Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καί πωσ ἐκ τούτων ἐφάνη διάκονοσ τῶν βασιλείων πρὸσ τῷ τοῦ Τελεσφόρου νεῷ τε καὶ ἕδει, λευχείμων τε καὶ ἐζωσμένοσ, καὶ κατὰ τὰσ θύρασ, οὗ ἡ Ἄρτεμισ, ᾔει ἔξω ὑπὸ κήρυκοσ, φέρων τῷ βασιλεῖ τὸ λοιπὸν τοῦ χρήματοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 6:13)
καὶ γὰρ οἶδε καὶ οὐ δεῖται τοῦ διδάξοντοσ, τοσοῦτόν γε νοῦ μετέχων, ὅτι αὐτὸσ τῶν μὲν ναυτῶν ἐστιν ἄρχων, τῶν δὲ ἐμπλεόντων διάκονοσ καὶ ὑπηρέτησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 90:4)
διδόντασ δὲ καὶ πειθομένουσ ἀναγκαίωσ τοιοῦτον γενέσθαι τὸν Περικλέα, ποῦ τῶν βλασφημιῶν τούτων εἰκὸσ ἀξιοῦν, ὡσ διάκονοσ ἀντὶ προστάτου καὶ τῶν ὀψοποιῶν οὐδὲν ἦν βελτίων οὐδ’ ἐπιτηδειότεροσ χρῆσθαι πόλει;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 7:2)
καὶ τὸν Εὐρυβιάδην ὡσ οὐκ ἔπειθε λέγων, ἐπρίατο, οὐχ ὡσ ἄν τισ διάκονοσ ἀξιῶν τινὸσ εἶναι, ἀλλ’ ἐκείνῳ μᾶλλον ὡσ διακόνῳ χρησάμενοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 75:1)
φέρε γὰρ πρὸσ θεῶν εἰ ὅτε ἦν ἐκεῖνα τὰ πράγματα, ὁ Θεμιστοκλῆσ καλούντων αὐτὸν τῶν Ἀθηναίων καὶ βοηθεῖν ὅ τι ἔχοι κελευόντων, ἄλλο μὲν οὐδὲν ᾔτησε, μήτε τυραννίδα μήτ’ ἔννομον βασιλείαν, τοσοῦτον δὲ μή τι διάκονόσ γε ὑπ’ αὐτῶν κληθῆναι, μηδὲ τοιοῦτον ὄνειδοσ λαβεῖν, ἐὰν καταστήσῃ τὰ πράγματα αὐτοῖσ, εἰ παρὼν ἔτυχε Πλάτων, τί ἂν τοῖσ Ἀθηναίοισ συνεβούλευσεν ὁ τοῖσ Συρακοσίοισ ταῦτα συμβουλεύων;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 89:3)
οὕτω φαῦλόσ τισ ἦν τοὺσ τρόπουσ καὶ αὐτόχρημα διάκονοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 104:13)
ὦ μακάριοσ μὲν δῆμοσ, εὐδαίμων δ’ ἐγώ, αὐτή τέ μοι δέσποινα μακαριωτάτη, ὑμεῖσ θ’ ὅσαι παρέστατ’ ἐπὶ ταῖσιν θύραισ οἱ γείτονέσ τε πάντεσ οἵ τε δημόται, ἐγώ τε πρὸσ τούτοισιν ἡ διάκονοσ, ἥτισ μεμύρισμαι τὴν κεφαλὴν μυρώμασιν, ἀγαθοῖσιν ὦ Ζεῦ·
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Episode1)
"ἐν δὲ τῇ Λακεδαίμονι τοῖσ εἰσιοῦσιν εἰσ τὸ φιδίτιον μετὰ δεῖπνον τὸ καλούμενον ἀίκλον εἰσφέρουσιν ἄρτουσ ἐν ἀρριχίδι καὶ κρέασ ἑκάστῳ, καὶ τῷ νέμοντι τὰσ μοίρασ ἀκολουθῶν ὁ διάκονοσ κηρύττει τὸ ἀίκλον προστιθεὶσ τοῦ πέμψαντοσ τὴν ὀνομασίαν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 16 5:2)
προσκείσομαι διάκονοσ καὶ ἀκόλουθοσ ἐκείνῳ, συνορμῶ, συνορέγομαι, ἁπλῶσ συνθέλω.
(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ ἀφοβίασ. 20:4)
Ιἀκώβου δὲ ἀσμένωσ ταῦτα ἀκούσαντοσ καὶ φήσαντοσ ἡδέωσ πάντα μένων παρ’ αὐτῷ πόνον εἰσ ἡδονὴν ὑπομενεῖν τὴν ἐκείνου, μισθὸν δὲ ὑπὲρ τούτου λαβεῖν ἀξιοῦντοσ τὸν Ῥαχήλασ γάμον διά τε τὰ ἄλλα τιμῆσ ἀξίασ παρ’ αὐτοῦ τυγχάνειν οὔσησ, καὶ ὅτι διάκονοσ τῆσ πρὸσ αὐτὸν ἀφίξεωσ γένοιτο·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 391:1)
δεηθεὶσ δὲ συγχωρῆσαι αὐτῷ τοὺσ γονεῖσ ἀσπάσασθαι κελεύοντοσ τοῦτο ποιεῖν ἀποταξάμενοσ αὐτοῖσ εἵπετο καὶ ἦν Ἠλίου τὸν ἅπαντα χρόνον τοῦ ζῆν καὶ μαθητὴσ καὶ διάκονοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 440:2)
ἅμα δὲ ἑῴ τοῦτο μαθὼν ὁ τοῦ προφήτου διάκονοσ καὶ ὅτι ζητοῦσιν οἱ πολέμιοι λαβεῖν Ἐλισσαῖον ἐδήλωσεν αὐτῷ μετὰ βοῆσ καὶ ταραχῆσ δραμὼν πρὸσ αὐτόν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 9 69:4)
ἐπιζήτησον Μαρδοχαῖον τὸν Ιοὐδαῖον καὶ ταῦτα ἐκείνῳ δοὺσ προάγων αὐτοῦ τὸν ἵππον, σὺ γάρ, ἔφη, μοι φίλοσ ἀναγκαῖοσ, ἴσθι διάκονοσ ὧν χρηστὸσ σύμβουλοσ ἐγένου.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 11 303:4)
κἀπειδὴ τὸ Ιοὐδαίων, ἔφη, φῦλον ὀκλάσαι δοκεῖ σοι τῷ κτίσαντι, μετέβη δὲ πρὸσ Ῥωμαίουσ ἡ τύχη πᾶσα, καὶ τὴν ἐμὴν ψυχὴν ἐπελέξω τὰ μέλλοντα εἰπεῖν, δίδωμι μὲν Ῥωμαίοισ τὰσ χεῖρασ ἑκὼν καὶ ζῶ, μαρτύρομαι δὲ ὡσ οὐ προδότησ, ἀλλὰ σὸσ εἶμι διάκονοσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον γ. 426:1)
διάκονοσ γὰρ ὁ κομίσασ ἦν.
(루키아노스, Dialogi mortuorum, Μίνωσ καὶ Σώστρατοσ. 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION