Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦ κλέμματοσ ἅψαι, ὃ ὑφείλετο ὁ μιαρὸσ καὶ ἀνόσιοσ ἄνθρωποσ, ὅν φησι Κτησιφῶν ἐν τῷδε τῷ ψηφίσματι διατελεῖν λέγοντα καὶ πράττοντα τὰ ἄριστα τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1013)
οὔσησ δὲ ἧσ εἶπον αἰτίασ δι’ ἣν μετ’ αὐτῶν ἐγένεσθε τότε, ἐν μὲν τῷ καὶ νῦν συναγωνίζεσθαι τὸ δοκεῖν μεταβάλλεσθαι, ἐν δὲ τῷ τοὺσ ἑτέρουσ ἀνθελέσθαι τὸ τοὺσ αὐτοὺσ ὄντασ διατελεῖν φαίην ἂν ὑπάρχειν, ἐπειδήπερ μετειλήφασι τὴν ἀλλήλων τάξιν ἀμφότεροι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 7:13)
καὶ πότερον βέλτιον τὸ πέμπτον μέροσ μεταλαμβάνειν, ἂν οὕτω τύχῃ, τῆσ προστασίασ, τὰ δ’ ἄλλα πάντα ἀρχομένουσ διατελεῖν ὑφ’ ὧν εἶπον, ἢ Λακεδαιμονίουσ ἐφ’ ἡμισείᾳ προσδέξασθαι καὶ δύ’ εἶναι μέρη προεστηκότα, εἰσ ἅπερ ἐξ ἀρχῆσ ἡ Ἑλλὰσ διῄρηται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 9:2)
τὸν γὰρ οἶνον τὸν νέον πολλὴ ’ στ’ ἀνάγκη καὶ τὸν ἄνδρ’ ἀποζέσαι πρώτιστον ἀφυβρίσαι τ’, ἀπανθήσαντα δὲ σκληρὸν γενέσθαι, παρακμάσαντα δ’ ὧν λέγω τούτων ἁπάντων, ἀπαρυθέντα τὴν ἄνω ταύτην ἄνοιαν ἐπιπολάζουσαν, τότε πότιμον γενέσθαι καὶ καταστῆναι πάλιν ἡδὺν θ’ ἅπασι τοὐπίλοιπον διατελεῖν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 4 1:2)
καὶ τῶν Πυθαγορικῶν δὲ τροφὴ ἦν ἄρτοσ μετὰ μέλιτοσ, ὥσ φησιν Ἀριστόξενοσ, τοὺσ προσφερομένουσ αὐτὰ ἀεὶ ἐπ’ ἀρίστῳ λέγων ἀνόσουσ διατελεῖν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 26 2:2)
"̓ ἀλλ’ ὅμωσ εἰσ τοσοῦτον αὐτὸν περιέστησεν ὁ περὶ ἡδονὴν βίοσ ὥστε μετὰ γρᾳδίου βαρβάρου διατελεῖν ἠναγκάσθη καὶ τῶν ἀναγκαίων τῶν καθ’ ἡμέραν ἐνδεὴσ γενόμενοσ τὸν βίον ἐτελεύτησεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 52 1:10)
"ἐκείνων μὲν οὖν ἕκαστοσ ἀπώλετο ὥσπερ εἰκὸσ τοὺσ τοιούτουσ, τοῦτον δὲ τὸν ὑπὸ πλείστων γιγνωσκόμενον οἱ θεοὶ οὕτωσ διέθεσαν ὥστε τοὺσ ἐχθροὺσ βούλεσθαι αὐτὸν ζῆν μᾶλλον ἢ τεθνάναι παράδειγμα τοῖσ ἄλλοισ, ἵν’ εἰδῶσιν ὅτι τοῖσ λίαν ὑβριστικῶσ πρὸσ τὰ θεῖα διακειμένοισ οὐκ ἀεὶ εἰσ τοὺσ παῖδασ ἀποτίθενται τὰσ τιμωρίασ, ἀλλ’ αὐτοὺσ κακῶσ ἀπολλύουσι, μείζουσ καὶ χαλεπωτέρασ καὶ τὰσ συμφορὰσ καὶ τὰσ νόσουσ ἢ τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ προσβάλλοντεσ, τὸ μὲν γὰρ ἀποθανεῖν ἢ καμεῖν νομίμωσ κοινὸν ἡμῖν ἅπασίν ἐστι, τὸ δ’ οὕτωσ ἔχοντα τοσοῦτον χρόνον διατελεῖν καὶ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἀποθνῄσκοντα μὴ δύνασθαι τελευτῆσαι τὸν βίον τούτοισ μόνοισ προσήκει τοῖσ τὰ τοιαῦτα ἅπερ οὗτοσ ἐξημαρτηκόσιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 76 1:7)
εὐθὺσ ἀναπλάττουσι ταύτασ, ὥστε μήτε τοὺσ τρόπουσ μήτε τὰσ ὄψεισ ὁμοίασ διατελεῖν οὔσασ ἔτι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 234)
ἰσχιακοὺσ φάσκων ἀπόνουσ διατελεῖν εἰ καταυλήσοι τισ τοῦ τόπου τῇ Φρυγιστὶ ἁρμονίᾳ ταύτην δὲ τὴν ἁρμονίαν Φρύγεσ πρῶτοι εὑρ͂ον καὶ μετεχειρίσαντο.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 18 3:1)
Δοῦρισ δ’ ὁ Σάμιοσ ἐν τῇ τῶν ἱστοριῶν ιζ Πολυσπέρχοντά φησιν εἰ μεθυσθείη καίτοι πρεσβύτερον ὄντα ὀρχεῖσθαι, οὐδενὸσ Μακεδόνων ὄντα δεύτερον οὔτε κατὰ τὴν στρατηγίαν οὔτε κατὰ τὴν ἀξίωσιν, καὶ ἐνδυόμενον αὐτὸν κροκωτὸν καὶ ὑποδούμενον Σικυώνια διατελεῖν ὀρχούμενον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 42 2:1)
τοῦ μὲν οὖν γράψαι πράττοντα καὶ λέγοντα τὰ βέλτιστά με τῷ δήμῳ διατελεῖν καὶ πρόθυμον εἶναι ποιεῖν ὅ τι ἂν δύνωμαι ἀγαθόν, καὶ ἐπαινεῖν ἐπὶ τούτοισ, ἐν τοῖσ πεπολιτευμένοισ τὴν κρίσιν εἶναι νομίζω·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 80:1)
ἡγοῦμαι δὲ πάντασ ἂν ὁμολογῆσαί μοι τοῖσ τηλικούτοισ μάλιστα κατεπείγειν κάλλοσ μὲν ἐπὶ τῆσ ὄψεωσ, σωφροσύνην δ’ ἐπὶ τῆσ ψυχῆσ, ἀνδρείαν δ’ ἐπ’ ἀμφοτέρων τούτων, χάριν δ’ ἐπὶ τῶν λόγων διατελεῖν ἔχοντασ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 10:2)
ὧν τὰ μὲν τῆσ φύσεωσ οὕτω καλῶσ ἡ τύχη σοι παραδέδωκεν ὥστε περίβλεπτον καὶ θαυμαζόμενον διατελεῖν, τὰ δ’ αὐτὸσ παρὰ τὴν ἐπιμέλειαν εἰσ τοῦτο προαγαγὼν ἥκεισ ὥστε μηδέν’ ἄν σοι τῶν εὖ φρονούντων ἐπιτιμῆσαι.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 10:3)
ἢ τί φασι τοὺσ πρὸ ὑμῶν γεγενημένουσ, ὦ Δημόσθενεσ καὶ Πολύευκτε, διατελεῖν ποιοῦντασ;
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 121:2)
ἀείδε δ’ ἄρα κλέα ἀνδρῶν, ὡσ οὐδέποτε ἐκλανθάνεσθαι δέον τῆσ ἀρετῆσ οὐδὲ τῶν εὐκλεῶν πράξεων, οὔτε πίνοντα οὔτε ᾅδοντα, τὸν γενναῖον ἄνδρα καὶ βασιλικὸν, ἀλλ’ ἀεὶ διατελεῖν ἢ πράττοντα αὐτὸν μέγα τι καὶ θαυμαστὸν ἢ μεμνημένον τῶν ὁμοίων.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ β. 38:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION