Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

αἱ κνῆμαι δέ σου βοῶσιν ἰοὺ ἰού, τὰσ χοίνικασ καὶ τὰσ πέδασ ποθοῦσαι.
(아리스토파네스, Plutus, Parodos17)
οἰέται γὰρ οὕτωσ ὁ σοφὸσ καὶ τὸν ἀσώτων βίον ἀνεπίληπτον εἶναι, εἴπερ αὐτῷ προσγένοιτο τὸ ἀδεὲσ καὶ ἵλεων διὸ καὶ οἱ τῆσ κωμῳδίασ ποιηταὶ κατατρέχοντέσ που τῆσ ἡδονῆσ καὶ ἀκρασίασ ἐπικούρουσ καὶ βοηθοὺσ βοῶσιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 8 2:3)
διὰ δὲ τὸν ἐπὶ τούτοισ φόβον οἱ θεασάμενοι τεθνηκόσ τι τούτων τῶν ζῴων ἀποστάντεσ μακρὰν βοῶσιν ὀδυρόμενοί τε καὶ μαρτυρόμενοι κατειλῆφθαι τετελευτηκόσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 83 7:1)
Γίνεται δὲ ἡ διαφθορὴ τοῦ ἐγκεφάλου ὑπὸ φλέγματοσ καὶ χολῆσ‧ γνώσῃ δὲ ἑκάτερα ὧδε‧ οἱ μὲν γὰρ ὑπὸ τοῦ φλέγματοσ μαινόμενοι ἥσυχοί τέ εἰσι καὶ οὐ βοῶσιν οὐδὲ θορυβέουσιν, οἱ δὲ ὑπὸ χολῆσ κεκράκται καὶ κακοῦργοι καὶ οὐκ ἀτρεμαῖοι, ἀλλ’ αἰεί τι ἄκαιρον δρῶντεσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 15.1)
τὼ νεανία τὼ ἑταίρω Πυλάδησ τε ὁ Φωκεὺσ καὶ Ὀρέστησ δοκῶν ἤδη τεθνάναι λαθόντ’ ἐσ τὰ βασίλεια παρελθόντε φονεύουσιν ἄμφω τὸν Αἴγισθον ἡ δὲ Κλυταιμήστρα ἤδη ἀνῄρηται καὶ ἐπ’ εὐνῆσ τινοσ ἡμίγυμνοσ πρόκειται καὶ θεραπεία πᾶσα ἐκπεπληγμένοι τὸ ἔργον οἱ μὲν ὥσπερ βοῶσιν, οἱ δέ τινεσ ὅπῃ φύγωσι περιβλέπουσι.
(루키아노스, De Domo, (no name) 23:2)
σὺ δὲ γνωριεῖσ δηλαδή, πολλάκισ αὐτοῖσ παραστὰσ βοῶσιν.
(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 4:5)
ἐκκαίει τε γὰρ καὶ σήπει καὶ πίμπρασθαι ποιεῖ, καὶ βοῶσιν ὥσπερ οἱ ἐν πυρᾷ κείμενοι.
(루키아노스, Dipsades 6:2)
ἀρχὴν γὰρ οὐδὲ τὸν ἔλεγχον δέχονται, ἢν ἔρηταί τισ οὑτωσὶ κοσμίωσ καὶ κατὰ βραχύ, ἀλλ’ εὐθὺσ βοῶσιν καὶ ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν τὴν ἑαυτῶν ἀναφεύγουσι, τὴν λοιδορίαν, καὶ πρόχειρον τὸ ξύλον.
(루키아노스, Fugitivi, (no name) 15:2)
ἢν μὴ τοῦ ἱματίου σε λαβόμενοι ἐπιστρέψωμεν, ὦ Ἀδείμαντε, οὐχ ὑπακούσει ἡμῖν βοῶσιν, ἀλλὰ καὶ φροντίζοντι ἐοίκασ ἐπὶ συννοίασ τινὸσ οὐ μικρὸν οὐδὲ εὐκαταφρόνητον πρᾶγμα, ὡσ δοκεῖσ, ἀνακυκλῶν.
(루키아노스, Λυκῖνοσ, Τιμόλαοσ, Σάμιπποσ, Ἀδείμαντος 20:1)
τούτων προσπεσόντων ἡ μὲν πόλισ, οἱο͂ν εἰκὸσ ἐν νυκτὶ καὶ πολέμῳ, πρὸσ τοιοῦτον ἄγγελμα μικροῦ δεῖν ἔκφρων γενομένη μόλισ ἑαυτὴν ἐντὸσ τειχῶν κατεῖχεν, ὁ δὲ Κάτων προελθὼν τότε μέν, ὡσ ἑκάστοισ ἀπήντα διαθέουσι καὶ βοῶσιν, ἐπιλαμβανόμενοσ καὶ παραμυθούμενοσ ἀφῄρει τοῦ δέουσ τὸ περιθαμβὲσ καὶ ταραχῶδεσ, ὡσ οὐ τηλικούτων ἴσωσ γεγονότων, ἀλλὰ ἐπὶ μεῖζον αἰρομένων τῷ λόγῳ, καὶ κατέστησε τὸν θόρυβον ἅμα δ’ ἡμέρᾳ τοὺσ τριακοσίουσ οἷσ ἐχρῆτο βουλῇ, Ῥωμαίουσ μὲν ὄντασ, ἐν δὲ Λιβύῃ πραγματευομένουσ ἀπὸ ἐμπορίασ καὶ δανεισμῶν, εἰσ ἱερὸν Διὸσ ἐκήρυττε συνιέναι, καὶ ὅσοι παρῆσαν ἀπὸ συγκλήτου, καὶ παῖδασ αὑτῶν, ἔτι δὲ συλλεγομένων ἐκείνων προσελθὼν ἀθορύβωσ καὶ μετὰ εὐσταθείασ, ὥσπερ οὐδενὸσ καινοῦ γεγονότοσ, βιβλίον ἔχων ἐν ταῖσ χερσὶν ἀνεγίνωσκεν.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 59 1:1)
ἔργα βοῶσιν δημόσια·
(작자 미상, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 7992)

SEARCH

MENU NAVIGATION