Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πτίλα δὲ ἰρίνῳ μύρῳ δευθέντα ναυτίην ἐρεθίζει· ἀτὰρ καὶ τὸ ἴρινον οὐκ ἄχρηστον εἰσ τὴν τῶν παρισθμίων χρίσιν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.213)
ὥσπερ τοίνυν εὐταξία καὶ κόσμοσ οὐ τοῖσ μὲν στρατιώταισ ἐπιτήδειον, στρατηγοῖσ δὲ ἄτιμον οὐδὲ ἄχρηστον ὑπάρχει, ἀλλ’ εἴπερ οἱ πολλοὶ παρέξουσιν ἑαυτοὺσ ἐν τῷ τεταγμένῳ, δεῖ τοὺσ ἡγουμένουσ αὐτοῦ τούτου πρῶτον αὐτὸ ἡγεῖσθαι, ὡσ ἐκεῖνό γε ἀμήχανον, στρατηγῶν στασιαζόντων καὶ τεταραγμένων πρὸσ ἀλλήλουσ στράτευμα μιᾶσ γνώμησ γενέσθαι, οὕτω καὶ τῶν πόλεων χρὴ νομίζειν μάλιστα προσήκειν σωφρονεῖν αἵτινεσ ἀντὶ τοῦ κοινοῦ σχήματόσ εἰσιν ἅπασι τοῖσ ἐν τῷ γένει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 9:7)
ἔστι δὴ τοῦ παρεληλυθότοσ χρόνου τοῦτ’ ἀπολαύειν, παραδείγμασι τοῖσ γνωριμωτάτοισ χρωμένουσ εἰσ τὰ παρόντα, καὶ ταῦτα πρὸσ μὲν ἄλλουσ τινὰσ διεξιέναι μειρακιῶδεσ ἂν ἦν ἴσωσ, πρὸσ δὲ ὑμᾶσ καθαρῶσ ὄντασ Ἕλληνασ καὶ τεθραμμένουσ ἐκ παίδων ἐν τούτοισ οὐκ ἄχρηστον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 7:6)
καίτοι εἴ γε τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ οὓσ καθ’ ὑπερβολὴν μισεῖ τισ ἐατέον ἦν ἀδικοῦντασ, καὶ ἡ ῥητορικὴ φαῦλον καὶ ἄχρηστον ἡ δίκην ποιοῦσα παρ’ αὐτῶν εἶναι λαμβάνειν καὶ μὴ ἐῶσα προχωρεῖν ὡσ ἐπὶ πλεῖστον, χρῆν δήπουθεν αὐτὸν μάλιστα μὲν διακωλύειν τὸν Δίωνα, ἑταῖρόν γε αὐτοῦ καὶ μαθητὴν ὄντα, καὶ ὑπομιμνήσκειν ὧν ποτ’ ἤκουσεν, εἴπερ ἤκουσεν, εἰ δὲ μὴ, τότε ἐπὶ τῶν ἔργων διδάσκειν ὅτι χρὴ φέρειν σιγῇ καὶ σκοπεῖν ὅπωσ μὴ μόνον αὐτὸσ στερήσεται τῆσ πατρίδοσ καὶ τῶν αὑτοῦ ὑπὸ Διονυσίου, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πολλοὶ καὶ ταῦτα καὶ τοιαῦθ’ ἕτερα πείσονται διὰ τέλουσ καὶ μὴ διαλείψει πάντασ ἀνθρώπουσ ἀδικῶν Διονύσιοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 70:1)
καὶ οὐδ’ ἂν πάντα τἀδικήματα καὶ ἁμαρτήματα ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθῃ, οὐδὲν μᾶλλόν ἐστιν ἄχρηστον, ὥσπερ νόμων οὐδὲ δικαστῶν οὐδὲν ἄν που δέοι τούτου συμβάντοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 101:1)
ἢ πρὸσ θεῶν τῶν μὲν ἡμετέρων λόγων καὶ συγγραμμάτων τὸ φρόνημα καὶ τὴν ῥώμην ἀξιώσομεν εὐδοκιμεῖν, κἄν τι πρὸσ ἀνδρείαν ἢ δικαιοσύνην αὐτῶν ᾖ φέρον, οὐκ ἄχρηστον φήσομεν τοῖσ ἐθέλουσι χρῆσθαι, τῆσ δ’ ἐκείνου προαιρέσεωσ καὶ διανοίασ ὁποία τισ ἦν καὶ πότερον τῶν τυχόντων ἢ τῶν ἐπιεικεστέρων μιμήσασθαι, οὐχ ἱκανὸν σημεῖον τὸ ψήφισμα, ὃ παρ’ αὐτοὺσ τοὺσ κινδύνουσ συνεγράψατο, μίαν γνώμην εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ εἰπὼν περὶ παντὸσ τοῦ δικαίου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 49:1)
καὶ μὴν ἥ γε φύσισ τῆσ θαλάττησ ἄχρηστον τὸ πλῆθοσ τῶν νεῶν τοῖσ βαρβάροισ ἐποίησε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 98:5)
τό τε γὰρ <ὅμοιον> ἄχρηστον τῷ ὁμοίῳ, καὶ ἐναντιότησ ὁμοιότητοσ ἀπέχει πλεῖστον, καὶ τὸ ἐναντίον ἀχρηστότατον τῷ ἐναντίῳ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 19:4)
αὐτὸ γὰρ αὑτῷ τὸ ὅμοιον ἄχρηστον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 116:4)
καὶ διὰ τοῦτο τοὔνομα ἔχει νόμισμα, ὅτι οὐ φύσει ἀλλὰ νόμῳ ἐστί, καὶ ἐφ’ ἡμῖν μεταβαλεῖν καὶ ποιῆσαι ἄχρηστον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 72:1)
τε τῶν γυναικῶν καὶ παίδων καὶ τῆσ οὐσίασ κοινότησ καὶ τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἔτι δ’ ὁ περὶ τὴν μέθην νόμοσ, τὸ τοὺσ νήφοντασ συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν ἐν τοῖσ πολεμικοῖσ ἄσκησιν ὅπωσ ἀμφιδέξιοι γίνωνται κατὰ τὴν μελέτην, ὡσ δέον μὴ τὴν μὲν χρήσιμον εἶναι τοῖν χεροῖν τὴν δὲ ἄχρηστον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 318:1)
ἄνευ μὲν γὰρ συντάξεωσ ἄχρηστον τὸ ὁπλιτικόν, αἱ δὲ περὶ τῶν τοιούτων ἐμπειρίαι καὶ τάξεισ ἐν τοῖσ ἀρχαίοισ οὐχ ὑπῆρχον, ὥστ’ ἐν τοῖσ ἱππεῦσιν εἶναι τὴν ἰσχύν, αὐξανομένων δὲ τῶν πόλεων καὶ τῶν ἐν τοῖσ ὅπλοισ ἰσχυσάντων μᾶλλον πλείουσ μετεῖχον τῆσ πολιτείασ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 209:2)
βάναυσον δ’ ἔργον εἶναι δεῖ τοῦτο νομίζειν καὶ τέχνην ταύτην καὶ μάθησιν, ὅσαι πρὸσ τὰσ χρήσεισ καὶ τὰσ πράξεισ τὰσ τῆσ ἀρετῆσ ἄχρηστον ἀπεργάζονται τὸ σῶμα τῶν ἐλευθέρων ἢ τὴν ψυχὴν ἢ τὴν διάνοιαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 13:2)
φανερὸν τοίνυν ὅτι δεῖ τὴν μάθησιν αὐτῆσ μήτε ἐμποδίζειν πρὸσ τὰσ ὕστερον πράξεισ, μήτε τὸ σῶμα ποιεῖν βάναυσον καὶ ἄχρηστον πρὸσ τὰσ πολεμικὰσ καὶ πολιτικὰσ ἀσκήσεισ, πρὸσ μὲν τὰσ χρήσεισ ἤδη πρὸσ δὲ τὰσ χρήσεισ ὕστερον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 92:2)
οὐ σὺ εἶ ὁ καὶ τὸν καινὸν καὶ οὐδέπω ἐν χρείᾳ γενόμενον φαινόλην εἴρηται γάρ, ὦ βέλτιστε, καὶ ὁ φαινόλησ εἰπών παῖ Λεῦκε, δόσ μοι τὸν ἄχρηστον φαινόλην εἰσ βαλανεῖον δέ ποτε πορευόμενοσ οὐκ ἔφησ πρὸσ τὸν πυνθανόμενον ’ ποῖ δή;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 52 1:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION