Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔνθα ποτ’ αἰθαλόεντι τυπεὶσ πρὸσ στέρνα κεραυνῷ ἡμιδαὴσ Φαέθων πέσεν ἁρ́ματοσ Ηἐλίοιο λίμνησ ἐσ προχοὰσ πολυβενθέοσ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 10:23)
διώκων δὲ Εὐήνοσ ἐφ’ ἁρ́ματοσ ἐπὶ τὸν Λυκόρμαν ἦλθε ποταμόν, καταλαβεῖν δ’ οὐ δυνάμενοσ τοὺσ μὲν ἵππουσ ἀπέσφαξεν, ἑαυτὸν δ’ εἰσ τὸν ποταμὸν ἔβαλε·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 7 8:2)
ἔλεγε γὰρ ἑαυτὸν εἶναι Δία, καὶ τὰσ ἐκείνου θυσίασ ἀφελόμενοσ ἑαυτῷ προσέτασσε θύειν, καὶ βύρσασ μὲν ἐξηραμμένασ ἐξ ἁρ́ματοσ μετὰ λεβήτων χαλκῶν σύρων ἔλεγε βροντᾶν, βάλλων δὲ εἰσ οὐρανὸν αἰθομένασ λαμπάδασ ἔλεγεν ἀστράπτειν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9 7:3)
ἐπιβὰσ οὖν ἁρ́ματοσ, ἡνιοχοῦντοσ Ιὀλάου, παρεγένετο εἰσ τὴν Λέρνην, καὶ τοὺσ μὲν ἵππουσ ἔστησε, τὴν δὲ ὕδραν εὑρὼν ἔν τινι λόφῳ παρὰ τὰσ πηγὰσ τῆσ Ἀμυμώνησ, ὅπου ὁ φωλεὸσ αὐτῆσ ὑπῆρχε, βάλλων βέλεσι πεπυρωμένοισ ἠνάγκασεν ἐξελθεῖν, ἐκβαίνουσαν δὲ αὐτὴν κρατήσασ κατεῖχεν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 2:4)
αὐτὸν δὲ Εὐρυσθέα φεύγοντα ἐφ’ ἁρ́ματοσ καὶ πέτρασ ἤδη παριππεύοντα Σκειρωνίδασ κτείνει διώξασ Ὕλλοσ, καὶ τὴν κεφαλὴν ἀποτεμὼν Ἀλκμήνῃ δίδωσιν·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 8 1:5)
Ζεὺσ δὲ μὴ δυνάμενοσ ἀνανεῦσαι παραγίνεται εἰσ τὸν θάλαμον αὐτῆσ ἐφ’ ἁρ́ματοσ ἀστραπαῖσ ὁμοῦ καὶ βρονταῖσ, καὶ κεραυνὸν ἱήσιν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 4 3:3)
τοῦτο ἀκούσασ, καὶ νομίζων ἐξ ὧν ἐλέγετο γεγεννῆσθαι, Κόρινθον μὲν ἀπέλιπεν, ἐφ’ ἁρ́ματοσ δὲ διὰ τῆσ Φωκίδοσ φερόμενοσ συντυγχάνει κατά τινα στενὴν ὁδὸν ἐφ’ ἁρ́ματοσ ὀχουμένῳ Λαί̈ῳ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 5 7:11)
ὁ δέ, θέοντοσ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ἁρ́ματοσ καὶ παρὰ τῇ θαλάσσῃ ὀχουμένου, ταῦρον ἀνῆκεν ἐκ τοῦ κλύδωνοσ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 1 33:2)
καὶ τούτου μὲν ὁ Ἥφαιστοσ τὰ ῥεῖθρα ἀναξηραίνει πολλῇ φλογὶ διώξασ, ὁ δ’ Ἀχιλλεὺσ Ἕκτορα ἐκμονομαχίασ ἀναιρεῖ καὶ ἐξάψασ αὐτοῦ τὰ σφυρὰ ἐκ τοῦ ἁρ́ματοσ σύρων ἐπὶ τὰσ ναῦσ παραγίνεται.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 4 10:5)
ἐπὶ δ’ αὐτῷ θυμιατηρίων πλῆθοσ, καὶ ὁ στρατηγὸσ ἐπὶ τοῖσ θυμιάμασιν, ἐφ’ ἁρ́ματοσ καταγεγραμμένου ποικίλωσ, ἔστεπται μὲν ἀπὸ χρυσοῦ καὶ λίθων πολυτίμων, ἔσταλται δ’ ἐσ τὸν πάτριον τρόπον πορφύραν, ἀστέρων χρυσῶν ἐνυφασμένων, καὶ σκῆπτρον ἐξ ἐλέφαντοσ φέρει, καὶ δάφνην, ἣν ἀεὶ Ῥωμαῖοι νομίζουσι νίκησ σύμβολον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 12:8)
" τοσαῦτα μὲν ἐδήλου τὸ διάγραμμα, αὐτὸσ δὲ ὁ Πομπήιοσ ἐπὶ ἁρ́ματοσ ἦν, καὶ τοῦδε λιθοκολλήτου, χλαμύδα ἔχων, ὥσ φασιν, Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνοσ, εἴ τῳ πίστον ἐστιν·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 17 4:11)
οὐχ αἱ μὲν ἄρισται τῶν ἵππων αἱ Θετταλαὶ, τὰσ Εὔμηλοσ ἔλαυνε ποδώκεασ, ὄρνιθασ ὥσ, ὕσταται πάντων ἐγένοντο ἐν τῷ τότε, καὶ ὁ Εὔμηλοσ αὐτὸσ ἐκπίπτει τοῦ ἁρ́ματοσ, οὔπω πρόσθεν παθὼν αὐτὸ, ἀλλ’ ἔποχοσ μένων, καὶ ταῦτά γε ὡσ ἐπ’ ὀρνίθων τῶν ἵππων ὀχούμενοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 141:16)
τὴν δ’ αὐτὴν ταύτην καὶ τὸν Εὔμηλον ἐκ τοῦ ἁρ́ματοσ ἐκβαλεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 142:9)
ὅταν ἐκπίπτῃ μὲν τοῦ ἁρ́ματοσ ὁ ἡνίοχοσ, ἐν ᾧ πρόσθεν εἱστήκει βεβαίωσ, ἀπορῇ δὲ ὁ κυβερνήτησ ὅπωσ χρὴ σώζειν τὴν ναῦν πολλάκισ ἤδη σεσωκὼσ, ἰλιγγιᾷ δὲ ὁ κρείττων ὑπὸ τοῦ χείρονοσ, κιχάνῃ δὲ βραδὺσ ὠκὺν, πάντα δ’ ἄνω καὶ κάτω περιχωρῇ, τότ’ ἄν τισ ἴδοι τὸν σὸν λόγον, τόθ’ ὡσ ἀληθῶσ προφήτου τινὸσ εἶναι δόξειεν ἂν, ὡσ θεὸσ μὲν καὶ τύχη πάντ’ ἄγουσι, τὸ δ’ ἡμέτερον πᾶν ἦν ἄρα παιδιά.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 144:7)
λέγω γὰρ οὖν ὡσ ἐπειδὰν περιέλθῃ τὸ τοῦ θεοῦ φῶσ, καὶ τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο ἀστράψῃ δι’ ἁρ́ματοσ, οἱᾶ δὴ ταῖσ Μούσαισ ἁρ́ματα οἱ ποιηταὶ δεδώκασι, καὶ κατάσχῃ τὴν ψυχὴν τοῦ λέγοντοσ, ὥσπερ τι πῶμα παρελθὸν ἐξ Ἀπόλλωνοσ πηγῶν, εὐθὺσ μὲν τόνου καὶ θέρμησ ἐνέπλησε μετ’ εὐθυμίασ, ἦρε δὲ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἄνω καὶ τὰσ τρίχασ διέστησε, βλέπει δὲ οὐδ’ εἰσ ἓν ἄλλο ὁ τοιοῦτοσ, εἴτε χορευτὴν εἴτε βάκχον βούλει λέγειν, οὔτε παρὸν οὔτε ἀπὸν, ἀλλ’ ἢ πρὸσ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ καὶ τοὺσ ταμίασ αὐτῶν, ὥσπερ οἱ πρὸσ τοὺσ ἄλλο τι ὀρέγοντασ ἑαυτοῖσ βλέποντεσ, καὶ ταῦθ’ ὅταν ἐξ ὑψηλῶν προτείνωσι, καί τι ἔποσ, φησὶ, προέηκεν ὅπερ ἄρρητον οὐ φορητὸν ἦν ‐ φέρει γὰρ ὁ καιρὸσ πόλλ’ ἅ τισ οὐκ ἂν ἐννοήσειεν ἰδιώτησ τῶν τοιούτων ἀγώνων ‐ καὶ οὐκ ἔστιν ἀνέντα τὴν γνώμην οὐδ’ ὑποθέντα ἑαυτὸν τοῖσ ἀκροαταῖσ, ὃ προσήκει κέντρον τῶν λόγων διασώσασθαι, ἀλλ’ ἡ θέρμη καθάπερ τι φάρμακον μόνη δὴ παραπέμπει καὶ κατευθύνει καθάπερ ναῦν τὸν λόγον καὶ τοῖσ ἐναντίοισ χώραν οὐ δίδωσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 27:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION