Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐδ’ οἶδα τέρψιν οὐδ’ ἐπίψογον φάτιν ἄλλου πρὸσ ἀνδρὸσ μᾶλλον ἢ χαλκοῦ βαφάσ.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode 3:8)
τρέφουσα πολλῆσ πορφύρασ ἰσάργυρον κηκῖδα παγκαίνιστον, εἱμάτων βαφάσ.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode, anapests 12:3)
φόνου δὲ κηκὶσ ξὺν χρόνῳ ξυμβάλλεται, πολλὰσ βαφὰσ φθείρουσα τοῦ ποικίλματοσ.
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests 1:3)
ὁ δὲ ταὼσ ἦροσ ἀρχομένου πρὸσ λειμῶνὰ τινα ἐλθών, ὁπότε καὶ τὰ ἄνθη πρόεισιν οὐ ποθεινότερα μόνον, ἀλλὰ καὶ ὡσ ἂν εἴποι τισ ἀνθηρότερα καὶ τὰσ βαφὰσ καθαρώτερα, τότε καὶ οὗτοσ ἐκπετάσασ τὰ πτερὰ καὶ ἀναδείξασ τῷ ἡλίῳ καὶ τὴν οὐρὰν ἐπάρασ καὶ πάντοθεν αὑτῷ περιστήσασ ἐπιδείκνυται τὰ ἄνθη τὰ αὑτοῦ καὶ τὸ ἐάρ τῶν πτερῶν ὥσπερ αὐτὸν προκαλοῦντοσ τοῦ λειμῶνοσ ἐσ τὴν ἅμιλλαν·
(루키아노스, De Domo, (no name) 11:1)
οἱ δὲ ἐπαινοῦσι καὶ γνωρίζουσιν ἕκαστον τὸ ἄνθοσ ὅθεν καὶ παρ’ ὅτου καὶ ὅπωσ ἀνελεξάμην, καὶ λόγῳ μὲν ἐμὲ ζηλοῦσι τῆσ ἀνθολογίασ, τὸ δ’ ἀληθὲσ ὑμᾶσ καὶ τὸν λειμῶνα τὸν ὑμέτερον, οἳ τοιαῦτα ἐξηνθήκατε ποικίλα καὶ πολυειδῆ τὰσ βαφάσ, εἴ τισ ἀναλέξασθαί τε αὐτὰ ἐπίσταιτο καὶ ἀναπλέξαι καὶ ἁρμόσαι, ὡσ μὴ ἀπᾴδειν θάτερον θατέρου.
(루키아노스, Piscator, (no name) 6:3)
καὶ περὶ μύρου μὲν ἐνίουσ καὶ πορφύρασ διαμάχεσθαι ταῖσ γυναιξί, κουρὰσ δὲ συγχωρεῖν πενθίμουσ καὶ βαφὰσ ἐσθῆτοσ μελαίνασ καὶ καθίσεισ ἀμόρφουσ καὶ κατακλίσεισ ἐπιπόνουσ;
(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 4 7:1)
"χρυσὸν δὲ καὶ χαλκὸν καὶ ἐλέφαντα καὶ ξύλα καὶ βαφάσ, ἐκμαγεῖα μικρὰ καὶ ὠνητὰ καὶ κλεπτόμενα καὶ συγχεόμενα, καταβάλωμεν.
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 2 5:5)
ἐλαίοισ, ἃ πρὸσ τὰσ βαφὰσ οἱ μυρεψοὶ λαμβάνουσιν;
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 6 8:1)
"ὄρεσι δὲ καὶ πεδίοισ καὶ θαλάσσαισ πολλαὶ μὲν ἀφ’ ἡλίου μορφαὶ χρωμάτων ἐπιτρέχουσι καὶ σκιαῖσ καὶ ὁμίχλαισ, οἱάσ φαρμάκοισ γραφικοῖσ μιγνύμενον ἐπάγει βαφὰσ τὸ λαμπρόν·
(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 21 5:22)
ἰδίοντα μὲν γὰρ ἀγάλματα φανῆναι καὶ δακρυρροοῦντα καί τινασ μεθιέντα νοτίδασ αἱματώδεισ οὐκ ἀδύνατόν ἐστι καὶ γὰρ ξύλα καὶ λίθοι πολλάκισ μὲν εὐρῶτα συνάγουσι γόνιμον ὑγρότητοσ, πολλὰσ δὲ χροιὰσ ἀνιᾶσιν ἐξ ἑαυτῶν, καὶ δέχονται βαφὰσ ἐκ τοῦ περιέχοντοσ, οἷσ ἔνια σημαίνειν τὸ δαιμόνιον οὐδὲν ἂν δόξειε κωλύειν.
(플루타르코스, Lives, chapter 38 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION