Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὥστε δεινὸν νομίζω τοὺσ μὲν ἁλόντασ μιᾷ ψήφῳ μόνον ἀποθνῄσκειν, καὶ τὰ χρήματα δημεύεσθαι αὐτῶν, τοὺσ δὲ νικήσαντασ πάλιν τὰσ αὐτὰσ κατηγορίασ ὑπομένειν, καὶ τοὺσ δικαστὰσ ἀπολέσαι μὲν κυρίουσ εἶναι, σῷσαι δ’ ἀκύρουσ καὶ ἀτελεῖσ φαίνεσθαι, ἄλλωσ τε καὶ τῶν νόμων ἀπαγορευόντων δὶσ περὶ τῶν αὐτῶν πρὸσ τὸν αὐτὸν μὴ ἐξεῖναι δικάζεσθαι, καὶ ὑμῶν ὀμωμοκότων χρῆσθαι τοῖσ νόμοισ.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 15:1)
ἐγὼ <μὲν> τοίνυν ἔν τε τῷ κοινῷ κέκριμαι τετράκισ, ἰδίᾳ τε οὐδένα διεκώλυσα δικάζεσθαι βουλόμενον·
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 54:3)
ταύτασ αἱρεῖσθαι, τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἔτι δὲ ταύτασ πλείονα ἄρχειν χρόνον τῶν ἄλλων καὶ γὰρ ἐξεληλυθότεσ ἄρχουσι καὶ μέλλοντεσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθουσ καὶ μὴ κληρωτὰσ ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον, καὶ τὸ τὰσ δίκασ ὑπὸ τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι πάσασ καὶ μὴ ἄλλασ ὑπ’ ἄλλων, καθάπερ ἐν Λακεδαίμονι.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 285:1)
ὁ δὲ πολίτησ οὐ τῷ οἰκεῖν που πολίτησ ἐστίν καὶ γὰρ μέτοικοι καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆσ οἰκήσεωσ, οὐδ’ οἱ τῶν δικαίων μετέχοντεσ οὕτωσ ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι τοῦτο γὰρ ὑπάρχει καὶ τοῖσ ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσιν καὶ γὰρ ταῦτα τούτοισ ὑπάρχει·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 8:2)
διὰ γὰρ τοῦτο τῆσ αὐτῆσ οὔσησ μεθόδου περὶ τὰ δημηγορικὰ καὶ δικανικά, καὶ καλλίονοσ καὶ πολιτικωτέρασ τῆσ δημηγορικῆσ πραγματείασ οὔσησ ἢ τῆσ περὶ τὰ συναλλάγματα, περὶ μὲν ἐκείνησ οὐδὲν λέγουσι, περὶ δὲ τοῦ δικάζεσθαι πάντεσ πειρῶνται τεχνολογεῖν, ὅτι ἧττόν ἐστι πρὸ ἔργου τὰ ἔξω τοῦ πράγματοσ λέγειν ἐν τοῖσ δημηγορικοῖσ καὶ ἧττόν ἐστι κακοῦργον ἡ δημηγορία δικολογίασ, ὅτι κοινότερον.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 1 10:1)
τὸ δὲ δημηγορεῖν χαλεπώτερον τοῦ δικάζεσθαι, εἰκότωσ, διότι περὶ τὸ μέλλον, ἐκεῖ δὲ περὶ τὸ γεγονόσ, ὃ ἐπιστητὸν ἤδη καὶ τοῖσ μάντεσιν, ὡσ ἔφη Ἐπιμενίδησ ὁ Κρήσ ἐκεῖνοσ γὰρ περὶ τῶν ἐσομένων οὐκ ἐμαντεύετο, ἀλλὰ περὶ τῶν γεγονότων μὲν ἀδήλων δέ, καὶ ὁ νόμοσ ὑπόθεσισ ἐν τοῖσ δικανικοῖσ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 17 10:1)
τῆσ ἀσεβείασ κατὰ ταὔτ’ ἔστ’ ἀπάγειν, γράφεσθαι, δικάζεσθαι πρὸσ Εὐμολπίδασ, φαίνειν πρὸσ τὸν βασιλέα.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 34:8)
ἴστε δήπου τοῦθ’ ἅπαντεσ, ὅτι ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, οὗ δίδωσ’ ὁ νόμοσ καὶ κελεύει τοῦ φόνου δικάζεσθαι, πρῶτον μὲν διομεῖται κατ’ ἐξωλείασ αὑτοῦ καὶ γένουσ καὶ οἰκίασ ὅ τιν’ αἰτιώμενοσ εἰργάσθαι τι τοιοῦτον, εἶτ’ οὐδὲ τὸν τυχόντα τιν’ ὁρ́κον τοῦτο ποιήσει ἀλλ’ ὃν οὐδεὶσ ὄμνυσ’ ὑπὲρ οὐδενὸσ ἄλλου, στὰσ ἐπὶ τῶν τομίων κάπρου καὶ κριοῦ καὶ ταύρου, καὶ τούτων ἐσφαγμένων ὑφ’ ὧν δεῖ καὶ ἐν αἷσ ἡμέραισ καθήκει, ὥστε καὶ ἐκ τοῦ χρόνου καὶ ἐκ τῶν μεταχειριζομένων ἅπαν, ὅσον ἔσθ’ ὅσιον, πεπρᾶχθαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 96:3)
οἵτινεσ, ὦ γῆ καὶ θεοί, ἐξὸν αὐτοῖσ τὰ δίκαια ποιήσασι μὴ εἰσιέναι εἰσ δικαστήριον, οὐκ αἰσχύνονται μὲν ἀναμιμνῄσκοντεσ ὑμᾶσ εἴ τι ἢ ὁ πατὴρ ἡμῶν μὴ ὀρθῶσ διεπράξατο ἢ οὗτοι εἰσ ἐκεῖνον ἥμαρτον, ἀναγκάζουσι δ’ ἐμὲ δικάζεσθαι αὑτοῖσ.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 6:2)
νομίζω δὲ καὶ ἐκ τούτων ὑμῖν ἱκανῶσ ἐπιδεδεῖχθαι, ὡσ οὐ τοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου ἐστίν, ἀγῶνα μέν μοι περὶ φυγῆσ κατασκευάζειν καὶ δίκασ οὐδὲν προσηκούσασ δικάζεσθαι, πρὸσ δὲ τὸν διαιτητὴν ἀπαντᾶν ἀπαράσκευον.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 45:3)
καὶ εἰ μὲν αὐτῷ ἀπεδίδουν, κομίσασθαι, εἰ δὲ μή, δικάζεσθαι.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ἀπατούριον Παραγραφή 34:5)
ταῦτα τοίνυν λαβὼν καὶ ἀφεὶσ ἁπάντων τῶν ἐγκλημάτων, ὥσπερ ἢ πάντων τεθνεώτων τούτων ἢ τῆσ ἀληθείασ οὐ γενησομένησ φανερᾶσ, δίκην τοσούτων ταλάντων λαχὼν τολμᾷ δικάζεσθαι.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ ὑπὲρ Φορμίωνος 26:1)
οὐ γὰρ δὴ συκοφαντεῖν γε, οὐδ’ ὧν οὐκ ὤφειλον οὗτοι δικάζεσθαι φήσειεν ἄν.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ ὑπὲρ Φορμίωνος 32:1)
εἰ γάρ ἐστι δίκαιον, ὧν ἂν ἅπαξ γένηται δίκη, μηκέτ’ ἐξεῖναι δικάζεσθαι, πολὺ τῶν ἀφεθέντων δικαιότερον μὴ εἶναι δίκασ.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ ὑπὲρ Φορμίωνος 39:2)
κατ’ οὐδὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δίκαιον οὐδὲν ἔχων εἰπεῖν, ἀναιδεστάτουσ λόγουσ ἐτόλμα λέγειν πρὸσ τῷ διαιτητῇ, περὶ ὧν προακηκοέναι βέλτιόν ἐσθ’ ὑμᾶσ, ἕνα μὲν τὸ παράπαν μὴ γενέσθαι διαθήκην, ἀλλ’ εἶναι τοῦτο πλάσμα καὶ σκευώρημ’ ὅλον, ἕτερον δ’ ἕνεκα τούτου πάντα ταῦτα συγχωρεῖν τὸν πρὸ τοῦ χρόνον καὶ οὐχὶ δικάζεσθαι, ὅτι μίσθωσιν ἤθελεν αὐτῷ φέρειν Φορμίων πολλὴν καὶ ὑπισχνεῖτ’ οἴσειν·
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ ὑπὲρ Φορμίωνος 51:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION