Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

νῦν δὲ τοῦτο καὶ πάντων ἄν μοι δεινότατον συμβαίη, εἰ παρ’ αὐτὰ τἀδικήμαθ’ οὕτωσ ὀργίλωσ καὶ πικρῶσ καὶ χαλεπῶσ ἅπαντεσ ἔχοντεσ ἐφαίνεσθε, ὥστε Νεοπτολέμου καὶ Μνησαρχίδου καὶ Φιλιππίδου καί τινοσ τῶν σφόδρα τούτων πλουσίων δεομένων καὶ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν, ἐβοᾶτε μὴ ἀφεῖναι, καὶ προσελθόντοσ μοι Βλεπαίου τοῦ τραπεζίτου, τηλικοῦτ’ ἀνεκράγετε, ὡσ, τοῦτ’ ἐκεῖνο, χρήματά μου ληψομένου, ὥστε μ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, φοβηθέντα τὸν ὑμέτερον θόρυβον θοἰμάτιον προέσθαι καὶ μικροῦ γυμνὸν ἐν τῷ χιτωνίσκῳ γενέσθαι, φεύγοντ’ ἐκεῖνον ἕλκοντά με, καὶ μετὰ ταῦτ’ ἀπαντῶντεσ ὅπωσ ἐπέξει τῷ μιαρῷ καὶ μὴ διαλύσει·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 277:1)
πιμπλαμένου δὲ τοῦ πλοκάνου τῇ διαλύσει τῆσ σπείρασ, ἔφθασαν τῶν κυνηγῶν τινεσ προσιπτάμενοι, καὶ πρὸ τοῦ στραφῆναι τὸν ὄφιν ἐπὶ τὴν ἔξοδον κατελάβοντο δεσμοῖσ τὸ στόμιον πρόμηκεσ ὂν καὶ πεφιλοτεχνημένον πρὸσ ταύτην τὴν ὀξύτητα·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 37 5:1)
Δειλότερον δέ πωσ δοκεῖ περὶ τὴν τελευτὴν ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲσ ἔλεγεν, "ἡ συστήσασα φύσισ καὶ διαλύσει.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef q'. KARNEADHS 3:5)
καὶ ἦσάν τινεσ ἐξηγηταὶ ἐπὶ τοῦτο καθήμενοι καὶ μισθοὺσ οὐκ ὀλίγουσ ἐκλέγοντεσ παρὰ τῶν τοὺσ τοιούτουσ χρησμοὺσ λαμβανόντων ἐπὶ τῇ ἐξηγήσει καὶ διαλύσει αὐτῶν.
(루키아노스, Alexander, (no name) 49:4)
πρῶτον μὲν ἐν τοῖσ πρὸσ ἀλλήλουσ συμβολαίοισ, ὅπου ἂν ὁ τοιοῦτοσ τῷ τοιούτῳ κοινωνήσῃ, οὐδαμοῦ ἂν εὑρ́οισ ἐν τῇ διαλύσει τῆσ κοινωνίασ πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον τοῦ ἀδίκου ἀλλ’ ἔλαττον·
(플라톤, Republic, book 1 378:1)
"ταῦτ’ ἐγὼ μὲν οὐχ ὁρῶ καθ’ ὅ τι πρὸσ τὸ ζῆν ὑπεναντιοῦται τοῖσ ὑπολαμβάνουσι μήτε γένεσιν τοῦ μὴ ὄντοσ εἶναι μήτε φθορὰν τοῦ ὄντοσ, ἀλλ’ ὄντων τινῶν συνόδῳ πρὸσ ἄλληλα τὴν γένεσιν διαλύσει δ’ ἀπ’ ἀλλήλων τὸν θάνατον ἐπονομάζεσθαι ὅτι γὰρ ἀντὶ τῆσ γενέσεωσ εἴρηκε τὴν φύσιν, ἀντιθεὶσ τὸν θάνατον αὐτῇ, δεδήλωκεν ὁ Ἐμπεδοκλῆσ.
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 10 1:6)
"ὥσπερ οὖν εἰ τὸν ἀέρα τισ ἀνέλοι καὶ ὑποσπάσειε τὸν μεταξὺ γῆσ καὶ σελήνησ, ἐν μέσῳ κενῆσ καὶ ἀσυνδέτου χώρασ γενομένησ τὴν ἑνότητα διαλύσει καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ παντόσ, οὕτωσ οἱ δαιμόνων γένοσ μὴ ἀπολείποντεσ, ἀνεπίμικτα τὰ τῶν θεῶν καὶ ἀνθρώπων ποιοῦσι καὶ ἀσυνάλλακτα , τὴν ἑρμηνευτικὴν , ὡσ Πλάτων ἔλεγεν, καὶ διακονικὴν ἀναιροῦντεσ φύσιν , ἢ πάντα φύρειν ἅμα καὶ ταράττειν ἀναγκάζουσιν ἡμᾶσ τοῖσ ἀνθρωπίνοισ πάθεσι καὶ πράγμασι τὸν, θεὸν ἐμβιβάζοντασ καὶ κατασπῶντασ ἐπὶ τὰσ χρείασ, ὥσπερ αἱ Θετταλαὶ λέγονται τὴν σελήνην.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 138)
σκεδαννύμενα τοῦτο πάσχει διακρίσει τῶν μερῶν ἑκάστου καὶ διαλύσει πρὸσ τὸν οἰκεῖον τόπον ἐκ τοῦ παρὰ φύσιν ἀπορρέοντοσ σὺ δὴ κατ’ ἄλλο τοῦ κενοῦ τεθέντα τὸν κόσμον οἰόμενοσ οὕτω παντελεῖ συνάπτεσθαι φθορᾷ καὶ λέγων οὕτω καὶ διὰ τοῦτο μέσον ἐν τῷ μηδὲν ἔχειν πεφυκότι μέσον ζητῶν ἀπείρῳ, τὰσ μὲν τάσεισ καὶ τὰσ συνοχὰσ καὶ νεύσεισ ἐκείνασ, ὡσ οὐδὲν ἐχέγγυον εἰσ σωτηρίαν ἐχούσασ, ἀφῆκασ, τῇ δὲ καταλήψει τοῦ τόπου τὴν σύμπασαν αἰτίαν τῆσ διαμονῆσ ἀνέθηκασ.
(플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 44 15:1)
"καὶ τοῦτο ποιεῖν τὸν Ἐπικούρου λόγον, ἱστάντα τοῦ θανάτου τὸ δέοσ ἐν τῇ διαλύσει τῆσ ψυχῆσ.
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 302)
οἱ δ’ ἱερεῖσ παρεγένοντο τῇ τοῦ γάμου διαλύσει, πολλὰ φρικώδη καὶ ἀλλόκοτα καὶ σκυθρωπὰ δρῶντεσ.
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 50 1:3)
οἱ δ’ ἱερεῖσ παρεγένοντο τῇ τοῦ γάμου διαλύσει, πολλὰ φρικώδη καὶ ἀλλόκοτα καὶ σκυθρωπὰ δρῶντεσ.
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 50 3:3)
"αὖθισ εἰσ Πριήνην διαλύσει γὰρ ὁ Βίασ, ὡσ διέλυσεν αὐτὸσ τὸ πρῶτον.
(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 2 6:2)
ὁ δὲ Σύλλασ, αἰσθόμενοσ ἀχθομένουσ τοὺσ στρατιώτασ τῇ διαλύσει τὸν γὰρ ἔχθιστον τῶν βασιλέων καὶ δεκαπέντε μυριάδασ ἡμέρᾳ μιᾷ τῶν ἐν Ἀσίᾳ Ῥωμαίων κατασφαγῆναι παρασκευάσαντα δεινὸν ἡγοῦντο μετὰ πλούτου καὶ λαφύρων ὁρᾶν ἐκπλέοντα τῆσ Ἀσίασ, ἣν ἔτη τέσσαρα λεηλατῶν καὶ φορολογῶν διετέλεσεν, ἀπελογεῖτο πρὸσ αὐτοὺσ ὡσ οὐκ ἂν ἅμα Φιμβρίᾳ καὶ Μιθριδάτῃ πολεμεῖν, εἰ συνέστησαν ἀμφότεροι κατ’ αὐτοῦ, δυνηθείσ.
(플루타르코스, Sulla, chapter 24 4:1)
Πάντων δὲ τῶν παρόντων δυσαρεστουμένων τῇ διαλύσει καὶ φασκόντων δεῖν τὸ κοινὸν ἐπίταγμα πρῶτον ποιεῖν ‐ τοῦτο δ’ ἦν ἁπάσησ ἐκχωρεῖν τῆσ Ἑλλάδοσ ‐ εἰ δὲ μή, διότι τὰ κατὰ μέροσ μάταια γίνεται καὶ πρὸσ οὐδέν, θεωρῶν ὁ Φίλιπποσ τὴν ἐν αὐτοῖσ ἀμφισβήτησιν καὶ δεδιὼσ ἅμα τὰσ κατηγορίασ, ἠξίου τὸν Τίτον ὑπερθέσθαι τὴν σύνοδον εἰσ τὴν αὔριον διὰ τὸ καὶ τὴν ὡρ́αν εἰσ ὀψὲ συγκλείειν·
(폴리비오스, Histories, book 18, chapter 9 1:1)
μετὰ δὲ ταῦτα πάντεσ ἔπεμπον εἰσ τὴν Ῥώμην, οἱ μὲν συνεργοῦντεσ, οἱ δ’ ἀντιπράττοντεσ τῇ διαλύσει.
(폴리비오스, Histories, book 18, chapter 39 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION