Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔπειτ’ ἐνθυμηθῶμεν, τρέποιτο δ’ εἰσ ἑτέρουσ ἡ βλασφημία, πότερον νῦν χεῖρον ἔχει τὰ πράγματα τῇ πόλει καὶ φόβων ἔστ’ ἀξία πλειόνων, ἢ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον, ἡνίχ’ ἧκον μὲν Πελοποννήσιοι πάντεσ αὐτοὶ καὶ οἱ σύμμαχοι καὶ τὴν χώραν ἐδῄουν, ἐνέκειτο δὲ ὁ λοιμὸσ, εἰρήνην τὰ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ εἶναι δοκεῖν ποιῶν, πάντα δ’ ἦν μεστὰ καπνοῦ, πυρκαϊᾶσ, φθορᾶσ τῆσ μὲν ἔξω, τῆσ δὲ ἔνδον κατὰ τὴν πόλιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 8:3)
φεύγω τοὔνομα προσθεῖναι τῇ βλασφημίᾳ ‐ καίτοι ταῦτά γε οὐδ’ ὁ Πέρσησ ἔγνω πρότερον περὶ ἡμῶν, ἀλλ’ ἀποχρῆν ᾤετο, ἐὰν τὸ κελευόμενον ποιεῖν ἐθέλοντασ ἔχῃ ‐ τὰ δ’ αὖ Λακεδαιμονίοισ δόξαντα ταῦτ’ ὄντα, ἃ νῦν αὐτοῖσ ἀξιοῦσιν ὑπάρξαι παρ’ ὑμῶν, τὴν αὑτῶν οἰκεῖν καὶ μηδὲν ἀνήκεστον παθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 2:12)
εἰ τοίνυν μήτε ποιητῶν μηδένα μηδὲν εἰρηκέναι τοιοῦτον μήτ’ αὐτὸν Πλάτωνα μαρτυρεῖν ἡμῖν θείη τισ μήτε δι’ αὑτοῦ μήτε διὰ τῶν ποιητῶν, ὃ σαφῶσ οὑτωσὶ φαίνεται ποιῶν, εἰσ αὐτόν γ’ ἄν τισ βλέψασ τὸν τοῦ πράγματοσ λόγον οὐ χαλεπῶσ ἴδοι συκοφαντίαν, ἀλλ’ οὐκ ἔλεγχον οὐδὲ πίστιν ἐνοῦσαν τῇ παρ’ αὐτοῦ βλασφημίᾳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 28:7)
τοὐναντίον γὰρ ἔμοιγε δοκεῖ μᾶλλον ἂν καὶ παροξῦναι καὶ πλέον θάτερον ποιῆσαι τῇ ’κείνων βλασφημίᾳ, ὥστε οὕτω γ’ ἂν, ὅ φησιν αὐτὸσ, ἀνεσόβει τὴν θήραν, καὶ ταῦθ’ ὅπερ ἐβούλετο δηλοῦν ἔχων ἤδη καὶ συνειληφώσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 2:4)
σχεδὸν γὰρ ἐν ὀλίγοισ τῶν πάντων, ὥσ γέ μοι φαίνεται, καὶ τῶν πρότερον καὶ τῶν ὕστερον ἀντέχει τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ οὐ συναγωνίζεται οὐδὲ δίδωσι χώραν τῇ βλασφημίᾳ, ὡσ ἄρα τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν ὥσπερ εἱμαρμένον εἰή τοὺσ υἱεῖσ φαύλουσ ἀποβαίνειν καὶ ὀλίγου τινὸσ ἀξίουσ τῆσ πατρῴασ ἀρετῆσ, ὅστισ υἱὸσ ὢν Μιλτιάδου καὶ κληρονομῶν τοσούτου κινδύνου τῆσ ἐκείνου δόξησ οὐ κατῄσχυνεν οὐδὲν τῶν ὑπαρχόντων οὐδ’ ἀποχρῆν ἡγήσατο ἐπιγράφεσθαι τοὔνομα τοῦ πατρὸσ, ὥσπερ τισ Ὀλυμπίασιν ἀξιῶν νικᾶν ὅτι ἐστὶν Ὀλυμπιονίκου πατρόσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 44:11)
ὥστε δικαίωσ μὲν αὐτῶν ἐγκεκλημένων οὐδὲν πλέον εἰσ τοὺσ κατὰ τῆσ ῥητορικῆσ λόγουσ, ἀκηκοότων δ’ ἃ μὴ προσῆκε μάταιοσ ἐξ ἀμφοῖν ἡ βλασφημία.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 159:7)
μετὰ δὲ ταῦτα χρόνῳ ὕστερον παιδίων αὐτῇ δυοῖν ἤδη γεγενημένων, καὶ τοῦ μὲν πατρὸσ στρατευομένου καὶ ἀποδημοῦντοσ μετὰ Θρασυβούλου, αὐτὴ δ’ οὖσ’ ἐν ἀπορίαισ ἠναγκάσθη τὸν Κλεινίαν τὸν τοῦ Κλειδίκου τιτθεῦσαι, τῷ μὲν εἰσ ἔμ’ ἥκοντι κινδύνῳ νῦν μὰ τὸν Δι’ οὐχὶ συμφέρον πρᾶγμα ποιήσασα ἀπὸ γὰρ ταύτησ τῆσ τιτθείασ ἅπασ’ ἡ περὶ ἡμᾶσ γέγονεν βλασφημία, τῇ μέντοι ὑπαρχούσῃ πενίᾳ ἴσωσ καὶ ἀναγκαῖα καὶ ἁρμόττοντα ποιοῦσα.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην 59:1)
ὅτι οἱ πονηροὶ κἂν αὐτίκα παρὰ τῶν ἀδικηθέντων τὴν τιμωρίαν ἐκκλίνωσιν, ἥ γε βλασφημία δι’ αἰῶνοσ τηρουμένη καὶ τελευτήσαντασ αὐτοὺσ κατὰ τὸ δυνατὸν μετέρχεται.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri ix, chapter 33 3:1)
μεταγινώσκοντα δ’ αὐτὸν ἐπὶ τῇ λοιδορίᾳ προσήκατο, εἰπὼν ἄτοπον εἶναι τὸν μὲν Διόνυσον καὶ τὸν Ἡρακλέα φλυαρουμένουσ ὑπὸ τῶν ποιητῶν μὴ ὀργίζεσθαι, αὐτὸν δ’ ἐπὶ τῇ τυχούσῃ βλασφημίᾳ δυσχεραίνειν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. e'. KLEANQHS 5:3)
καὶ ἄλλῃ πολλῇ βλασφημίᾳ καὶ ἀγανακτήσει χρησάμενοι λύειν τὸν χάρακα καὶ ἀπάγειν σφᾶσ εἰσ τὴν πόλιν ἠξίουν, ὡσ οὐχ ἱκανοὺσ ἐσομένουσ, ἐὰν ἐπίωσιν οἱ πολέμιοι, δευτέραν ὑπομεῖναι μάχην.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 3 7:1)
"ἡ τόλμα γὰρ καὶ ἡ ἀναισχυντία καὶ ψεῦδοσ πρόχειρον καὶ ὁρ́κοσ ἐπ’ ἄκροισ ἀεὶ τοῖσ χείλεσι καὶ φθόνοσ πρὸσ ἅπαντασ καὶ μῖσοσ καὶ βλασφημία καὶ διαβολαὶ πιθαναὶ ‐ ταῦτά σε ἀοίδιμον ἐν βραχεῖ καὶ περίβλεπτον ἀποφανεῖ.
(루키아노스, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:62)
Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖσ ἀνθρώποισ, ἡ δὲ τοῦ πνεύματοσ βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 11 68:1)
μοιχεῖαι, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλοσ, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸσ πονηρόσ, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη·
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4 174:1)
πᾶσα πικρία καὶ θυμὸσ καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ’ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ.
(PROS EFESIOUS, chapter 1 110:1)
λέγῃ τὰ μὴ προσόντα, ὅμωσ ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ’ ἧσ ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυσ ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντεσ.
(플루타르코스, De capienda ex inimicis utilitate, chapter, section 6 8:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION