Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ταύτησ τῆσ πρεσβείασ οὐ κατηγόρεισ μου διδόντοσ τὰσ εὐθύνασ, ἀλλ’ ἐπὶ ταύτην ἥκεισ τὴν ἐπὶ τοὺσ ὁρ́κουσ, ὑπὲρ ἧσ ἐγὼ σαφῶσ καὶ δικαίωσ ἀπολογήσομαι.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 961)
ἀλλ’ αὐτίκα μὲν τότε εἰσήγαγον εἰσ στρατιὰν ὑμῶν οὖσαν ἐν Σάμῳ κωπέασ, τῶν τετρακοσίων ἤδη τὰ πράγματα ἐνθάδε κατειληφότων, ὄντοσ μοι Ἀρχελάου ξένου πατρικοῦ καὶ διδόντοσ τέμνεσθαί τε καὶ ἐξάγεσθαι ὁπόσουσ ἐβουλόμην.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ ἑαυτοῦ καθόδου 19:2)
Μέμμιοσ δὲ ἁλοὺσ ἐπὶ δεκασμῷ, τοῦ νόμου τοῦ Πομπηίου διδόντοσ αὐτῷ φήναντι ἕτερον ἀφεῖσθαι τῆσ καταδίκησ, τὸν πενθερὸν τοῦ Πομπηίου Λεύκιον Σκιπίωνα προεκαλέσατο ἐσ ὁμοίαν δεκασμοῦ δίκην.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 4 1:8)
οἱ δέ, θεοῦ σφᾶσ ἐπὶ μετάνοιαν ἄγοντοσ, τὸ ἁμάρτημα ᾐδοῦντο καὶ τοῦ Καίσαροσ αὐτοῖσ ἐπιμεμφομένου τε πράωσ καὶ συγγνώμην διδόντοσ ἔτι μᾶλλον ἠρεθίζοντο καθ’ ἑαυτῶν καὶ ἐκ παραδόξου μεταβολῆσ ἐκέλευον τῷ πατρίῳ νόμῳ διακληρώσαντα αὑτοὺσ τὸ δέκατον μέροσ ἀναιρεῖν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 10 1:2)
πάντων δὲ ἀτοπώτατον, εἰ πάλαι μὲν τοῦ Μήδου τοῖσ ἡμετέροισ προγόνοισ πλεῖστα καὶ μέγιστα δῶρα τὰ μὲν αὐτίκα διδόντοσ, τὰ δ’ ἐπαγγελλομένου, ἐὰν μετ’ αὐτοῦ κατὰ τῆσ Ἑλλάδοσ συστῶσιν, ἐὰν δὲ μὴ, πάντα τὰ πάντων αἴσχιστ’ αὐτοῖσ ἀπειλοῦντοσ, τούτων οὐδὲν τὸ παράπαν εἷλεν αὐτοὺσ οὐδ’ ἔπεισε γενέσθαι κακοὺσ, ἀλλὰ τοσοῦτον ἀπέσχον τοῦ σφῶν αὐτῶν καὶ τοῦ μεγάλου τῶν Ἀθηναίων ὀνόματοσ ἀνάξια καὶ βεβουλεῦσθαι καὶ δρᾶσαι, ὡσ μᾶλλον ἂν ἑλέσθαι καθάπαξ ἀπολωλέναι καὶ αὐτοὺσ καὶ τὰ αὐτῶν ἢ τῶν ὑπὲρ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐξ ἀρχῆσ αὐτοῖσ ἐγνωσμένων καὶ ὁπηοῦν καθυφέσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 40:1)
οὐ γὰρ ἐν τῷ πλήθει τῶν διδομένων τὸ ἐλευθέριον, ἀλλ’ ἐν τῇ τοῦ διδόντοσ ἕξει, αὕτη δὲ κατὰ τὴν οὐσίαν δίδωσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 15:3)
γῆμαί τε εἰ ἐθέλοι τὴν Δαρείου παῖδα, γῆμαι ἂν καὶ οὐ διδόντοσ Δαρείου·
(아리아노스, Anabasis, book 2, chapter 25 3:3)
ἀλλὰ νῦν γε διδόντοσ θεοῦ ἀκριβώσουσιν, ἢ ἐξελοῦμεν αὐτούσ.
(아리아노스, Periplus Ponti Euxini, chapter 11 2:2)
καίτοι καὶ Φαινίου τοῦ Ἐρεσίου ἔννοιαν ἡμῖν διδόντοσ μήποτε ἀπὸ τῆσ κέδρου τὸ κεδρίον ὠνόμασται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 282)
καὶ ἡμεῖσ οὖν, ὦ Τιμόκρατεσ, ἀποδίδομέν σοι τὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν λείψανα καὶ οὐ δίδομεν, ὡσ ὁ Κοθωκίδησ φησὶ ῥήτωρ Δημοσθένην χλευάζων, ὃσ Φιλίππου Ἀθηναίοισ Ἁλόννησον διδόντοσ συνεβούλευε μὴ λαμβάνειν, εἰ δίδωσιν ἀλλὰ μὴ ἀποδίδωσιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 31)
τοσαύτην δέ μου ποιουμένου πρόνοιαν τῆσ ὑμετέρασ πόλεωσ, καὶ διδόντοσ αὐτῇ τὴν νῆσον, οἱ ῥήτορεσ λαμβάνειν μὲν οὐκ εἰών, ἀπολαβεῖν δὲ συνεβούλευον, ὅπωσ ὑπομείνασ μὲν τὸ προσταττόμενον τὴν ἀλλοτρίαν ἔχειν ὁμολογῶ, μὴ προέμενοσ δὲ τὸ χωρίον ὕποπτοσ γένωμαι τῷ πλήθει.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ἐπιστολὴ Φιλίππου 20:1)
τί γὰρ αὐτοὺσ οἰέσθ’ ἐκεῖ ποιεῖν ἐγγὺσ ὄντασ τοῦ διδόντοσ, ὅθ’ ὑμῶν ὁρώντων, τῶν καὶ τιμῆσαι κυρίων ὄντων καὶ τοὐναντίον κολάσαι, τοιαῦτα ποιοῦσιν;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 233:1)
καὶ πότερον κρεῖττον ἦν μοι παρὰ Φιλίππου λαβεῖν, τοῦ διδόντοσ πολὺ καὶ μηδενὸσ τούτων ἔλαττον, καὶ φίλον κἀκεῖνον ἔχειν καὶ τούτουσ ἦσαν γὰρ ἄν, ἦσαν φίλοι τῶν αὐτῶν κεκοινωνηκότι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 291:3)
διδόντοσ γὰρ τοῦ νόμου σαφῶσ οὑτωσὶ καὶ λέγοντοσ ἐφ’ οἷσ ἐξεῖναι κτεῖναι, οὗτοσ ἅπαντα παρεῖδε ταῦτα, καὶ γέγραφεν, οὐδὲν ὑπειπὼν πῶσ, ἄν τισ ἀποκτείνῃ, τὴν τιμωρίαν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 74:2)
εἶτ’ οὐ δεινόν, ὦ γῆ καὶ θεοί, καὶ φανερῶσ παράνομον, οὐ μόνον παρὰ τὸν γεγραμμένον νόμον, ἀλλὰ καὶ παρὰ τὸν κοινὸν ἁπάντων ἀνθρώπων, τὸν ἄγοντ’ ἢ φέροντα βίᾳ τἄμ’ ἐν πολεμίου μοίρᾳ μὴ ἐξεῖναί μοι ἀμύνεσθαι, εἴ γε μηδὲ τοῦτον τὸν τρόπον ἐξέσται Χαρίδημον ἀποκτεῖναι, ἀλλά, ἐὰν ἀδικῶν ἄγῃ καὶ φέρῃ βίᾳ τά τινοσ λῃζόμενοσ, ἀγώγιμοσ ὁ κτείνασ ἔσται, τοῦ νόμου διδόντοσ, ἐὰν ἐπὶ τούτοισ, ἀθῷον εἶναι;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 85:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION