Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

περὶ δὲ τῶν σημείων ἔλεγον οἱ μάντεισ, τοῖσ μὲν τὸν φρῦνον καταλαβοῦσιν ἐπὶ τῆσ πόλεωσ μένειν ἄμεινον μὴ γὰρ ἔχειν ἀλκὴν πορευόμενον τὸ θηρίον, τοὺσ δὲ δράκοντα καταλαβόντασ δεινοὺσ ἐπιόντασ ἔλεγον ἔσεσθαι, τοὺσ δὲ τὴν ἀλώπεκα δολίουσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 8 5:2)
φρονήσεωσ δὲ πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα ἔργα ἐν τῇ βασιλείᾳ παρέσχηται, κάλλιστον δὲ καὶ πλείστου ἐπαίνου ἄξιον ἡ πρὸσ τοὺσ πολέμουσ εὐβουλία τε καὶ σύνεσισ τοῦ βασιλέωσ, ὅτι ὁρῶν ἐν τοῖσ πολέμοισ τοὺσ δεινοὺσ καὶ πολεμικοὺσ εἶναι δοκοῦντασ οἰομένουσ δεῖν τῷ μάχεσθαι νικᾶν, ἀλλ’ οὐχὶ τῷ καλῶσ βουλεύεσθαι, οὐκ ἐμιμήσατο ἐκείνουσ οὐδὲ ἐζήλωσεν, ἡγούμενοσ δεῖν πρὸσ μὲν τοὺσ ὁμοίουσ χρῆσθαι τοῖσ ὅπλοισ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 10:5)
ἔπειθ’ ὅτι οὐδὲ τὰ τῶν ἀντιπάλων παραπλήσια, ἀλλὰ πρὸσ ἄνδρασ ὀξεῖσ καὶ δεινοὺσ καὶ συγκεκροτημένουσ καὶ τούτουσ ὁμόρουσ καὶ προσοικοῦντασ, καὶ ἅμα τῷ κηρυκείῳ καὶ τῷ σιδήρῳ χρωμένουσ, καὶ τὰ πλεῖστα τῶν πραγμάτων ἐξ ἀφανοῦσ ἀφαιρουμένουσ, αὐτόσ θ’ ἑαυτὸν ἔταξεν ἀγωνίζεσθαι καὶ τὴν πόλιν ἠξίου καὶ ἃ μηδὲ τοῖσ μάντεσιν ἦν προϊδέσθαι μηδὲ προειπεῖν, ταῦθ’ ὁμοῦ προλέγειν καὶ διακωλύειν ἠναγκάζετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 151:11)
ἐγὼ τοίνυν θεῶν εὐμενῶν ὄντων τοὺσ μὲν κατ’ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ ἀγῶνασ οὐ σφόδρα φήσαιμ’ ἂν δεδιέναι, δέδοικα δὲ τοὺσ δεινοὺσ ἀνταγωνιστάσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη 7:11)
ἔτι τοίνυν εἰ διαρρήδην μὲν παρὰ πάντων ὁμολογεῖται δεινούσ τινασ Ἀθηναίουσ μάλιστα πάντων τὰ δέοντα ξυνορᾶν καὶ ὃ τούτου κάλλιον, τῶν εὑρόντων ἄμεινον χρῆσθαι, σὺ δ’ οἷσ αὐτοὺσ φάσκεισ πρὸσ ἐξαπάτην ἔχειν ἑτοίμωσ, εἰσ Μελητίδασ ἐντάττεισ, ἡδέωσ ἄν σε ἐροίμην ποτέροισ δή τισιν ἡμᾶσ προσεκτέον τὸν νοῦν, πότερον πᾶσι τοῖσ ἄλλοισ ἢ σοί γε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 15:1)
διὸ καὶ τοὺσ φρονίμουσ δεινοὺσ καὶ πανούργουσ φαμὲν εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 98:1)
τὸν δὲ φρόνιμον ὁτὲ μὲν οὔ φασιν ἐνδέχεσθαι εἶναι ἀκρατῆ, ὁτὲ δ’ ἐνίουσ φρονίμουσ ὄντασ καὶ δεινοὺσ ἀκρατεῖσ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 10:1)
οὔτε γὰρ ἡδεῖσ μετ’ ἀρετῆσ ζητοῦσιν οὔτε χρησίμουσ εἰσ τὰ καλά, ἀλλὰ τοὺσ μὲν εὐτραπέλουσ τοῦ ἡδέοσ ἐφιέμενοι, τοὺσ δὲ δεινοὺσ πρᾶξαι τὸ ἐπιταχθέν, ταῦτα δ’ οὐ πάνυ γίνεται ἐν τῷ αὐτῷ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 62:1)
καὶ τοὺσ ἀφίλουσ, καὶ τοὺσ μὴ δεινοὺσ εἰπεῖν ἢ πρᾶξαι·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12 24:3)
Ἀντιφάνησ δὲ ἐν Λύκωνι κωμῳδῶν τοὺσ Αἰγυπτίουσ φησίν τὰ τ’ ἄλλα δεινούσ φασι τοὺσ Αἰγυπτίουσ εἶναι τὸ νομίσαι τ’ ἰσόθεον τὴν ἔγχελυν πολὺ τῶν θεῶν γάρ ἐστι τιμιωτέρα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 551)
παντάπασι γάρ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐκλελύσθαι μοι δοκεῖτε καὶ παθεῖν ἀναμένειν τὰ δεινά, ἑτέρουσ δὲ πάσχοντασ ὁρῶντεσ οὐ φυλάττεσθαι, οὐδὲ φροντίζειν τῆσ πόλεωσ πάλαι κατὰ πολλοὺσ καὶ δεινοὺσ τρόπουσ διαφθειρομένησ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 293:2)
τῷ γὰρ ἀθλίῳ καὶ ταλαιπώρῳ κακῆσ καὶ χαλεπῆσ συμβάσησ αἰτίασ Ἀριστάρχῳ τῷ Μόσχου, τὸ μὲν πρῶτον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κατὰ τὴν ἀγορὰν περιιὼν ἀσεβεῖσ καὶ δεινοὺσ λόγουσ ἐτόλμα περὶ ἐμοῦ λέγειν, ὡσ ἐγὼ τὸ πρᾶγμ’ εἰμὶ τοῦτο δεδρακώσ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 136:2)
ᾔδει γάρ, οἶμαι, τοῦθ’ ὅτι τοὺσ ἐν τῇ πόλει γενέσθαι πάντασ ὁμοίωσ ἢ δεινοὺσ ἢ θρασεῖσ ἢ μετρίουσ οὐκ ἂν εἰή.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 32:2)
οὔκουν ἐνόμιζεν ἀσφαλέσ, εἴ ποτε συμβήσεται γενέσθαι συχνοὺσ ἀνθρώπουσ κατὰ τοὺσ αὐτοὺσ χρόνουσ εἰπεῖν μὲν δεινοὺσ καὶ θρασεῖσ, τοιούτων δ’ ὀνειδῶν καὶ κακῶν μεστούσ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 39:5)
οὐ μέντοι μὰ Δία οἶμαί γε δεῖν ἀνθρώπουσ καταφρονοῦντασ καὶ οἰομένουσ δεινοὺσ εἶναι ἐφίεσθαι τῶν ἀλλοτρίων, οὐδὲ ἀφαιρεῖσθαι, τῷ λόγῳ πιστεύοντασ·
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ τὴν Λάκριτον Παραγραφὴν 63:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION