Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅμωσ δ’ ἀνάγκη πημονὰσ βροτοῖσ φέρειν θεῶν διδόντων·
(아이스킬로스, 페르시아인들, episode3)
θεῶν διδόντων οὐκ ἂν ἐκφύγοισ κακά.
(아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, episode9)
ἴστε μὲν δή με καθαρεύοντα φιλοτιμίασ, ἐξ οὗ στρατηγεῖν μοι διδόντων ὑμῶν ὑπὸ σημείοισ οὐκ ἐδεχόμην·
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 12 5:4)
Ἐπὶ δὲ Ταλάβριγα πόλιν ἐλθών, ἣ πολλάκισ μὲν αὐτῷ συνετέθειτο, πολλάκισ δὲ ἀποστᾶσα ἠνώχλει, παρακαλούντων αὐτὸν καὶ τότε τῶν Ταλαβρίγων καὶ διδόντων αὑτοὺσ ἐσ ὅ τι χρῄζοι, πρῶτα μὲν τοὺσ αὐτομόλουσ Ῥωμαίων ᾔτει καὶ τὰ αἰχμάλωτα, καὶ ὅπλα ὅσα εἶχον, καὶ ὅμηρα ἐπὶ τούτοισ, εἶτ’ αὐτοὺσ ἐκέλευσε σὺν παισὶ καὶ γυναιξὶν ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 5:1)
ταῖσ γὰρ τιμαῖσ τῶν θεῶν ἠκολούθει τὰ δῶρα διδόντων καὶ λαμβανόντων ἐκ τῶν αὐτῶν τὰ ἐπιβάλλοντα ἑκατέροισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 17:6)
καὶ δὴ κεκλήσθων θεοὶ πάντεσ καὶ θεῶν παῖδεσ καὶ διδόντων τὴν ἀρχὴν τήνδε καὶ πόλιν τήνδε θάλλειν δι’ αἰῶνοσ καὶ μὴ παύσασθαι πρὶν ἂν μύδροι τε ὑπὲρ θαλάττησ πέσοιεν καὶ δένδρα ἦρι θάλλοντα παύσηται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 32:7)
ποῦ νέων καὶ πρεσβυτέρων σύνοδοι καὶ θόρυβοι διδόντων ἅπαντα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ 3:11)
θεῶν δὲ οὕτω διδόντων ἐγένετο ἀπὸ τούτων ἤδη τῶν χρόνων μεταβολὴ περὶ πᾶν τὸ σῶμα καὶ τὴν δίαιταν σαφὴσ, καὶ τόν τε ἀέρα ὑπῆρξε μᾶλλον φέρειν καὶ ὁδοιπορεῖν ἐπιεικῶσ οὐδὲν ἔλαττον τῶν πρὸσ ὑπερβολὴν ἐρρωμένων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 2:13)
διδόντων μὲν γὰρ ὡσ οὐδὲν μᾶλλον χρὴ τούτοισ πολεμεῖν ἔστ’ εἰπεῖν, οὐ συγχωρούντων δὲ τίσ ἂν φαίη δεῖν ἀνέχεσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 8:17)
εἰ τοίνυν τισ καὶ τοιοῦτοσ ἐγγένοιτο οἱο͂σ ῥητορικὴν ἔχων εἰσ μὲν δήμουσ ῥᾳδίωσ μὴ εἰσιέναι, μηδὲ περὶ πολιτείασ ἀμφισβητεῖν ὁρῶν ἑτέρωσ ἔχοντα τὰ πράγματα, καὶ ταῦτα οὐκ ἐν ὑστάτοισ ὢν δόξησ ἕνεκα καὶ τιμῶν καὶ τῶν ἐπικαίρων φιλοτιμιῶν, αὐτὸσ δὲ ἐφ’ ἑαυτοῦ τοῖσ λόγοισ χρῷτο, τὴν αὐτῶν φύσιν καὶ τὸ ἐν αὐτοῖσ καλὸν τετιμηκὼσ, καὶ θεὸν ἡγεμόνα καὶ προστάτην ἐπιγραψάμενοσ τοῦ τε βίου καὶ τῶν λόγων, οὐδὲ τούτῳ χαλεπὸν πρὸσ Πλάτωνα ἀντειπεῖν, ἀλλ’ οὗτοσ ἂν καὶ πολὺ καλλίστων καὶ δικαιοτάτων εὐπορήσειε λόγων, ὅτι, ὦ θαυμάσιε, ἐγὼ ταύτην τὴν δύναμιν ἐξ ἀρχῆσ ἐτίμησα καὶ περὶ πλείστου πάντων κερδῶν καὶ πραγμάτων ἐποιησάμην, οὐχ ἵνα τὸν δῆμον κολακεύω οὐδ’ ἵνα τῶν πολλῶν στοχάζωμαι οὐδὲ ἀργυρίου χάριν, ἀλλὰ καὶ ὅστισ πρὸσ τοῦτο ὁρᾷ καὶ τῶν διδόντων ἐστὶ, μισθωτὸν καλῶ τοῦτον, οὐ ῥήτορα, καὶ πολλοῖσ ἑτέροισ φημὶ λελοιπέναι τόπον ἀμφισβητεῖν εὐδαιμονίασ, εἰ ταύτῃ σεμνύνεται, ἀλλ’ ὑπ’ αὐτῶν τῶν λόγων ἀχθεὶσ καὶ νομίσασ εἶναι πρέπον ἀνθρώπῳ κτῆμα λόγουσ καλοὺσ, οὕτωσ ἐργάζομαι κατὰ δύναμιν τὴν ἐμαυτοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 107:1)
καὶ πῶσ οὐκ ἄτοπον εὐεργέτασ μὲν ὅπωσ κτησόμεθα πάντα ποιεῖν, ἡμεῖσ δὲ καὶ οὓσ μὲν ἔχομεν νῦν θεῶν διδόντων, τούτοισ φανέντεσ ἀγνώμονεσ ἀποστερήσομεν τῶν τιμῶν, οὓσ δὲ μέλλομεν ἕξειν, τούτουσ, ἢν μὴ νῦν ἀγνωμονοῦντεσ φανῶμεν, τῆσ ὑπὲρ ἡμῶν ἀπείρξομεν προθυμίασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 21:5)
ἦν, πορφυροῦν μὲν μεσόλευκον χιτῶνα ἐνδεδυκώσ, χλαμύδα δὲ ἐφεστρίδα περιβεβλημένοσ πολυτελῆ καὶ ὑποδούμενοσ λευκὰσ Λακωνικάσ, στέφανον δάφνησ χρυσοῦν ἐστεμμένοσ, καὶ διανέμων τὰ τῶν πλουσίων τοῖσ πένησι, πολλοὺσ φονεύων τῶν οὐ διδόντων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 54 1:1)
εἴ τι πάθοι καὶ τὰ τῆσ τύχησ ἡμῖν, ἥπερ ἀεὶ βέλτιον ἢ ἡμεῖσ ἡμῶν αὐτῶν ἐπιμελούμεθα, καὶ τοῦτ’ ἐξεργάσαιτο, ἴσθ’ ὅτι πλησίον μὲν ὄντεσ, ἅπασιν ἂν τοῖσ πράγμασιν τεταραγμένοισ ἐπιστάντεσ ὅπωσ βούλεσθε διοικήσαισθε, ὡσ δὲ νῦν ἔχετε, οὐδὲ διδόντων τῶν καιρῶν Ἀμφίπολιν δέξασθαι δύναισθ’ ἄν, ἀπηρτημένοι καὶ ταῖσ παρασκευαῖσ καὶ ταῖσ γνώμαισ.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Α 14:2)
τῶν νόμων οὐδὲ τοὺσ ἑαλωκότασ διδόντων ἀπάγειν πλὴν ἐν τῇ ἡμεδαπῇ, σὺ γράφεισ ἄνευ κρίσεώσ τιν’ ἀγώγιμον ἐκ τῆσ συμμαχίδοσ πάσησ;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 44:2)
οὐκοῦν περιφανῶσ ἐπιδεικνύω ὑμῖν καὶ αὐτοὺσ τοὺσ οἰκειοτάτουσ Νεαίρασ ταυτησὶ καταμεμαρτυρηκότασ ὡσ ἔστιν ξένη, Στέφανόν τε τουτονὶ τὸν ἔχοντα ταύτην νυνὶ καὶ συνοικοῦντ’ αὐτῇ καὶ Φράστορα τὸν λαβόντα τὴν θυγατέρα, Στέφανον μὲν οὐκ ἐθελήσαντα ἀγωνίσασθαι ὑπὲρ τῆσ θυγατρὸσ τῆσ ταύτησ, γραφέντα ὑπὸ Φράστοροσ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ ὡσ Ἀθηναίῳ ὄντι ξένησ θυγατέρα αὐτῷ ἠγγύησεν, ἀλλ’ ἀποστάντα τῆσ προικὸσ καὶ οὐκ ἀπολαβόντα, Φράστορα δ’ ἐκβαλόντα τε τὴν θυγατέρα τὴν Νεαίρασ ταυτησὶ γήμαντα, ἐπειδὴ ἐπύθετο οὐ Στεφάνου οὖσαν, καὶ τὴν προῖκα οὐκ ἀποδόντα, ἐπειδή τε ἐπείσθη ὕστερον διὰ τὴν ἀσθένειαν τὴν αὑτοῦ καὶ τὴν ἀπαιδίαν καὶ τὴν ἔχθραν τὴν πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ποιήσασθαι τὸν υἱόν, καὶ ἐπειδὴ εἰσῆγεν εἰσ τοὺσ γεννήτασ, ἀποψηφισαμένων τῶν γεννητῶν καὶ διδόντων ὁρ́κον αὐτῷ οὐκ ἐθελήσαντα ὀμόσαι, ἀλλὰ μᾶλλον εὐορκεῖν προελόμενον, καὶ ἑτέραν ὕστερον γήμαντα γυναῖκα ἀστὴν κατὰ τὸν νόμον·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 96:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION