Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μετὰ τοῦτον ἐγέννησεν Ἑκάβη θυγατέρασ μὲν Κρέουσαν Λαοδίκην Πολυξένην Κασάνδραν, ᾗ συνελθεῖν βουλόμενοσ Ἀπόλλων τὴν μαντικὴν ὑπέσχετο διδάξειν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 12 5:15)
καὶ τάδε μὲν ἐγράφετο παρ’ ἑκατέρων Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ τῶν γραμμάτων ἐσ αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν ἔμελλον περὶ ἑκάστων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 3 4:4)
εἰ δὲ μὴ, διδάξειν αὐτοὺσ καλῶσ μετὰ τῶν προπατόρων θεῶν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 38:3)
φησὶν δ’ ὑμᾶσ πολλὰ διδάξειν ἀγάθ’, ὥστ’ εὐδαίμονασ εἶναι, οὐ θωπεύων οὐδ’ ὑποτείνων μισθοὺσ οὐδ’ ἐξαπατύλλων, οὐδὲ πανουργῶν οὐδὲ κατάρδων, ἀλλὰ τὰ βέλτιστα διδάσκων.
(아리스토파네스, Acharnians, Parabasis, parabasis15)
νυνὶ δ’ ἐπειδή μ’ οὑτοσὶ τούτων ἔπαυσεν αὐτόσ, γνώμαισ δὲ λεπταῖσ καὶ λόγοισ ξύνειμι καὶ μερίμναισ, οἶμαι διδάξειν ὡσ δίκαιον τὸν πατέρα κολάζειν.
(아리스토파네스, Clouds, Agon, antepirrheme3)
ὃ γὰρ τότ’ ἐν μικρῷ μέρει τινὶ τοῦ παντὸσ ὕδατοσ μετὰ τῶν ἄλλων κατηγορήσαμεν, νῦν πρὸσ ἅπαν τὸ ὕδωρ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ διδάξειν ἐμέλλομεν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Πρὸσ Ἄφοβον ὑπὲρ Φάνου Ψευδομαρτυριῶν 13:3)
μηδὲν δ’ ὑπολάβῃσ τοιοῦτον, ὡσ ἄρ’ ἐγὼ ταῦτ’ εἴρηκα διδάξειν αὐτὸσ ἐπαγγελλόμενόσ σέ τι τούτων·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 56:1)
ἀκούσασ Ἀλέξανδροσ παρωξύνθη, καὶ τὴν μὲν Τύρον οὐκ ἔκρινεν καταλιπεῖν ὅσον οὐδέπω μέλλουσαν αἱρεῖσθαι, παραστησάμενοσ δὲ ταύτην ἠπείλει στρατεύσειν ἐπὶ τὸν τῶν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα καὶ διδάξειν πάντασ, πρὸσ τίνασ δὴ αὐτοῖσ φυλακτέον τοὺσ ὁρ́κουσ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 11 377:1)
πρὸσ ταῦτα ὁ Νικόλαοσ ὑπὲρ τούτων ἔφη καὶ μάλιστα διδάξειν, ὅτι μηδὲν ἢ τὰ πλεῖστά γε αὐτῶν οὐ γέγονεν, ὡσ σὺ ἀκήκοασ καὶ δίκαιον ἦν ἐπ’ αὐτοῖσ χαλεπώτερον φέρειν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 404:1)
Ἅτε δὴ τοίνυν οὐδεμιᾶσ προκαταβεβλημένησ ἀναγραφῆσ, ἣ καὶ τοὺσ μαθεῖν βουλομένουσ διδάξειν ἔμελλεν καὶ τοὺσ ψευδομένουσ ἐλέγξειν, ἡ πολλὴ πρὸσ ἀλλήλουσ ἐγένετο διαφωνία τοῖσ συγγραφεῦσι.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ Ιοὐδαίων λόγοσ α. 28:1)
Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν καὶ Ἀσκληπιὸν καὶ Ὑγείαν καὶ Πανάκειαν καὶ θεοὺσ πάντασ τε καὶ πάσασ, ἵστορασ ποιεύμενοσ, ἐπιτελέα ποιήσειν κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὁρ́κον τόνδε καὶ συγγραφὴν τήνδε‧ ἡγήσεσθαι μὲν τὸν διδάξαντά με τὴν τέχνην ταύτην ἴσα γενέτῃσιν ἐμοῖσ, καὶ βίου κοινώσεσθαι, καὶ χρεῶν χρηί̈ζοντι μετάδοσιν ποιήσεσθαι, καὶ γένοσ τὸ ἐξ αὐτοῦ ἀδελφοῖσ ἴσον ἐπικρινεῖν ἄρρεσι, καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ταύτην, ἢν χρηί̈ζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ καὶ συγγραφῆσ, παραγγελίησ τε καὶ ἀκροήσιοσ καὶ τῆσ λοίπησ ἁπάσησ μαθήσιοσ μετάδοσιν ποιήσεσθαι υἱοῖσ τε ἐμοῖσ καὶ τοῖσ τοῦ ἐμὲ διδάξαντοσ, καὶ μαθητῇσι συγγεγραμμένοισ τε καὶ ὡρκισμένοισ νόμῳ ἰητρικῷ, ἄλλῳ δὲ οὐδενί.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ORKOS, ORKOS1)
Ὅτι, ὦ ἑταῖρε, κἂν εὑρ́ωμεν ὑπισχνούμενόν τινα εἰδέναι τε ἀπόδειξιν καὶ ἄλλον διδάξειν, οὐκ αὐτίκα, οἶμαι, πιστεύσομεν αὐτῷ, ἀλλά τινα ζητήσομεν τὸν κρῖναι δυνάμενον, εἰ ἀληθῆ ὁ ἀνὴρ λέγει·
(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 144:1)
ἢ οἰεί ‐ ὅτι Γοργίασ ᾐσχύνθη σοι μὴ προσομολογῆσαι τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼσ παρ’ αὐτόν, αὐτὸσ διδάξειν, ἔπειτα ἐκ ταύτησ ἴσωσ τῆσ ὁμολογίασ ἐναντίον τι συνέβη ἐν τοῖσ λόγοισ ‐ τοῦτο <ὃ> δὴ ἀγαπᾷσ, αὐτὸσ ἀγαγὼν ἐπὶ τοιαῦτα ἐρωτήματα ‐ ἐπεὶ τίνα οἰεί ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ δίκαια καὶ ἄλλουσ διδάξειν;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 86:3)
ἔφη γάρ που Γοργίαν ἐρωτώμενον ὑπὸ σοῦ, ἐὰν ἀφίκηται παρ’ αὐτὸν μὴ ἐπιστάμενοσ τὰ δίκαια ὁ τὴν ῥητορικὴν βουλόμενοσ μαθεῖν, εἰ διδάξοι αὐτὸν ὁ Γοργίασ, αἰσχυνθῆναι αὐτὸν καὶ φάναι διδάξειν διὰ τὸ ἔθοσ τῶν ἀνθρώπων, ὅτι ἀγανακτοῖεν ἂν εἴ τισ μὴ φαίη ‐ διὰ δὴ ταύτην τὴν ὁμολογίαν ἀναγκασθῆναι ἐναντία αὐτὸν αὑτῷ εἰπεῖν, σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν ‐ καί σου καταγελᾶν, ὥσ γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶσ, τότε·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 215:3)
πολλὴ ἄνοιά ἐστι βουλομένουσ αὐλητήν τινα ποιῆσαι παρὰ μὲν τοὺσ ὑπισχνουμένουσ διδάξειν τὴν τέχνην καὶ μισθὸν πραττομένουσ μὴ ἐθέλειν πέμπειν, ἄλλοισ δέ τισιν πράγματα παρέχειν, ζητοῦντα μανθάνειν παρὰ τούτων, οἳ μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι εἶναι μήτ’ ἔστιν αὐτῶν μαθητὴσ μηδεὶσ τούτου τοῦ μαθήματοσ ὃ ἡμεῖσ ἀξιοῦμεν μανθάνειν παρ’ αὐτῶν ὃν ἂν πέμπωμεν.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 127:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION