Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

παρελθὼν τοίνυν, Δημόσθενεσ, ἐπὶ τὸ βῆμα τοῦτο ἐν τῷ ἐμῷ λόγῳ, εἰπὲ πόλεωσ ἧστινοσ βούλει τῶν Ἑλληνίδων τοὔνομα ἐξ ἧσ ἀφῖχθαι τότε φῂσ τοὺσ πρέσβεισ·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 591)
καίτοι ταύτην, εἰ βούλει, τὴν κατηγορίαν καὶ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων δημοσίᾳ κατηγορήσεισ.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1642)
βούλει σε θῶ φοβηθῆναι καὶ χρήσασθαι τῷ σαυτοῦ τρόπῳ;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 163 1:5)
καὶ εἰ βούλει, παραχωρῶ σοι τοῦ βήματοσ ἑώσ ἂν εἴπῃσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 165 1:4)
καὶ εἰ βούλει, λάβε τὰ ἀντίγραφα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 7 1:6)
" οἱ δ’ ἔφασαν, "σὺ μὲν οὖν ἃ βούλει δίδου.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 1:7)
σὺ δ’ ἐλθὲ μεθ’ ὅσων βούλει, καὶ τοῖσ προφύλαξιν εἰπὲ δέχεσθαι τὸν νυκτὸσ ἀφικνούμενον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 16 4:8)
ὅστισ ποτὲ οὗτοσ ὁ κεστόσ ἐστιν, ᾧ πάντασ ἡ θεὸσ ἀναδεῖται πρὸσ ἑαυτὴν, καὶ καθάπερ τινὰ ὁρ́μον καὶ περιδέραιον συμπάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ τοῦτ’ εἶναι, καὶ τέμενοσ Νυμφῶν, Ναί̈δων ἁπασῶν ἐνταυθοῖ ναουσῶν, καὶ θάλαμον Ὡρῶν, ᾧ πάντα τὸν χρόνον ἐγκάθηνται καὶ ὅθεν προέρχονται ἀνοιγνῦσαι τὰσ πύλασ εἴτε Διὸσ σύ γε βούλει καλεῖν εἴτε Ποσειδῶνοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 7:8)
καὶ μὴν αὐτὸ τοῦτο πρῶτον τὸ πάντασ τοὺσ ἐν χρείᾳ βοηθείασ καταφεύγειν ἐπὶ τὴν πόλιν ὥσπερ ἐκ δυοῖν ποδοῖν ὡσ ἀληθῶσ καὶ μηδεμίαν τῶν ἄλλων πόλεων ὁρᾶν μέγα καὶ φανερὸν σύμβολόν ἐστι καὶ στήλησ ἄμεινον τοῦ προέχειν εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ, οὐχ ὅσον λανθάνειν, καὶ μαρτύριόν γε δυοῖν τοῖν καλλίστοιν ἀνδρείασ καὶ φιλανθρωπίασ, εἰ δὲ βούλει, λέγω δικαιοσύνησ ἀντὶ τῆσ φιλανθρωπίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 27:3)
μόνα γὰρ τῶν ἐχόντων διὰ τέλουσ ἐστὶ, τὰ δ’ ἄλλα κοινὰ πρόκειται πᾶσιν ὡσ εἰπεῖν τύχησ δῶρα, εἰ δὲ βούλει, ἀρετῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 62:5)
καὶ οὔτε Ἡρακλέουσ στῆλαι κωλύουσιν οὔτε Λιβύησ κολωνοῖσ ταῦτα ὁρίζεται, οὐδ’ αὖ Βοσπόρῳ ὁποτέρῳ βούλει, οὐδὲ στενοῖσ Συρίασ καὶ Κιλικίασ, ἀλλὰ πᾶσαν τὴν γῆν τύχῃ τινὶ θείᾳ ζῆλοσ ἐπέρχεται τῆσ ὑμετέρασ σοφίασ καὶ συνηθείασ, καὶ ταύτην μίαν φωνὴν κοινὴν ἅπαντεσ τοῦ γένουσ ἐνόμισαν, καὶ δι’ ὑμῶν ὁμόφωνοσ μὲν πᾶσα γέγονεν ἡ οἰκουμένη, ἴδοισ δ’ ἂν καὶ τοὺσ ἡνιόχουσ καὶ τοὺσ νομέασ καὶ τοὺσ ἀπὸ τῆσ θαλάττησ ζῶντασ καὶ πάντα ὅσα ἔθνη καὶ κατὰ πόλεισ καὶ κατὰ χώρασ τῆσ παρ’ ὑμῶν φωνῆσ ἐχομένουσ καὶ πειρωμένουσ τῆσ γῆσ ἀνθάπτεσθαι, καθάπερ τοὺσ νεῖν ἀδυνάτουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 90:7)
καὶ τῶν λόγων πότερον τοὺσ περὶ τὴν ῥητορείαν, ἢ τοὺσ διαλεκτικοὺσ, ἢ τὴν ποίησιν, ἢ τὴν ἄλλην συγγραφὴν, εἰ δὲ βούλει, τί τῆσ ποιήσεωσ εἶδοσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 95:10)
εἰ δ’ αὖ βούλει, τί τῶν ἐν τῇ θαλάττῃ μέγιστον αὐτῆσ, ἢ τί τῶν κατ’ ἤπειρον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 96:3)
καὶ μὴν τὰ μὲν ἔσχηκε, τὰ δὲ ἔχει, καὶ οὔτε οἷσ ὑπερεῖχεν ἀφῄρηται τὴν μνήμην οὔτ’ αὖ τῆσ παρούσησ εὐδαιμονίασ ἀπολέλειπται, εἴ τῳ καὶ τούτων φίλον μεμνῆσθαι, ἀλλὰ μόνη δὴ πόλεων τὰ μὲν παλαιὰ τοῖσ παλαιοῖσ νικᾷ, τὰ δὲ καινὰ τοῖσ καινοῖσ, εἰ δὲ βούλει, τὰ μὲν παλαιὰ τοῖσ καινοῖσ, τὰ δὲ καινὰ τοῖσ παλαιοῖσ, τοῖσ ἑαυτῆσ λέγω τὰ τῶν ἄλλων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 98:2)
καὶ μὴν τούτων πρεσβύτατοσ ὁ τῶν Παναθηναίων, εἰ δὲ βούλει, ὁ τῶν Ἐλευσινίων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 99:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION