Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἕλληνοσ δὲ καὶ νύμφησ Ὀρσηίδοσ Δῶροσ Ξοῦθοσ Αἰόλοσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 7 3:1)
καὶ Ξοῦθοσ μὲν λαβὼν τὴν Πελοπόννησον ἐκ Κρεούσησ τῆσ Ἐρεχθέωσ Ἀχαιὸν ἐγέννησε καὶ Ιὤνα, ἀφ’ ὧν Ἀχαιοὶ καὶ Ιὤνεσ καλοῦνται, Δῶροσ δὲ τὴν πέραν χώραν Πελοποννήσου λαβὼν τοὺσ κατοίκουσ ἀφ’ ἑαυτοῦ Δωριεῖσ ἐκάλεσεν, Αἰόλοσ δὲ βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Θεσσαλίαν τόπων τοὺσ ἐνοικοῦντασ Αἰολεῖσ προσηγόρευσε, καὶ γήμασ Ἐναρέτην τὴν Δηιμάχου παῖδασ μὲν ἐγέννησεν ἑπτά, Κρηθέα Σίσυφον Ἀθάμαντα Σαλμωνέα Δηιόνα Μάγνητα Περιήρην, θυγατέρασ δὲ πέντε, Κανάκην Ἀλκυόνην Πεισιδίκην Καλύκην Περιμήδην.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 7 3:3)
Χθονίαν μὲν οὖν ἔγημε Βούτησ, Κρέουσαν δὲ Ξοῦθοσ, Πρόκριν δὲ Κέφαλοσ <ὁ> Δηιόνοσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 15 1:3)
ὡσ Διειτρέφησ γε πυτιναῖα μόνον ἔχων πτερὰ ᾑρέθη φύλαρχοσ, εἶθ’ ἵππαρχοσ, εἶτ’ ἐξ οὐδενὸσ μεγάλα πράττει κἀστὶ νυνὶ ξουθὸσ ἱππαλεκτρυών.
(아리스토파네스, Birds, Parabasis, antepirrheme6)
κᾆτα φεύγει πρῶτοσ ὥσπερ ξουθὸσ ἱππαλεκτρυὼν τοὺσ λόφουσ σείων·
(아리스토파네스, Peace, Parabasis, antepirrheme3)
ἐβασίλευσε δὲ καὶ Ξοῦθοσ τῆσ περὶ τοὺσ Λεοντίνουσ χώρασ, ἥτισ ἀπ’ ἐκείνου μέχρι τοῦ νῦν χρόνου Ξουθία προσαγορεύεται.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 8 2:2)
τῶν μετὰ Ἱππότου τισ μετασχὼν τῆσ ἀποικίασ, ὄνομα Ναῦσοσ, ἀναλαβὼν τοὺσ καθυστερήσαντασ τῆσ κληροδοσίασ, ἔρημον οὖσαν τὴν Σύμην κατῴκησε καὶ τισιν ἑτέροισ ὕστερον καταπλεύσασιν, ὧν ἦν Ξοῦθοσ ἡγεμών, μεταδοὺσ τῆσ πολιτείασ καὶ χώρασ κοινῇ τὴν νῆσον κατῴκησε.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 53 4:1)
Ξοῦθοσ, πεφυκὼσ Αἰόλου Διόσ τ’ ἄπο.
(에우리피데스, Ion, episode 1:27)
πρόσπολοι γυναῖκεσ, αἳ τῶνδ’ ἀμφὶ κρηπῖδασ δόμων θυοδόκων φρούρημ’ ἔχουσαι δεσπότιν φυλάσσετε, ἐκλέλοιπ’ ἤδη τὸν ἱερὸν τρίποδα καὶ χρηστήριον Ξοῦθοσ, ἢ μίμνει κατ’ οἶκον ἱστορῶν ἀπαιδίαν;
(에우리피데스, Ion, episode, trochees1)
ἐπεὶ θεοῦ μαντεῖον ᾤχετ’ ἐκλιπὼν πόσισ Κρεούσησ, παῖδα τὸν καινὸν λαβὼν πρὸσ δεῖπνα θυσίασ θ’ ἃσ θεοῖσ ὡπλίζετο, Ξοῦθοσ μὲν ᾤχετ’ ἔνθα πῦρ πηδᾷ θεοῦ βακχεῖον, ὡσ σφαγαῖσι Διονύσου πέτρασ δεύσειε δισσὰσ παιδὸσ ἀντ’ ὀπτηρίων, λέξασ·
(에우리피데스, Ion, episode16)
καὶ Ἕλληνοσ δ’ ἐγένοντο θεμιστοπόλοι βασιλῆεσ, Δῶρόσ τε ,Ξοῦθόσ τε καὶ Αἰόλοσ ἱππιοχάρμησ εἰ δὲ μή, τοῖσ ἄγαν πεζοῖσ καὶ κακομέτροισ, ὡσ τὰ τοιαῦτα ἐγένοντο τοῦ μὲν Ἡρακλῆσ τοῦ δ’ Ἴφικλοσ·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, ὅτι τρία μέρη τῆσ ὀρχήσεωσ, φορὰ καὶ σχῆμα καὶ δεῖξισ· καὶ τί ἕκαστον αὐτῶν, καί τίνα κοινὰ ποιητικῆσ καὶ ὀρχηστικῆσ. 14:1)
ὧν Δῶροσ μὲν τοὺσ περὶ Παρνασσὸν Δωριέασ συνοικίσασ κατέλιπεν ἐπωνύμουσ αὑτοῦ, Ξοῦθοσ δὲ τὴν Ἐρεχθέωσ θυγατέρα γήμασ ᾤκισε τὴν τετράπολιν τῆσ Ἀττικῆσ, Οἰνόην Μαραθῶνα Προβάλινθον καὶ Τρικόρυνθον.
(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 7 1:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION