δὲ τὸ ἐπίστασθαι καὶ τὸ εἰδέναι διττόν, ἓν μὲν τὸ ἔχειν, ἓν δὲ τὸ χρῆσθαι τῇ ἐπιστήμη, ὁ ἔχων μὴ χρώμενοσ δὲ ἔστι μὲν ὡσ δικαίωσ <ἂν> ἀγνοῶν λέγοιτο, ἔστι δὲ ὡσ οὐ δικαίωσ, οἱο͂ν εἰ δι’ ἀμέλειαν μὴ ἐχρῆτο.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 160:2)
καὶ τὸ τρυπάνῳ εἶναι διττόν, ὧν τὸ κυριώτερον ἡ ἐνέργεια, ἡ τρύπησισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 173:3)
οὐ γὰρ ἐπιτακτικῶσ ἄρχων ὁ θεόσ, ἀλλ’ οὗ ἕνεκα ἡ φρόνησισ ἐπιτάττει διττὸν δὲ τὸ οὗ ἕνεκα·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 70:4)
καὶ τὸ τί ἦν εἶναι, καὶ ὅτι γε τὸ ἐπίστασθαι ἕκαστον τοῦτό ἐστι, τὸ τί ἦν εἶναι ἐπίστασθαι, ὥστε καὶ κατὰ τὴν ἔκθεσιν ἀνάγκη ἕν τι εἶναι ἄμφω τὸ δὲ κατὰ συμβεβηκὸσ λεγόμενον, οἱο͂ν τὸ μουσικὸν ἢ λευκόν, διὰ τὸ διττὸν σημαίνειν οὐκ ἀληθὲσ εἰπεῖν ὡσ ταὐτὸ τὸ τί ἦν εἶναι καὶ αὐτό·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 75:1)
Σωκράτησ δὲ καὶ Κορίσκοσ, εἰ μὲν καὶ ἡ ψυχὴ Σωκράτησ, διττόν οἱ μὲν γὰρ ὡσ ψυχὴν οἱ δ’ ὡσ τὸ σύνολον, εἰ δ’ ἁπλῶσ ἡ ψυχὴ ἥδε καὶ <τὸ> σῶμα τόδε, ὥσπερ τὸ καθόλου τε καὶ τὸ καθ’ ἕκαστον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 181:1)
διττὸν γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν, οἱο͂ν βάροσ τό τε ὁποσηνοῦν ἔχον ῥοπὴν καὶ τὸ ἔχον ὑπεροχὴν ῥοπῆσ, καὶ τάχοσ τό τε ὁποσηνοῦν κίνησιν ἔχον καὶ τὸ ὑπεροχὴν κινήσεωσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 14:1)
ἐπεὶ δὲ διττὸν τὸ ὄν, μεταβάλλει πᾶν ἐκ τοῦ δυνάμει ὄντοσ εἰσ τὸ ἐνεργείᾳ ὄν οἱο͂ν ἐκ λευκοῦ δυνάμει εἰσ τὸ ἐνεργείᾳ λευκόν, ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐπ’ αὐξήσεωσ καὶ φθίσεωσ, ὥστε οὐ μόνον κατὰ συμβεβηκὸσ ἐνδέχεται γίγνεσθαι ἐκ μὴ ὄντοσ, ἀλλὰ καὶ ἐξ ὄντοσ γίγνεται πάντα, δυνάμει μέντοι ὄντοσ, ἐκ μὴ ὄντοσ δὲ ἐνεργείᾳ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 13:1)
διττὸν γὰρ τὸ ὄν, τὸ μὲν ἐντελεχείᾳ τὸ δ’ ὑλικῶσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 49:1)
ἡ γὰρ ἐπιστήμη, ὥσπερ καὶ τὸ ἐπίστασθαι, διττόν, ὧν τὸ μὲν δυνάμει τὸ δὲ ἐνεργείᾳ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 238:1)
φαίνεται δὴ καὶ τὸ ἄλογον διττόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 147:5)
εἰ δὲ χρὴ καὶ τοῦτο φάναι λόγον ἔχειν, διττὸν ἔσται καὶ τὸ λόγον ἔχον, τὸ μὲν κυρίωσ καὶ ἐν αὑτῷ, τὸ δ’ ὥσπερ τοῦ πατρὸσ ἀκουστικόν τι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 150:1)
ἐοίκε δέ, καθάπερ τὸ δίκαιόν ἐστι διττόν, τὸ μὲν ἄγραφον τὸ δὲ κατὰ νόμον, καὶ τῆσ κατὰ τὸ χρήσιμον φιλίασ ἣ μὲν ἠθικὴ ἣ δὲ νομικὴ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 141:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION