Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δὲ ἀνάγκη μὲν ἦν τριῶν τούτων ἕν τι εἶναι τὸ ἑκούσιον, ἢ κατ’ ὄρεξιν ἢ κατὰ προαίρεσιν ἢ κατὰ διάνοιαν, τούτων δὲ τὰ δύο μὴ ἐστί, λείπεται ἐν τῷ διανοούμενόν πωσ πράττειν εἶναι τὸ ἑκούσιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 129:1)
τούτου δὲ τὸ μὲν ὡσ ἐπιπειθὲσ λόγῳ, τὸ δ’ ὡσ ἔχον καὶ διανοούμενον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 66:4)
τὸν δὲ Ὄσιριν λέγουσιν, ὥσπερ εὐεργετικὸν ὄντα καὶ φιλόδοξον, στρατόπεδον μέγα συστήσασθαι, διανοούμενον ἐπελθεῖν ἅπασαν τὴν οἰκουμένην καὶ διδάξαι τὸ γένοσ τῶν ἀνθρώπων τήν τε τῆσ ἀμπέλου φυτείαν καὶ τὸν σπόρον τοῦ τε πυρίνου καὶ κριθίνου καρποῦ·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 17 1:1)
ταῦτα δὴ διανοούμενον ἐκ πολλοῦ στήσασθαι κατὰ τοῦ βασιλέωσ ἐπιβουλὴν πολλοὺσ ἔχοντα Ῥωμαίων τοὺσ συγκατασκευάζοντασ αὐτῷ τὴν δυναστείαν, φίλον δὲ ὄντα τοῦ Τύλλου καὶ ἐν τοῖσ μάλιστα πιστευόμενον φυλάττειν ὅτε καιρὸσ ἐπιτήδειοσ φανείη τῆσ ἐπιθέσεωσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 35 4:2)
Θουκυδίδησ Ἀθηναῖοσ ξυνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων ὡσ ἐπολέμησαν πρὸσ ἀλλήλουσ, ἀρξάμενοσ εὐθὺσ καθισταμένου καὶ ἐλπίσασ μέγαν τε ἔσεσθαι καὶ ἀξιολογώτατον τῶν προγεγενημένων, τεκμαιρόμενοσ ὅτι ἀκμάζοντέσ τε ᾖσαν ἐσ αὐτὸν ἀμφότεροι παρασκευῇ τῇ πάσῃ, καὶ τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸσ ἑκατέρουσ, τὸ μὲν εὐθύσ, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2268)
ἁπλῶσ δὲ ὁ φθάσασ τὸν μέλλοντα κακόν τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο καὶ ὁ ἐπικελεύσασ τὸν μὴ διανοούμενον.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 1 1:6)
τεκμαιρόμενοσ, ὅτι ἀκμάζοντέσ τε ἦσαν ἐσ αὐτὸν ἀμφότεροι παρασκευῇ τῇ πάσῃ, καὶ τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸσ ἑκατέρουσ, τὸ μὲν εὐθύσ, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 202)
ἁπλῶσ δὲ ὁ φθάσασ τὸν μέλλοντα κακόν τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο καὶ ὁ ἐπικελεύσασ τὸν μὴ διανοούμενον ποιητικῇ πάλιν χρήσεται μεταλήψει·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 31 1:1)
λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι, ὅτι μαθεῖν δεῖ πρῶτον τοῦτο, ὅτι ἔστι θεὸσ καὶ προνοεῖ τῶν ὅλων καὶ οὐκ ἔστι λαθεῖν αὐτὸν οὐ μόνον ποιοῦντα, ἀλλ’ οὐδὲ διανοούμενον ἢ ἐνθυμούμενον·
(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ Νάσωνα. 11:1)
τί οὖν ἄν τισ φαίη διανοούμενον τὸν ὀνομάσαντα Ἑστίαν ὀνομάσαι;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 108:3)
θὲσ γάρ με διανοούμενον ὡσ ἔστιν οὗτοσ Θεαίτητοσ, ὃσ ἂν ᾖ τε ἄνθρωποσ καὶ ἔχῃ ῥῖνα καὶ ὀφθαλμοὺσ καὶ στόμα καὶ οὕτω δὴ ἓν ἕκαστον τῶν μελῶν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 406:4)
ταὐτὸν δὴ καὶ περὶ πόλεωσ αὑτοῦ διανοούμενον χρὴ ζῆν τὸν ἔμφρονα·
(플라톤, Epistles, Letter 7 53:2)
ἆρ’ οἰεί αὐτὸν ταῦτα ποιῆσαι διανοούμενον ὡσ ἁρμονίασ αὐτῆσ οὔσησ καὶ οἱάσ ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν τοῦ σώματοσ παθημάτων, ἀλλ’ οὐχ οἱάσ ἄγειν τε ταῦτα καὶ δεσπόζειν, καὶ οὔσησ αὐτῆσ πολὺ θειοτέρου τινὸσ πράγματοσ ἢ καθ’ ἁρμονίαν;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 652:3)
πολλὰ μὲν δὴ τοίνυν ἄλλα ἡμῖν τῶν παλαιῶν ὀνομάτων ὡσ εὖ καὶ κατὰ φύσιν κείμενα δεῖ διανοούμενον ἐπαινεῖν, τούτων δὲ ἓν καὶ τὸ περὶ τὰσ ὀρχήσεισ τὰσ τῶν εὖ πραττόντων, ὄντων δὲ μετρίων αὐτῶν πρὸσ τὰσ ἡδονάσ, ὡσ ὀρθῶσ ἅμα καὶ μουσικῶσ ὠνόμασεν ὅστισ ποτ’ ἦν, καὶ κατὰ λόγον αὐταῖσ θέμενοσ ὄνομα συμπάσαισ ἐμμελείασ ἐπωνόμασε, καὶ δύο δὴ τῶν ὀρχήσεων τῶν καλῶν εἴδη κατεστήσατο, τὸ μὲν πολεμικὸν πυρρίχην, τὸ δὲ εἰρηνικὸν ἐμμέλειαν, ἑκατέρῳ τὸ πρέπον τε καὶ ἁρμόττον ἐπιθεὶσ ὄνομα.
(플라톤, Laws, book 7 174:1)
ὁρ́α δὲ μή με ἡγῇ διανοούμενον ἐρωτᾶν σε εἰ πλείω χαίρουσιν οἱ σφόδρα νοσοῦντεσ τῶν ὑγιαινόντων, ἀλλ’ οἰού μέγεθόσ με ζητεῖν ἡδονῆσ, καὶ τὸ σφόδρα περὶ τοῦ τοιούτου ποῦ ποτε γίγνεται ἑκάστοτε.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 208:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION