Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὃ δ’ ἐξαπίνησ ἐπορούσασ ἀρχὸν ἕλ’, οἳ δὲ θύραζε κακὸν μόρον ἐξαλύοντεσ πάντεσ ὁμῶσ πήδησαν, ἐπεὶ ἴδον, εἰσ ἅλα δῖαν, δελφῖνεσ δ’ ἐγένοντο·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Διώνυσον 5:15)
ταῦτα δὲ ἀξιώσει τε τῶν τριῶν ἀνδρῶν καὶ τοῦ ἑνὸσ αὐτῶν μάλιστα ἀρετῇ καὶ τύχῃ, τὴν ἀρχὴν συστησαμένου τε ἐσ ἕδραν ἀσφαλῆ καὶ γένοσ καὶ ὄνομα τὸ νῦν ἄρχον ἀφ’ ἑαυτοῦ καταλιπόντοσ, ἐπιφανέστερα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 3 5:3)
ἔστι δὲ ἐνταῦθα καὶ ἄρχον καὶ ἀρχόμενον οὔτε τὸ φυσικὸν οὔτε τὸ βασιλικόν, ἀλλὰ τὸ ἐν τῷ μέρει, οὐδὲ τούτου ἕνεκα ὅπωσ εὖ ποιῇ ὁ θεόσ, ἀλλ’ ἵνα ἴσον ᾖ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τῆσ λειτουργίασ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 188:1)
δεῖ δὴ ὥσπερ καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ πρὸσ τὸ ἄρχον ζῆν, καὶ πρὸσ τὴν ἕξιν κατὰ τὴν ἐνέργειαν τὴν τοῦ ἄρχοντοσ, οἱο͂ν δοῦλον πρὸσ δεσπότου καὶ ἕκαστον πρὸσ τὴν ἑκάστου καθήκουσαν ἀρχήν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 69:2)
εἰ οὖν μὴ ἔσται εὐπειθὲσ καὶ ὑπὸ τὸ ἄρχον, ἐπὶ πολὺ ἥξει·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 163:2)
ἀνάγκη δὴ πρῶτον συνδυάζεσθαι τοὺσ ἄνευ ἀλλήλων μὴ δυναμένουσ εἶναι, οἱο͂ν θῆλυ μὲν καὶ ἄρρεν τῆσ γενέσεωσ ἕνεκεν καὶ τοῦτο οὐκ ἐκ προαιρέσεωσ, ἀλλ’ ὥσπερ καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ ζῴοισ καὶ φυτοῖσ φυσικὸν τὸ ἐφίεσθαι, οἱο͂ν αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν ἕτερον, ἄρχον δὲ καὶ ἀρχόμενον φύσει, διὰ τὴν σωτηρίαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 9:1)
τὸ μὲν γὰρ δυνάμενον τῇ διανοίᾳ προορᾶν ἄρχον φύσει καὶ δεσπόζον φύσει, τὸ δὲ δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον καὶ φύσει δοῦλον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 10:1)
αἴτιον δ’ ὅτι τὸ φύσει ἄρχον οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ γίνεται ἡ κοινωνία αὐτῶν δούλησ καὶ δούλου.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 13:2)
ὅσα γὰρ ἐκ πλειόνων συνέστηκε καὶ γίνεται ἕν τι κοινόν, εἴτε ἐκ συνεχῶν εἴτε ἐκ διῃρημένων, ἐν ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ τῆσ ἁπάσησ φύσεωσ ἐνυπάρχει τοῖσ ἐμψύχοισ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 49:3)
τὸ δὲ ζῷον πρῶτον συνέστηκεν ἐκ ψυχῆσ καὶ σώματοσ, ὧν τὸ μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει τὸ δ’ ἀρχόμενον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 50:3)
ἔτι δὲ τὸ ἄρρεν πρὸσ τὸ θῆλυ φύσει τὸ μὲν κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον, καὶ τὸ μὲν ἄρχον τὸ δ’ ἀρχόμενον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 56:4)
τό τε γὰρ ἄρρεν φύσει τοῦ θήλεοσ ἡγεμονικώτερον, εἰ μή που συνέστηκε παρὰ φύσιν, καὶ τὸ πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦσ ‐ ἐν μὲν οὖν ταῖσ πολιτικαῖσ ἀρχαῖσ ταῖσ πλείσταισ μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι βούλεται τὴν φύσιν καὶ διαφέρειν μηδέν, ὅμωσ δέ, ὅταν τὸ μὲν ἄρχῃ τὸ δ’ ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι καὶ σχήμασι καὶ λόγοισ καὶ τιμαῖσ, ὥσπερ καὶ Ἄμασισ εἶπε τὸν περὶ τοῦ ποδανιπτῆροσ λόγον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 165:1)
τὸ γὰρ γεννῆσαν καὶ κατὰ φιλίαν ἄρχον καὶ κατὰ πρεσβείαν ἐστίν, ὅπερ ἐστὶ βασιλικῆσ εἶδοσ ἀρχῆσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 167:2)
ἐν ταύτῃ γάρ ἐστι φύσει τὸ μὲν ἄρχον τὸ δ’ ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν φαμὲν εἶναι ἀρετήν, οἱο͂ν τοῦ λόγον ἔχοντοσ καὶ τοῦ ἀλόγου.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 177:1)
καὶ τὸ ἄρχον δὲ καὶ τὸ ἐλεύθερον ἀπὸ τῆσ δυνάμεωσ ταύτησ ὑπάρχει πᾶσιν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 114:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION