Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐδέ τί τοι θάνατόν γε δυσηλεγέ’ οὔτε Τυφωεὺσ ἀρκέσει οὔτε Χίμαιρα δυσώνυμοσ, ἀλλά σέ γ’ αὐτοῦ πύσει Γαῖα μέλαινα καὶ ἠλέκτωρ Ὑπερίων.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀπόλλωνα [Δήλιον], [Εἲσ Ἀπόλλωνα Πύθιον] 21:3)
ὅσα δὴ τῶν Καίσαροσ εὐθέωσ ἐπὶ τῷ φόνῳ πρὸσ σὲ μετενήνεκται ὡσ ἐπ’ ἀσφαλὲσ ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίασ, τὰ μὲν κειμήλια αὐτῶν καὶ τὸν ἄλλον ἅπαντα κόσμον ἔχειν ἀξιῶ σε καὶ ὅσα ἂν ἐθέλῃσ ἄλλα παρ’ ἡμῶν ἐπιλαβεῖν, ἐσ δὲ τὴν διανομὴν ἀποδοῦναί μοι τὸ χρυσίον τὸ ἐπίσημον, ὃ συνηθροίκει μὲν ἐσ τοὺσ πολέμουσ ἐκεῖνοσ, οὓσ ἐπενόει, ἀρκέσει δ’ ἐμοὶ νῦν ἐσ τριάκοντα μυριάδασ ἀνδρῶν μεριζόμενον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 2 9:6)
"Καὶ τάδε μὲν ἀρκέσει σοι περὶ τῶνδε εἰρῆσθαι·
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 2 11:5)
ὧν ἐνθυμηθέντα σε ἀξιοῦμεν, ὁσίασ τε χάριν ἐσ τὸν Καίσαρα καὶ φειδοῦσ ὑπὲρ ἡμῶν οὐδὲν ἐπιμέμπτων σοι γενομένων καὶ πρὸ ἡμῶν αὐτοῦ σοῦ τῶν συμφερόντων οὕνεκα, ἑώσ ἔτι δύνασαι, Καίσαρι μέν, ὅπερ ἀρκέσει, μόνον συνεπαμῦναι τοὺσ φονέασ τιμωρουμένῳ, σὲ δὲ αὐτίκα δυναστεύειν, ἐν ἀμερίμνῳ γενόμενόν τε καὶ ἡμᾶσ γενέσθαι παρασκευάσαντα τοὺσ ὑπέρ τε σφῶν αὐτῶν καὶ ὑπὲρ σοῦ δεδιότασ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 5 2:6)
Μακεδονίαν τε ἐξαναλώκασιν ἤδη καὶ ἐκ μόνησ ἄρτι Θεσσαλίασ ἔχουσιν, ἣ ἐσ πόσον αὐτοῖσ ἔτι ἀρκέσει;
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 16 1:13)
ἃ γὰρ ἔδοτε τοῖσ ἡμετέροισ ἐχθροῖσ ἐν ἔτεσι δύο ἑ̓́δοτε δὲ φόρουσ δέκα ἐτῶν̓, ταῦτα λαβεῖν ἀρκέσει μόνα, ἀλλ’ ἑνὶ ἔτει·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 1 5:5)
χρεμπτομένοισι γὰρ εὐθὺσ ἐπὶ τὴν γλῶσσαν ἔρχεται στρογγύλον , Ῥηϊδίωσ ἀπολυόμενον· ἢν δὲ καὶ τὴν ὑπερώην καθορέῃσ, δασυτέρην καὶ ἑλκώδεα ὄψεαι, καὶ τὰ πολλὰ ὕφαιμον · ἰητρίη δὲ ἀρκέσει ἁπλῆ, σμικρὴ, στύμματα μὲν ἐσ τὴν ὑπερώην, καὶ τάδε ψυχρά.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.36)
οὐ μὴν ἀρκέσει σιωπῇ θρηνεῖν, οὐδ’ ὅσον βοῶντασ τοὔνομα, ἀλλά τι καὶ κόσμου τῷ θρήνῳ προσέσται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 1:9)
ἔτι δὲ Ἀτλαντικοῦ πελάγουσ κληρουχίασ ἀτίμουσ ἠπείλει καὶ γῆσ ποίησιν ἔξω τῆσ οἰκουμένησ, ἣν ἀναγκάσειν ἠκρωτηριασμένουσ προχοῦν εἰσ τὸ πέλαγοσ, ὕδωρ μὲν ἀντλοῦντασ, πέτρασ δὲ ὀρύττοντασ, τοσαῦτ’ ἔχοντασ τοῦ σώματοσ ὅσα τοῖσ ἔργοισ ἀρκέσει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 38:6)
ὦ πάλαι ποτὲ ἡδίων ᾄδειν Ἐλευσὶσ ἐμοὶ τίσ Ὀρφεὺσ ἢ Θάμυρισ ἢ ποῖοσ Ἐλευσίνιοσ οἰκήτωρ Μουσαῖοσ ἀρκέσει τοσούτῳ πράγματι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος 1:1)
εὖ γὰρ ἴστε, ὀφθῆναι μόνον ἀρκέσει τοῖσ δευτέροισ καὶ πάντ’ οἴχεται τὰ Συρακοσίων πράγματα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 12:14)
προστίθησι δ’ ὥσπερ παραμυθούμενοσ αἱρ́εσιν εἶναι ἢ τοὺσ ἐκεῖθεν καλεῖν, ἢ πέμπειν τοσαύτην βοήθειαν, ὅση τοῖσ ἐκεῖ φόβοισ ἀρκέσει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 6:5)
οὐκοῦν χρὴ, ὦ Πλάτων, οὐδὲ τὴν ῥητορικὴν ἀπὸ τῶν φαύλωσ μεταχειριζομένων κρίνειν, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν ὡσ ἄριστα προϊσταμένων, ἢ γελοῖόν γε ἂν εἰή, μᾶλλον δὲ ὑπερφυὲσ, εἰ δι’ ὧν παραδειγμάτων οὐκ ἀξιοῖσ φιλοσοφίαν φαῦλον ἡγεῖσθαι, ταῦτα οὐκ ἀρκέσει ῥητορικῇ, καὶ ταῦτα ἐν αὐτοῖσ οὔσῃ τοῖσ παραδείγμασιν, ἃ μηδὲ κρίνειν πονηρὰ ὁμολογεῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 112:16)
εἰ γὰρ μὴ προστησόμεθα μήτε πολλῶν μήτε ὀλίγων, μήτε οἰκίασ μήτε ἡμῶν αὐτῶν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, μηδὲ κινήσει μηδένα ἡμῶν μήτε χρεία πατρίδοσ μήτε ἑστία πατρῴα μήτ’ οἰκέται ὁρῶντεσ εἰσ ἡμᾶσ μήτ’ ἄλλο τῶν ἀνθρωπίνων μηδὲν, ἀλλ’ οὕτωσ φυγῇ φευξούμεθα τὰ πράγματα καὶ καθεδούμεθα ὥσπερ ἐν μέσῳ τῷ ἀέρι, τῆσ γῆσ οὐδὲν προσαπτόμενοι, οὐδὲ φροντίζοντεσ οὐδενὸσ πράγματοσ, οὐδ’ ἂν προσαγγέλλῃ τισ ἡμῖν ἅπερ τῷ Μελεάγρῳ, ἄνδρασ μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει, τέκνα δέ τ’ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνουσ τε γυναῖκασ, ἀλλὰ πάντα ταῦτα ἀνελευθερίαν καὶ ταπεινότητα εἶναι καταγνωσόμεθα, καὶ πρὸσ ἅπανθ’ ἡμῖν οὗτοσ ὁ λόγοσ ἀρκέσει, τὸ διακονεῖν ταῦτ’ εἶναι καὶ ὑπηρετεῖν καὶ τὸ ἀδικεῖσθαι κρεῖττον ἢ ἀδικεῖν, ἄλλο τι ἢ τῶν ἀψύχων ἐγγύτατα ζῆν λείπεται, καὶ τοῖσ κάμνουσι παραπλησίωσ, ὅταν αὐτοῖσ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἡσυχάζειν ἐπιταχθῇ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 38:8)
ὡσ τοίνυν καὶ πάντασ ἐπαινεῖ λαμπρῶσ καὶ οὐ μόνον ἐξ ὧν τῆσ αἰτίασ ἀφῆκεν αὐτοὺσ ἣν ᾐτιάσατο, οὐδ’ ἐξ ὧν τῷ γε Ἀριστείδῃ τὴν πρέπουσαν εὐφημίαν ἀπέδωκεν, οὐδὲν κύριόν ἐστι τῶν βλασφημιῶν, ἀλλὰ καὶ ἐξ ὧν ἄντικρυσ ταὐτὰ ἐμοὶ φθέγγεται, περὶ τούτων βραχὺσ ἀρκέσει μοι λόγοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 165:11)

SEARCH

MENU NAVIGATION