Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κἢν ἐπὶ τῶν διαίμων παλινδρομέῃ μὲν ἡ χολὴ, ἐπ’ αὐτῇ δὲ φλέγμα, ἀσφαλὴσ ἡ ἀποκατάστασισ· καὶ τάδε, ἢν ἀπὸ τρίτησ ἡμέρησ ἄρχηται, καὶ Ῥηϊδίωσ ἀναβήσσουσι, λεῖα, ὁμαλὰ, ὑγρὰ, οὑ̓̓ στρογγύλα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ι’. Περὶ Πλευρίτιδοσ.134)
ἢν δὲ μὴ ἐκ διαδέξιοσ νούσου, ἀλλ’ ἑωυτέου ἄρχηται ὁ λήθαργοσ, καὶ δοκέῃ πεπλῆσθαι ὁ νουσέων, ἢν μὲν αἵματοσ, φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν · ἢν δὲ φλέγματοσ ὑδατώδεοσ εἴτε ἄλλων χυμῶν, καθαίρειν χρὴ κνεώρῳ σὺν τῇ πτισάνῃ, ἢ ἐλλεβόρῳ μέλανι ξὺν μελικρή τῳ, πρὸσ τῇσι ἀρχῇσι, ἢν μετρίωσ βούλῃ· ἢν δὲ μεζόνωσ, τοῦ φαρμάκου τῆσ ἱερῆσ καλευμένησ νήστι διδόναι ὁλκῆσβ’, ξὺν μελικρήτου κυάθοισ τρισὶ, καὶ περιμείναν τα καθήρασθαι , τότε διδόναι σιτία, ἢν καιρὸσ ᾖ· ἢν δὲ μὴ, εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέρην ἡ τροφή· εὐκαιρίη δέ κοτε καὶ ἐν ἑσπέρῃ γίγνεται τῆσ ἱερῆσ ὁλκῆσ ͵α’ ὕδατι ἢ μελικρή τῳ λυομένησ, κυάθοισ δύο.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.103)
τό τε γὰρ ἄρρεν φύσει τοῦ θήλεοσ ἡγεμονικώτερον, εἰ μή που συνέστηκε παρὰ φύσιν, καὶ τὸ πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦσ ‐ ἐν μὲν οὖν ταῖσ πολιτικαῖσ ἀρχαῖσ ταῖσ πλείσταισ μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι βούλεται τὴν φύσιν καὶ διαφέρειν μηδέν, ὅμωσ δέ, ὅταν τὸ μὲν ἄρχῃ τὸ δ’ ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι καὶ σχήμασι καὶ λόγοισ καὶ τιμαῖσ, ὥσπερ καὶ Ἄμασισ εἶπε τὸν περὶ τοῦ ποδανιπτῆροσ λόγον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 165:1)
"τῶν μαλακοστράκων ὀχεύονται, φησί, κάραβοι, ἀστακοί, καρῖδεσ καὶ τὰ τοιαῦτα, ὥσπερ καὶ τὰ ὀπισθουρητικὰ τῶν τετραπόδων, ὀχεύονται δὲ τοῦ ἐάροσ ἀρχομένου πρὸσ τῇ γῇ ἤδη γὰρ ὦπται ἡ ὀχεία πάντων τῶν τοιούτων, ἐνιαχοῦ δὲ ὅταν τὰ σῦκα ἄρχηται πεπαίνεσθαι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 65 1:1)
ἐὰν δὲ ἀπὸ τῆσ μακρᾶσ ἄρχηται, τροχαῖοσ, καὶ ἔστι μαλακώτεροσ θατέρου καὶ ἀγεννέστεροσ·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1714)
τοιγαροῦν ὑπακουέτω, μὴ πρὸσ ὕβριν, ἀλλ’ ἵν’ ἄρχηται·
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 160:2)
ἐπεὰν δὲ πληθύνεσθαι ἄρχηται ὁ Νεῖλοσ, τά τε κοῖλα τῆσ γῆσ καὶ τὰ τέλματα τὰ παρὰ τὸν ποταμὸν πρῶτα ἄρχεται πίμπλασθαι διηθέοντοσ τοῦ ὕδατοσ ἐκ τοῦ ποταμοῦ·
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 93 6:1)
ἐπεὰν ὁ σκύμνοσ ἐν τῇ μητρὶ ἐὼν ἄρχηται διακινεόμενοσ, ὁ δὲ ἔχων ὄνυχασ θηρίων πολλὸν πάντων ὀξυτάτουσ ἀμύσσει τὰσ μήτρασ, αὐξόμενόσ τε δὴ πολλῷ μᾶλλον ἐσικνέεται καταγράφων·
(헤로도토스, The Histories, book 3, chapter 108 5:5)
ὁκόταν γὰρ ἄρχηται ἡ νοῦσοσ, ὄπισθεν τοῦ ὠτὸσ ἑκατέρου φλέβα τάμνουσιν.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, xxii.7)
Ἐν πάσῃ κινήσει τοῦ σώματοσ, ὁκόταν ἄρχηται πονέειν, τὸ διαναπαύειν εὐθὺσ, ἄκοπον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.48)
ὅταν δή τισ ἀπὸ τῶνδε διὰ τὸ ὀρθῶσ παιδεραστεῖν ἐπανιὼν ἐκεῖνο τὸ καλὸν ἄρχηται καθορᾶν, σχεδὸν ἄν τι ἅπτοιτο τοῦ τέλουσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 424:2)
"ὁ γὰρ ὡσ ἀληθῶσ ἐρωτικὸσ ἐκεῖ γενόμενοσ καὶ τοῖσ καλοῖσ ὁμιλήσασ, ᾗ θέμισ, ἐπτέρωται καὶ κατωργίασται καὶ διατελεῖ περὶ τὸν αὑτοῦ θεὸν ἄνω χορεύων καὶ συμπεριπολῶν, ἄχρι οὗ πάλιν εἰσ τοὺσ Σελήνησ καὶ Ἀφροδίτησ λειμῶνασ ἐλθὼν καὶ καταδαρθὼν ἑτέρασ ἄρχηται γενέσεωσ.
(플루타르코스, Amatorius, section 20 2:12)
καὶ τότε ἄρχων ἄρχει ἀλαθέωσ κατὰ δίκαν, ὅταν καὶ ἄρχηται ὑπό τε νόμων καὶ ἐφόρων ἢ οἱοῖ ἂν ἄλλοι ἐν πόλει ἄρχοντεσ ὦσιν.
(플루타르코스, Apophthegmata Laconica, Ἀγησιλάου τοῦ Μεγάλου, section 41 1:3)
"καὶ τότε ἄρχων ἄρχει ἀλαθέωσ κατὰ δίκαν, ὅταν καὶ ἄρχηται ὑπό τε νόμων καὶ ἐφόρων ἢ οἱοῖ ἂν ἄλλοι ἐν πόλει ἄρχοντεσ ὦσιν.
(플루타르코스, Apophthegmata Laconica, Ἁγησιλάου τοῦ μεγάλου, section 416)
τῷ δὲ Καίσαρι πάλιν νόμου γραφομένου περὶ τῶν ἐπαρχιῶν καὶ τῶν στρατοπέδων, οὐκέτι πρὸσ τὸν δῆμον ὁ Κάτων, ἀλλὰ πρὸσ αὐτὸν τραπόμενοσ Πομπήϊον ἐμαρτύρατο καὶ προὔλεγεν ὡσ ἐπὶ τὸν αὑτοῦ τράχηλον ἀναλαμβάνων Καίσαρα νῦν μὲν οὐκ οἶδεν, ὅταν δὲ ἄρχηται βαρύνεσθαι καὶ κρατεῖσθαι μήτε ἀποθέσθαι δυνάμενοσ μήτε φέρειν ὑπομένων, εἰσ τὴν πόλιν ἐμπεσεῖται σὺν αὐτῷ, καὶ μεμνήσεται τότε τῶν Κάτωνοσ παραινέσεων, ὡσ οὐδὲν ἧττον ἐν αὐταῖσ τὸ Πομπηϊού συμφέρον ἐνῆν ἢ τὸ καλὸν καὶ δίκαιον.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 43 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION