Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπεὶ δὲ κρείττουσ ἦσαν ἢ παρ’ ἡμῖν μένειν, οἱ δὲ ὑπὸ τοῦ πατρόσ τε καὶ τῶν προγόνων ἀποδύντεσ τὰ σώματα εἰσ ἕτερον θεσμὸν ἔρχονται, οὐχ ὥσπερ Μενέλεώσ τε καὶ ὁ ξανθὸσ Ῥαδάμανθυσ, εἰσ τὸ Ἠλύσιον πεδίον καὶ τὰσ ἔξω νήσουσ, ἀλλ’ ἀθάνατοι γενόμενοι τὴν γῆν διέρχονται, τοσοῦτον τῆσ ἀρχαίασ φύσεωσ ἀποστάντεσ ὅσον τὴν ἡλικίαν φυλάττουσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 5:6)
οὔτε ὁ Νεῖλοσ τηκόμενοσ ὥσπερ ὁ Ξάνθοσ ὑπὸ τοῦ Ἡφαίστου τοῦ ἡλίου συστέλλει τὸ ῥεῦμα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 12:12)
"ὄπισθεν δὲ κεῖμαι θρασειᾶν ἀλωπέκων ξανθὸσ λέων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 14:9)
"πεπαινόμενοσ δὲ ξανθὸσ τέ ἐστι καὶ ἐπιμελαίνεται·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 34 1:9)
καὶ Ξάνθοσ δ’ ὁ μελοποιόσ, πρεσβύτεροσ ὢν Στησιχόρου, ὡσ καὶ αὐτὸσ ὁ Στησίχοροσ μαρτυρεῖ, ὥσ φησιν ὁ Μεγακλείδησ, οὐ ταύτην αὐτῷ περιτίθησι τὴν στολήν, ἀλλὰ τὴν Ὁμηρικήν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 6 3:1)
Λυδοί δὲ εἰσ τοσοῦτον ἦλθον τρυφῆσ ὡσ καὶ πρῶτοι γυναῖκασ εὐνουχίσαι, ὡσ ἱστορεῖ Ξάνθοσ ὁ Λυδὸσ ἢ ὁ τὰσ εἰσ αὐτὸν ἀναφερομένασ ἱστορίασ συγγεγραφὼσ Διονύσιοσ δ’ ὁ Σκυτοβραχίων, ὡσ Ἀρτέμων φησὶν ὁ Κασανδρεὺσ ἐν τῷ περὶ Συναγωγῆσ Βιβλίων, ἀγνοῶν ὅτι Ἔφοροσ ὁ συγγραφεὺσ μνημονεύει αὐτοῦ ὡσ παλαιοτέρου ὄντοσ καὶ Ἡροδότῳ τὰσ ἀφορμὰσ δεδωκότοσ ὁ δ’ οὖν Ξάνθοσ ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν Λυδιακῶν Ἀδραμύτην φησὶ τὸν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 111)
Ξάνθοσ δ’ ἐν τοῖσ Λυδιακοῖσ Κάμβλητά φησι τὸν βασιλεύσαντα Λυδῶν πολυφάγον γενέσθαι καὶ πολυπότην, ἔτι δὲ γαστρίμαργον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 8 1:5)
περὶ δὲ τοῦ ποταμοῦ φράσασ ἡμῖν ὅτι οὐ Σκάμανδροσ ἀλλὰ Ξάνθοσ λέγοιτο παρὰ τοῖσ θεοῖσ, αὐτὸσ οὕτωσ ἤδη ἐν τοῖσ ἔπεσιν ὀνομάζει, ὡσ οὐ μόνον ἐξὸν αὐτῷ τὰσ ἄλλασ γλώττασ μιγνύειν τὰσ τῶν Ἑλλήνων, καὶ ποτὲ μὲν αἰολίζειν, ποτὲ δὲ δωρίζειν, ποτὲ δὲ ἰάζειν, ἀλλὰ καὶ διαστὶ διαλέγεσθαι.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 28:1)
καὶ τὸν ποταμὸν εἰπὼν ὅτι οὐ Σκάμανδροσ ἀλλὰ Ξάνθοσ ὀνομάζοιτο παρ’ αὐτοῖσ, οὕτωσ ἤδη ἐν τοῖσ ἔπεσι χρῆται, ὡσ ἐξὸν αὐτῷ, μὴ μόνον τὰσ τῶν Ἑλλήνων φωνὰσ μιγνύειν, μηδὲ τοῖσ σφόδρα ἀρχαίοισ μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖσ δαιμονίοισ χρῆσθαι ὀνόμασι, καὶ ποτὲ μὲν αἰολίζοντα ποτὲ δὲ δωρίζοντα, πάλιν δὲ ἰάζοντα διαλέγεσθαι, ταῦτα δέ μοι εἴρηται, ὥσπερ ἤδη ἔφην, οὐ κατηγορίασ ἕνεκεν, ἀλλ’ ὅτι ἀνδρειότατοσ ἦν ἀνθρώπων πρὸσ τό ψεῦδοσ Ὅμηροσ καὶ οὐχ ἧττον ἐθάρρει καὶ ἐσεμνύνετο ἐπὶ τῷ ψεύδεσθαι ἢ τῷ τἀληθῆ λέγειν.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 28:10)
περὶ δὲ τοῦ Ἀχιλλέωσ εἴδουσ οὐδὲν λέγει καθ̓ ἕκαστον ἀλλ̓ ἢ τῆσ κόμησ, ὅτι ξανθὸσ ἦν, καὶ περὶ τῆσ Εὐφόρβου κόμησ καὶ Πατρόκλου ὡσ μάλιστα ἐν ἀκμῇ τελευτησάντων, καὶ περὶ τῶν ἄλλων σμικρόν τι περὶ ἑκάστου καὶ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν τῶν καλλίστων.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ. 29:4)
Ξάνθοσ ὁ Τριόπου τῶν ἐξ Ἄργουσ Πελασγῶν βασιλεύων, καὶ κατασχὼν μέροσ τι τῆσ Λυκίασ χώρασ, τὸ μὲν πρῶτον ἐν αὐτῇ κατοικῶν ἐβασίλευε τῶν συνακολουθησάντων Πελασγῶν, ὕστερον δὲ περαιωθεὶσ εἰσ τὴν Λέσβον οὖσαν ἔρημον τὴν μὲν χώραν τοῖσ λαοῖσ ἐμέρισε, τὴν δὲ νῆσον ἀπὸ τῶν κατοικούντων αὐτὴν Πελασγίαν ὠνόμασε, τὸ πρὸ τοῦ καλουμένην Ἴσσαν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 81 2:1)
Ξάνθοσ δὲ ὁ Λυδὸσ εἰσ τὴν Ξέρξου διάβασιν ἀπὸ τοῦ Ζωροάστρου ἑξακισχίλιά φησι, καὶ μετ’ αὐτὸν γεγονέναι πολλούσ τινασ Μάγουσ κατὰ διαδοχήν, Ὀστάνασ καὶ Ἀστραμψύχουσ καὶ Γωβρύασ καὶ Παζάτασ, μέχρι τῆσ τῶν Περσῶν ὑπ’ Ἀλεξάνδρου καταλύσεωσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, PROOIMION 2:4)
φησὶ δ’ αὐτὸν καὶ Ἀριστοτέλησ ἐλεύθερον γεγονέναι καὶ πάσησ ἀρχῆσ ἀλλότριον, εἴ γε τὴν βασιλείαν αὐτῷ διδομένην παρῃτήσατο, καθάπερ Ξάνθοσ ἐν τοῖσ περὶ αὐτοῦ λέγει, τὴν λιτότητα δηλονότι πλέον ἀγαπήσασ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. b'. EMPEDOKLHS 13:4)
Ξάνθοσ δὲ ὁ Λυδὸσ ἱστορίασ παλαιᾶσ εἰ καί τισ ἄλλοσ ἔμπειροσ ὤν, τῆσ δὲ πατρίου καὶ βεβαιωτὴσ ἂν οὐδενὸσ ὑποδεέστεροσ νομισθείσ, οὔτε Τυρρηνὸν ὠνόμακεν οὐδαμοῦ τῆσ γραφῆσ δυνάστην Λυδῶν οὔτε ἀποικίαν Μῃόνων εἰσ Ἰταλίαν κατασχοῦσαν ἐπίσταται Τυρρηνίασ τε μνήμην ὡσ Λυδῶν ἀποκτίσεωσ ταπεινοτέρων ἄλλων μεμνημένοσ οὐδεμίαν πεποίηται·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 28 3:1)
ἐν οἷσ ἐστιν Εὐγέων τε ὁ Σάμιοσ καὶ Δηίοχοσ ὁ Προκοννήσιοσ καὶ Εὔδημοσ ὁ Πάριοσ καὶ Δημοκλῆσ ὁ Φυγελεὺσ καὶ Ἑκαταῖοσ ὁ Μιλήσιοσ, ὅ τε Ἀργεῖοσ Ἀκουσίλαοσ καὶ ὁ Λαμψακηνὸσ Χάρων καὶ ὁ Χαλκηδόνιοσ Μελησαγόρασ, ὀλίγῳ δὲ πρεσβύτεροι τῶν Πελοποννησιακῶν καὶ μέχρι τῆσ Θουκυδίδου παρεκτείναντεσ ἡλικίασ Ἑλλάνικόσ τε ὁ Λέσβιοσ καὶ Δαμάστησ ὁ Σιγειεὺσ καὶ Ξενομήδησ ὁ Χῖοσ καὶ Ξάνθοσ ὁ Λυδὸσ καὶ ἄλλοι συχνοί.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 5 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION