Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ αὐτὸν δὲ τὸν Διονύσιον συνέβη λόγχῃ πληγέντα παρὰ τὸν βουβῶνα παρ’ ὀλίγον μὲν τελευτῆσαι, μόγισ δὲ αὑτὸν ἀναλαβεῖν ἐκ τοῦ τραύματοσ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 106 20:1)
καί τινοσ ὀρνέου καθίσαντοσ ἐπὶ τοῦ δένδρου, ᾧ Ἀγρίππασ προσεκέκλιτο, βουβῶνα δὲ οἱ Ῥωμαῖοι τὸν ὄρνιν τοῦτον καλοῦσιν, τῶν δεσμωτῶν τισ Γερμανὸσ θεασάμενοσ ἤρετο τὸν στρατιώτην, ὅστισ εἰή ὁ ἐν τῇ πορφυρίδι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 18 234:2)
ἀνακύψασ δ’ οὖν μετ’ ὀλίγον τὸν βουβῶνα τῆσ ἑαυτοῦ κεφαλῆσ ὑπερκαθιζόμενον εἶδεν ἐπὶ σχοινίου τινόσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 403:2)
ὁ δ’ ἀφυλάκτωσ ὤρεγε τὴν χεῖρα, καὶ φθάσασ αὐτὸν ἐκεῖνοσ νύττει κάτωθεν ὑπὸ τὸν βουβῶνα δόρατι καὶ παραχρῆμα διεργάζεται.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον γ. 402:1)
ὀγδόῃ ἐπύρεσσεν, σπλὴν ἐμειοῦτο, κατενόει πάντα, ἤλγησεν τὸ πρῶτον κατὰ βουβῶνα, σπληνὸσ κατ’ ἴξιν, ἔπειτα δὲ πόνοι ἐσ ἀμφοτέρασ κνήμασ.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, EPIDHMIWN A, ἀρ́ρωστοι τεσσαρεσ καίδεκα253)
Τῶν δὲ κατωτέρω μετεξέτερα λύουσι κιρσοὶ γενόμενοι ἐν τοῖσι σκέλεσι, μᾶλλον δέ τι ἐγγινόμενοι κιρσοὶ ἐν τῇ κατ’ ἰγνύην φλεβί‧ οἷσι δ’ ἂν τὰ κυφώματα λύηται, ἐγγίνονται δὲ καὶ ἐν τῇ κατὰ βουβῶνα‧ ἤδη δέ τισιν ἔλυσε καὶ δυσεντερίη πολυχρόνιοσ γενομένη.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 41.2)
Οὐ μὴν οὐδὲ ξυγκάμπτειν δύνανται κατὰ τὸν βουβῶνα ὁμοίωσ τῷ ὑγιέϊ‧ ἀτὰρ καὶ ψαυομένη ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ κατὰ τὸν περίνεον ὑπερογκέουσα εὔδηλόσ ἐστιν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 51.4)
Ὅσοισι δ’ ἂν ἐσ τοὔπισθεν ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ ἐκπέσῃ, ὀλίγοισι δὲ ἐκπίπτει, οὗτοι ἐκτανύειν οὐ δύνανται τὸ σκέλοσ, οὔτε κατὰ τὸ ἄρθρον τὸ ἐκπεσὸν, οὔτε τι κάρτα κατὰ τὴν ἰγνύην‧ ἀλλ’ ἥκιστα τῶν ἐκπαλέων οὗτοι ἐκτανύουσι καὶ τὸ κατὰ τὸν βουβῶνα, καὶ τὸ κατὰ τὴν ἰγνύην ἄρθρον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 57.1)
Προσξυνιέναι μὲν οὖν καὶ τόδε χρὴ εὑ̓́χρηστον γὰρ καὶ πολλοῦ ἄξιόν ἐστι, καὶ τοὺσ πλείστουσ λήθεἰ, ὅτι οὐδ’ ὑγιαίνοντεσ δύνανται κατὰ τὴν ἰγνύην ἐκτανύειν τὸ ἄρθρον, ἢν μὴ ξυνεκτανύωσι καὶ τὸ κατὰ τὸν βουβῶνα ἄρθρον, πλὴν ἢν μὴ πάνυ ἄνω ἀείρωσι τὸν πόδα, οὕτω δ’ ἂν δύναιντο‧ οὐ τοίνυν οὐδὲ ξυγκάμπτειν δύνανται τὸ κατὰ τὴν ἰγνύην ἄρθρον ὁμοίωσ, ἀλλὰ πολὺ χαλεπώτερον, ἢν μὴ ξυγκάμψωσι καὶ τὸ κατὰ τὸν βουβῶνα ἄρθρον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 57.2)
Ξυγκάμπτειν μέντοι δύνανται, ὅταν μὴ ἡ ὀδύνη κωλύῃ‧ καὶ ἡ κνήμη τε καὶ ὁ ποὺσ ὀρθὰ ἐπιεικέωσ φαίνεται, καὶ οὔτε τῇ, οὔτε τῇ πολὺ ἐκκεκλιμένα‧ κατὰ δὲ τὸν βουβῶνα δοκέει τι ἡ σὰρξ λαπαρωτέρη εἶναι, ποτὶ καὶ ψαυομένη, ἅτε τοῦ ἄρθρου ἐσ τὰ ἐπὶ θάτερα μέρη ὠλισθηκότοσ‧ κατὰ δὲ αὐτὸ τὸ πυγαῖον διαψαυομένη ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ δοκέει ἐξογκέειν μᾶλλον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 57.5)
Οἷσι δ’ ἂν ἐσ τοὔμπροσθεν ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ ἐκπέσῃ, ὀλίγοισι δὲ τοῦτο γίνεται, οὗτοι ἐκτανύειν μὲν τὸ σκέλοσ δύνανται τελείωσ, ξυγκάμπτειν δὲ ἥκιστα οὗτοι δύνανται τὰ κατὰ τὸν βουβῶνα‧ πονέουσι δὲ, καὶ ἢν κατὰ τὴν ἰγνύην ἀναγκάζωνται ξυγκάμπτειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 59.1)
Καὶ κατὰ μὲν τὸν βουβῶνα ἐξογκέον τε καὶ κατατεταμένον τὸ χωρίον φαίνεται, κατὰ δὲ τὸ πυγαῖον, στολιδωδέστερον καὶ ἀσαρκότερον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 59.4)
Ὁκόσοισι μὲν οὖν ἂν ἤδη ἠνδρωμένοισι τοῦτο τὸ ἄρθρον ἐκπεσὸν μὴ ἐμπέσῃ, οὗτοι, ὁκόταν αὐτοῖσιν ἡ ὀδύνη παύσηται καὶ τὸ ἄρθρον ἐθισθῇ ἐν τῷ χωρίῳ τούτῳ στροφᾶσθαι, ἵνα ἐξέπεσεν, οὗτοι δύνανται σχεδὸν εὐθὺσ ὀρθοὶ ὁδοιπορέειν ἄνευ ξύλου, καὶ πάνυ μέντοι εὐθέεσ, ἐπὶ δὲ τὸ σιναρὸν, ἅτε οὔτε κατὰ τὸν βουβῶνα εὔκαμπτοι ἐόντεσ, οὔτε κατὰ τὴν ἰγνύην‧ διὰ οὖν τοῦ βουβῶνοσ τὴν ἀκαμπίην εὐθυτέρῳ ὅλῳ τῷ σκέλεϊ ἐν τῇ ὁδοιπορίῃ χρέονται, ᾒ ὅτε ὑγίαινον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 60.1)
Ἢν δὲ ἐσ τὸ ἔμπροσθεν ὀλίσθῃ, τῶν μὲν κατατασίων ὁ αὐτὸσ τρόποσ ποιητέοσ, ἄνδρα δὲ χρὴ ὡσ ἰσχυρότατον ἀπὸ χειρῶν καὶ ὡσ εὐπαιδευτότατον, ἐνερείσαντα τὸ θέναρ τῆσ χειρὸσ τῆσ ἑτέρησ παρὰ τὸν βουβῶνα, καὶ τῇ ἑτέρῃ χειρὶ τὴν ἑωυτοῦ χεῖρα προσκαταλαβόντα, ἅμα μὲν ἐσ τὸ κάτω ὠθέειν τὸ ὀλίσθημα, ἅμα δὲ ἐσ τὸ ἔμπροσθεν τοῦ γούνατοσ μέροσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 76.1)
Ἀτὰρ οὐδ’ ἐκτανύειν δύνανται κατ’ ἰγνύην ἢ κατὰ βουβῶνα, ἢν μὴ πάνυ αἴρωσιν, οὐδὲ ξυγκάμπτειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., MOXLIKOS., 23.2)

SEARCH

MENU NAVIGATION