Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ἐπὶ τούτῳ, μείζονοσ ἔτι τῆσ κινήσεωσ γιγνομένησ, μετὰ πλέονοσ δυνάμεωσ ἐπέμφθη Κάτων, νέοσ μὲν ὢν ἔτι πάμπαν, αὐστηρὸσ δὲ καὶ φιλόπονοσ, συνέσει τε γνώμησ καὶ δεινότητι λόγων ἀριπρεπήσ, ὥστε αὐτὸν ἐπὶ τοῖσ λόγοισ ἐκάλουν οἱ Ῥωμαῖοι Δημοσθένη, πυνθανόμενοι τὸν ἄριστον ἐν τοῖσ Ἕλλησι ῥήτορα γεγενῆσθαι Δημοσθένη.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 1:3)
"εἴδη δ’ αὐτοῦ δύο, ὁ αὐστηρὸσ καὶ ὁ γλυκάζων οὗτοσ δὲ τοιοῦτοσ γίνεται ὅταν ὑπὸ τὸν τρυγητὸν νότοι πνεύσωσι, παρ’ ὃ καὶ μελάντεροσ γίνεται, ὁ δὲ μὴ οὕτω τρυγηθεὶσ αὐστηρόσ τε καὶ τῷ χρώματι κιρρόσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 485)
"ὁ Μαρσικὸσ δὲ πάνυ αὐστηρόσ, εὐστόμαχοσ δέ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 4819)
"Αἰκουανὸσ κατὰ πολλὰ τῷ Συρεντίνῳ παρεμφερήσ, ὁ Βαρῖνοσ λίαν αὐστηρὸσ καὶ ἀεὶ ἑαυτοῦ κρείττων γίνεται, εὐγενὴσ καὶ ὁ Καυκῖνοσ καὶ τῷ Φαλερίνῳ ἐμφερήσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 4832)
ἐστὶ δὲ οὗτοσ γένοσ τι οἴνου, καί ἐστιν οὗτοσ οὔτε γλυκὺσ οὔτε παχύσ, ἀλλ’ αὐστηρὸσ καὶ σκληρὸσ καὶ δύναμιν ἔχων διαφέρουσαν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 555)
ὁ μὲν γὰρ αὐστηρὸσ ἐστιν, ὁ δὲ γλυκάζων, ὁ δὲ μέσοσ τούτων τῇ γεύσει αὐτόκρατοσ καλεῖται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 59 3:4)
ὁ μὲν οὖν αὐστηρὸσ εὔστομόσ ἐστι καὶ τρόφιμοσ καὶ μᾶλλον οὐρεῖται, ὁ δὲ γλυκάζων τρόφιμοσ, πλήσμιοσ, κοιλίασ μαλακτικόσ, ὁ δ’ αὐτόκρατοσ τῇ χρείᾳ μέσοσ ἐστί.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 59 3:5)
καὶ μὴν ὁ μὲν ἔγγραφοσ νόμοσ αὐστηρόσ ἐστι καὶ ἀπηνήσ, ἔθουσ δὲ οὐδὲν ἥδιον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΕΘΟΥΣ. 4:5)
Ἐρωτηθεὶσ δέ, φησί, διὰ τί αὐστηρὸσ ὢν ἐν τῷ πότῳ διαχεῖται ἔφη, "καὶ οἱ θέρμοι πικροὶ ὄντεσ βρεχόμενοι γλυκαίνονται.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 26:3)
τούτου μὲν δὴ πρώτου χάριν, ὥσπερ ἔφην, ἐκεῖνα ἠναγκάσθην προειπεῖν, ἔπειτα, ἵνα μοι μὴ μονόκωλοσ ᾖ μηδὲ αὐστηρὸσ ὁ λόγοσ, ἀλλ’ ἔχῃ τινὰσ εὐπαιδεύτουσ διαγωγάσ.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 42 1:4)
ἐφοβούμην γάρ σε ὅτι ἄνθρωποσ αὐστηρὸσ εἶ, αἴρεισ ὃ οὐκ ἔθηκασ καὶ θερίζεισ ὃ οὐκ ἔσπειρασ.
(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 14 218:1)
ᾔδεισ ὅτι ἐγὼ ἄνθρωποσ αὐστηρόσ εἰμι, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα;
(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 14 219:2)
εἰ γὰρ δυεῖν λεγόντων, τοῦ μὲν αὐστηρὸν εἶναι τὸν οἶνον τοῦ δὲ γλυκύν, οὐδέτεροσ ψεύδεται τῇ αἰσθήσει, τί μᾶλλον ὁ οἶνοσ αὐστηρὸσ ἢ γλυκὺσ ἐστι;
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 45)
Ξενοκράτησ δὲ καίπερ αὐστηρὸσ ὢν τὸν τρόπον ὅμωσ ὑπὸ δυσωπίασ ἐκάμφθη, καὶ συνέστησε Πολυσπέρχοντι δι’ ἐπιστολῆσ ἄνθρωπον οὐ χρηστόν, ὡσ τὸ ἔργον ἔδειξε·
(플루타르코스, De vitioso pudore, section 11 1:1)
οὐδὲ γὰρ αὐτὸσ ἦν ἀκράτωσ αὐστηρὸσ ὁ Λυκοῦργοσ·
(플루타르코스, Lycurgus, chapter 25 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION