Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἦν οὖν οἱᾶ εἰκὸσ ἀκρίβεια πολλὴ καὶ πρόνοια μηδ’ ἄκρῳ τῷ δακτύλῳ προσαψάμενον λαθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 9:21)
ἅψαι μόνον Στρατυλλίδοσ τῷ δακτύλῳ προσελθών.
(아리스토파네스, Lysistrata, Parodos, tetrameters17)
τί δὴ μαθὼν τῷ δακτύλῳ τὴν θρυαλλίδ’ ὠθεῖσ, καὶ ταῦτα τοὐλαίου σπανίζοντοσ ὦνόητε;
(아리스토파네스, Wasps, Parodos, prelude16)
εἰσὶν γὰρ φιαλώδεισ μέν, οὐ κατὰ τόρνον, ἀλλ’ ὥσπερ δακτύλῳ πεποιημέναι, καὶ ἔχουσιν ὦτα τέσσαρα, πυθμένα εἰσ πλάτοσ ἐκτεταμένον πολλοὶ δ’ ἐν τῇ Ναυκράτει κεραμεῖσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 61 1:1)
"εἴρετο γάρ μιν ἀπὸ τῆσ κύλικοσ κάρφοσ τῷ μικρῷ δακτύλῳ ἀφαιρετέοντα, εἰ καθορᾷ τὸ κάρφοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 8121)
εἴ τισ αὐτῶν παραγένοιτο εἰσ πόλιν, ἐν ᾗ πάντεσ ὅ, τι ἂν δεικνύωσι τῷ μέσῳ δακτύλῳ δεικνύουσι, κἂν δεξιὰν ἐμβάλλῃ τισ, οὕτωσ ἐνέβαλε, κἂν προτείνῃ τὴν χεῖρα οὕτωσ, κἂν ὁ δῆμοσ χειροτονῶσι, κἂν οἱ δικασταὶ τὴν ψῆφον φέρωσι, ποίαν τινὰ ἡγήσονται τὴν πόλιν ταύτην;
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 48:1)
ἄνθρωποσ γὰρ δακτύλῳ οὐ δείκνυται ὡσ λίθοσ ἢ ὡσ ξύλον, ἀλλ’ ὅταν τισ τὰ δόγματα αὐτοῦ δείξῃ, τότε αὐτὸν ὡσ ἄνθρωπον ἔδειξεν.
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ τίνα ἀσκεῖσθαι δεῖ τὸν προκόψοντα καὶ ὅτι τῶν κυριωτάτων ἀμελοῦμεν. 12:1)
οὗ δὴ σφαγέντοσ εἰσκομίσασ εἰσ τὸν ναὸν τοῦ αἵματοσ ἅμα καὶ τοῦ ἐρίφου ῥαίνει τῷ δακτύλῳ τὸν ὄροφον ἑπτάκισ, τοῦ δ’ αὐτοῦ καὶ τὸ ἔδαφοσ καὶ τοσαυτάκισ εἰσ τὸν ναὸν καὶ περὶ τὸν χρύσεον βωμὸν καὶ τὸ λοιπὸν περὶ τῷ μείζονι κομίσασ εἰσ τὸ αἴθριον·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 307:2)
μόσχον θήλειαν, ἀρότρου μὲν καὶ γεωργίασ ἄπειρον ὁλόκληρον δέ, ξανθὴν πᾶσαν, μικρὸν ἄπωθεν τοῦ στρατοπέδου προαγαγὼν εἰσ χωρίον καθαρώτατον ὁ ἀρχιερεὺσ ἔθυέ τε καὶ τοῦ αἵματοσ ἑπτάκισ ἔρρανε τῷ δακτύλῳ ἀντικρὺ τῆσ σκηνῆσ τοῦ θεοῦ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 100:1)
Ὀπὸν συκῆσ ἐν εἰρίῳ προσθεῖναι ἔσω πρὸσ τὴν φλέβα, ἢ πυτίην ξυστρέψαντα ἐμβῆσαι ἐσ τὸν μυκτῆρα, ἢ χαλκίτιδοσ τῷ δακτύλῳ προσεπιπασάμενοσ πίεσον, καὶ τοὺσ χόνδρουσ ἔξωθεν προσπίεζε ἑκατέρωθεν‧ καὶ τὴν κοιλίην λῦσον ὄνου γάλακτι ἑφθῷ, καὶ τὴν κεφαλὴν ξυρῶν ψυκτικὰ πρόσφερε, ἢν ἐν ὡρ́ῃ θερμῇ γίγνηται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 27.2)
Ἐπὴν δὲ καύσῃσ, φακοὺσ καὶ ὀρόβουσ ἑψήσασ ἐν ὕδατι, τρίψασ λείουσ, κατάπασσε πέντε ἢ ἓξ ἡμέρασ‧ τῇ δὲ ἑβδόμῃ σπόγγον μαλθακὸν τάμνειν ὡσ λεπτότατον, πλάτοσ δὲ εἶναι τοῦ σπόγγου ὅσον ἓξ δακτύλων πάντη‧ ἔπειτα ἐπιθεῖναι ἐπὶ τὸν σπόγγον ὀθόνιον ἴσον τῷ σπόγγῳ λεπτὸν καὶ λεῖον, ἀλείψασ μέλιτι‧ ἔπειτα ὑποβαλὼν τῷ δακτύλῳ τῷ λιχανῷ τῆσ ἀριστερῆσ χειρὸσ μέσον τὸν σπόγγον, ὦσαι κάτω τῆσ ἕδρησ ὡσ προσωτάτω‧ ἔπειτα ἐπὶ τὸν σπόγγον προσθεῖναι εἴριον, ὡσ ἂν ἐν τῇ ἕδρῃ ἀτρεμίζῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΩΝ., 2.7)
Ἦν γοῦν ἐνδιδῷ ὑπὸ τῷ καλυπτῆρι, τὸ κονδύλωμα τῷ δακτύλῳ ἀφελεῖν‧ οὐδὲν γὰρ χαλεπώτερον ἤ περ προβάτου δειρομένου τὸν δάκτυλον μεταξὺ τοῦ δέρματοσ καὶ τῆσ σαρκὸσ περαίνειν‧ καὶ ταῦτα διαλεγόμενοσ ἅμα λάνθανε ποιέων.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΩΝ., 4.3)
Ἑτέρη θεραπείη‧ ὠμόλινον λαβὼν ὡσ λεπτότατον, συμβάλλειν ὅσον σπιθαμιαῖον πεντάπλουν, καὶ ξυμπεριλαβεῖν ἱππείην τρίχα‧ ἔπειτα ποιησάμενοσ μήλην κασσιτερίνην ἐπ’ ἄκρου τετρημένην, ἐνείρασ ἐσ τὴν μήλην τὴν ἀρχὴν τοῦ ὠμολίνου συμβεβλημένου, καθιέναι τὴν μήλην ἐσ τὴν σύριγγα, καὶ ἅμα τῆσ ἀριστερῆσ χειρὸσ τὸν δάκτυλον τὸν λιχανὸν καθιέναι ἐσ τὴν ἕδρην‧ ἐπὴν δὲ ψαύσῃ ἡ μήλη τοῦ δακτύλου, ἄγειν ἔξω τῷ δακτύλῳ, ἀποκάμψασ τῆσ μήλησ τὸ ἄκρον καὶ τὴν ἀρχὴν τὴν ἐν τῇ μήλῃ‧ καὶ τὴν μὲν μήλην πάλιν ἐξαιρέειν, τοῦ δὲ ὠμολίνου τὰσ ἀρχὰσ ἀφάψαι δὶσ ἢ τρίσ‧ καὶ τὸ λοιπὸν τοῦ ὠμολίνου ἐπιστρέψασ, ἐπιδῆσαι πρὸσ τὸ ἄμμα‧ ἔπειτα κελεύειν ἀπελθόντα διαπρήσσεσθαι τὰ ἑωυτοῦ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΣΥΡΙΓΓΩΝ., 4.1)
Ὁκόσον δὴ, σηπομένησ τῆσ σύριγγοσ, χαλᾶτα τοῦ ὠμολίνου, τοῦτο ἐπιτείνειν καὶ ἐπιστρέφειν αἰεὶ καθ’ ἑκάστην ἡμέρην‧ ἢν δέ σοι τὸ ὠμόλινον διασαπῇ πρόσθεν ἢ τὴν σύριγγα διαβρωθῆναι, πρὸσ τὴν τρίχα προσάψασ ἕτερον ὠμόλινον διεῖναι καὶ ἀφάψαι ἡ̔ γὰρ θρὶξ διὰ τοῦτο παραβάλλεται τῷ ὠμολίνῳ ὅτι ἄσηπτόσ ἐστιν̓‧ ἐπὴν δὲ διασαπῇ ἡ σύριγξ, τάμνεσθαι χρὴ σπόγγον μαλακὸν ὡσ λεπτότατον προστεθέντα‧ ἔπειτα ἐσ μὲν τὴν σύριγγα ἄνθοσ χαλκοῦ ὀπτὸν συχνὸν τῇ μήλῃ ἐνθεῖναι, τὸν δὲ σπόγγον ἀλεῖψαι μέλιτι, καὶ ὑποβαλὼν μέσον τῷ λιχανῷ δακτύλῳ τῆσ ἀριστερῆσ χειρὸσ ὦσαι πρόσω, καὶ προσθεὶσ ἕτερον σπόγγον ἀναδῆσαι τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅν περ καὶ ἐπὶ τῇσιν αἱμοῤῬοί̈σιν‧ τῇ δὲ αὔριον ἀπολύσασ, περινίψαι ὕδατι θερμῷ, καὶ σπόγγῳ τῷ δακτύλῳ τῆσ ἀριστερῆσ χειρὸσ πειρᾷν διακαθαίρειν τὴν σύριγγα, καὶ αὖθισ πάλιν τὸ ἄνθοσ ἐπιδῆσαι‧ ταῦτα ποιέειν ἑπτὰ ἡμέρασ, ἐν ταύτῃσι γὰρ μάλιστα ὁ χιτὼν τῆσ σύριγγοσ ἐκσήπεται‧ τὸ δὲ λοιπὸν, ἔστ’ ἂν ὑγιανθῇ, τουτέῳ ἐπιδεῖν‧ κατὰ γὰρ τοῦτον τὸν τρόπον ὑπὸ τοῦ σπόγγου διαναγκαζομένη καὶ ἀναπτυσσομένη ἡ σύριγξ οὔτε πάλιν ξυμπέσοι ἂν, οὔτε τὸ μὲν αὐτῆσ ὑγιανθείη ἂν, τὸ δὲ πάλιν ξυμπληρωθείη, ἀλλ’ ἐν ἑωυτῇ πᾶσα ὑγιὴσ ἔσται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΣΥΡΙΓΓΩΝ., 4.2)
Καὶ ἀπὸ τῶν πεπαλαιωμένων ἑλκέων ξυμφέρει αἷμα ποιέειν ἀποῤῬέειν πυκνὰ, ὅκωσ ἂν δοκέῃ καιρὸσ εἶναι, καὶ ἀπ’ αὐτῶν τῶν ἑλκέων καὶ τῶν περιεχόντων τὸ ἕλκοσ, ἄλλωσ τε καὶ ἢν ἐν κνήμῃ ἐῄ τὸ ἕλκοσ ἢ ἐν δακτύλῳ ποδὸσ ἢ χειρὸσ, μᾶλλον ἤ κου ἄλλοθι τοῦ σώματοσ‧ γίνεται γὰρ, ἀποῤῬέοντοσ τοῦ αἵματοσ, ξηρότερα καὶ μείονα ἰσχναινόμενα‧ κωλύει γὰρ μάλιστα μὲν τὰ τοιαῦτα ἕλκεα ὑγιαίνεσθαι, ἔπειτα δὲ καὶ τἄλλα ξύμπαντα αἵματοσ σηπεδὼν, καὶ ὅ τι ἐξ αἵματοσ μεταστάσιοσ γεγένηται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΕΛΚΩΝ., 2.2)

SEARCH

MENU NAVIGATION