Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἢν γὰρ τάδε μὲν μὴ ἀπογίγνηται, μίμνῃ δὲ ἡ σκοτοδίνη, ἢ χρόνῳ μακρῷ τελεωθῇ τοῖσι ἰδίοισι συμπτώμασι οὔ τινοσ ἀκεομένου, πάθοσ τὸ σκότωμα γίγνεται, ἐπ’ αἰτίῃ ὑγρῇ τε καὶ ψυχρῇ· ἀλλὰ καὶ ἀρχὴ παθέων ἄλλων, ἢν ἐσ ἀνήκεστον τραπῇ, μανίησ, μελαγχολίησ, ἐπιληψίησ, προσεπιγιγνομένων ἑκάστῃ τῶν ἰδίων ξυμπτωμάτων· σκοτάματοσ δὲ ἡ ἰδέα, βάροσ τῆσ κεφαλῆσ, ὀφθαλμῶν μαρμαρυγαὶ ἐπὶ πολλῷ τῷ σκοτώδεϊ· ἀγνωσίη ἑωυτέων τε καὶ τῶν πέλασ· καὶ ἢν ἐπ’ αὐξήσει ἡ νοῦσοσ γίγνηται, τά τε γυῖα λύονται, καὶ ἑρ́πονται χαμαί· ναυτίη καὶ ἔμετοσ φλέγματ οσ, ἢ χολωδέων, ξανθῶν, ἢ μελάνων.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.19)
Ἦν δὲ καὶ ἐπ’ αὐξήσει ἡ νοῦσοσ γίγνηται, ἄγει καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ παντὸσ εἰσ τὴν κοιλίην πάλιν, εὖτε ἤδη τηκεδὼν τῆσ ἕξιοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.170)
λαμβάνονται δὲ οἱ ἔπαινοι κατὰ τρόπουσ τέσσαρασ, αὐξήσει, παραλείψει, παραβολῇ, εὐφημίᾳ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 11:6)
αὐξήσει μὲν οὖν, οἱο͂ν εἴ τισ θέλοι τὰ τοῦ μύρμηκοσ ἔργα ἐπαινῶν λέγειν ὅτι οἰκονομικώτατόσ ἐστι περὶ τὴν τῶν καρπῶν συγκομιδὴν καὶ περὶ τὴν τούτων ἀπόθεσιν, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἀγαθὸσ προϊδέσθαι τὰσ ὡρ́ασ τῶν θεῶν καὶ φρονιμώτατοσ πρὸσ τοὺσ καιροὺσ παρασκευάζεσθαι, καὶ ὅσα ἄν τισ εὑρ́οι μύρμηκα αὐξῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 11:7)
πολλὰ δὲ λέγοντεσ ἐν ὑπερβολαῖσ ἐπ’ αὐξήσει μὲν ἑαυτῶν, μειώσει δὲ τῶν ἄλλων, ἀπειληταί τε καὶ ἀνατατικοὶ καὶ τετραγῳδημένοι ὑπάρχουσι, ταῖσ δὲ διανοίαισ ὀξεῖσ καὶ πρὸσ μάθησιν οὐκ ἀφυεῖσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 31 1:2)
εὐθὺσ οὖν πολλαπλασίουσ ἄνδρασ τοῖσ ἔργοισ τε προστιθεὶσ ἐχώννυε τὸν μεταξὺ πόρον, καὶ τὰσ μηχανὰσ ἐκ τοῦ κατ’ ὀλίγον ἅμα τῇ τοῦ χώματοσ αὐξήσει προσήγαγε τοῖσ τείχεσιν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 48 11:3)
ἦσαν δὲ αἱ πρῶται πόλεισ ἄρξασαι τοῦ πρὸσ αὐτὸν πολέμου Καινίνη καὶ Ἄντεμνα καὶ Κρουστομέρεια, πρόφασιν μὲν ποιούμεναι τὴν ἁρπαγὴν τῶν παρθένων καὶ τὸ μὴ λαβεῖν ὑπὲρ αὐτῶν δίκασ, ὡσ δὲ τἀληθὲσ εἶχεν ἀχθόμεναι τῇ κτίσει τε καὶ αὐξήσει τῆσ Ῥώμησ δι’ ὀλίγου πολλῇ γενομένῃ καὶ οὐκ ἀξιοῦσαι περιιδεῖν κοινὸν ἐπὶ τοῖσ περιοίκοισ ἅπασι κακὸν φυόμενον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 32 3:1)
τὸ δὲ στασιάζον ἡμῶν, ἐπεὶ καὶ τοῦτο δι’ αἰτίασ εἶχεσ, ὦ Φουφέττιε, οὐκ ἐπὶ διαφθορᾷ καὶ ἐλαττώσει τῶν κοινῶν, ἀλλ’ ἐπὶ σωτηρίᾳ καὶ αὐξήσει γίνεται.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 11 11:1)
"ναί", φησίν, "ἀλλ’ ᾤμην, ὅτι ἐκεῖνοσ ἐπιβιώσεταί μοι καὶ αὐξήσει μου τὸν υἱόν.
(에픽테토스, Works, book 4, Τίνων δεῖ καταφρονεῖν καὶ πρὸσ τίνα διαφέρεσθαι. 32:1)
οὐκ ἐπὶ νουθεσίᾳ δὲ τὴν κόλασιν ἔλαβεν, ἀλλ’ ἐπ’ αὐξήσει τῆσ κακίασ, ἡδονὴν μὲν πᾶσαν ἐκπορίζων αὐτοῦ τῷ σώματι, κἂν μεθ’ ὕβρεωσ τῶν συνόντων δέῃ ταύτην ἔχειν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 73:2)
τῶν ἱερογραμματέων τισ, καὶ γάρ εἰσι δεινοὶ περὶ τῶν μελλόντων τὴν ἀλήθειαν εἰπεῖν, ἀγγέλλει τῷ βασιλεῖ τεχθήσεσθαί τινα κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν τοῖσ Ἰσραηλίταισ, ὃσ ταπεινώσει μὲν τὴν Αἰγυπτίων ἡγεμονίαν, αὐξήσει δὲ τοὺσ Ἰσραηλίτασ τραφεὶσ ἀρετῇ τε πάντασ ὑπερβαλεῖ καὶ δόξαν ἀείμνηστον κτήσεται.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 2 256:2)
Μωυσῆσ μὲν τῷ προειρημένῳ τρόπῳ γεννηθείσ τε καὶ τραφεὶσ καὶ παρελθὼν εἰσ ἡλικίαν φανερὰν τοῖσ Αἰγυπτίοισ τὴν ἀρετὴν ἐποίησε καὶ τὸ ἐπὶ ταπεινώσει μὲν τῇ ἐκείνων, ἐπ’ αὐξήσει δὲ τῶν Ἑβραίων γεγονέναι τοιαύτησ ἀφορμῆσ λαβόμενοσ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 2 296:1)
Γάλλουσ ἐκτρέπεσθαι καὶ σύνοδον φεύγειν τὴν μετ’ αὐτῶν ἀφελομένων αὑτοὺσ τὸ ἄρρεν καὶ τὸν τῆσ παιδοποιίασ καρπόν, ὃν ἀνθρώποισ ἐπ’ αὐξήσει τοῦ γένουσ ἡμῖν ὁ θεὸσ παρέσχεν, ἐλαύνειν δὲ οὕτωσ ὡσ ἐπὶ τέκνων σφαγῇ καὶ πρὸσ τούτῳ ἀπολλύντασ τὸ ἐκείνων αἴτιον·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 376:1)
Ὅσοισι δ’ ἂν ὦμοσ καταπορηθῇ ἐμβληθῆναι, ἢν μὲν ἔτι ἐν αὐξήσει ἐώσιν, οὐκ ἐθέλει συναύξεσθαι τὸ ὀστέον τοῦ βραχίονοσ ὁμοίωσ τῷ ὑγιέϊ, ἀλλὰ αὔξεται μὲν ἐπί τι, βραχύτερον δὲ τοῦ ἑτέρου γίνεται καὶ οἱ καλεομενοι δὲ ἐκ γενεῆσ γαλιάγκωνεσ‧ διὰ δισσὰσ ξυμφορὰσ ταύτασ γίνονται, ἤν τέ τι τοιοῦτον αὐτοὺσ ἐξάρθρημα καταλάβῃ ἐν τῇ γαστρὶ ἐόντασ, διά τε ἄλλην ξυμφορὴν, περὶ ἧσ ὕστερόν ποτε γεγράψεται‧ ἀτὰρ καὶ οἷσιν ἔτι νηπίοισιν ἐοῦσι κατὰ τὴν κεφαλὴν τοῦ βραχίονοσ βαθεῖαι καὶ ὑποβρύχιοι ἐκπυήσιεσ γίνονται, καὶ οὗτοι πάντεσ γαλιάγκωνεσ γίνονται‧ καὶ ἤν τε τμηθῶσιν, ἤν τε καυθῶσιν, ἤν τε αὐτόματόν σφιν ἐκραγῇ, εὖ εἰδέναι χρὴ, ὅτι ταῦτα οὕτωσ ἔχει.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 12.1)
Μὴ ἐμπεσὸν δὲ, ἐπιπωροῦται ἔξωθεν Ἐκ γενεῆσ δὲ ἢ ἐν αὐξήσει ἐξαρθρήσαντα, τὰ ὀστέα βραχύνεται τὰ κάτω τοῦ ὀλισθήματοσ, καὶ σάρκεσ μινύθουσι τἀναντία μάλιστα, ἢ ὡσ τὸ ἔκπτωμα‧ ηὐξημένῳ δὲ τὰ ὀστέα μένει.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 29.3)

SEARCH

MENU NAVIGATION