Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Οὕτω μὲν δὴ Γράκχοσ, ὁ Γράκχου τοῦ δὶσ ὑπατεύσαντοσ καὶ Κορνηλίασ τῆσ Σκιπίωνοσ τοῦ Καρχηδονίουσ τὴν ἡγεμονίαν ἀφελομένου παῖσ, ἀρίστου βουλεύματοσ ἕνεκα, βιαίωσ αὐτῷ προσιών, ἀνῄρητο ἔτι δημαρχῶν ἐν τῷ Καπιτωλίῳ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 2 4:1)
ἅπαξ δὲ τοῖσ σοφίσμασι τοῖσδε τοῦ Γρακχείου νόμου παραλυθέντοσ, ἀρίστου καὶ ὠφελιμωτάτου, εἰ ἐδύνατο πραχθῆναι, γενομένου, καὶ τοὺσ φόρουσ οὐ πολὺ ὕστερον διέλυσε δήμαρχοσ ἔτεροσ, καὶ ὁ δῆμοσ ἀθρόωσ ἁπάντων ἐξεπεπτώκει.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 4 1:7)
ὁ δὲ Μοῦρκον μετά τε ὁπλιτῶν ἀρίστου τέλουσ καὶ τοξοτῶν τινων ἐπὶ νεῶν ἑξήκοντα καταφράκτων ἐσ Πελοπόννησον ἔπεμπε ναυλοχεῖν περὶ Ταίναρον, .
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 9 10:5)
ἡ δὲ πληθὺσ ἀνῴμωζον, οἱ μὲν ἑαυτῶν χάριν, οἱ δὲ τοῦ στρατηγοῦ, γνώμῃ μὲν ὁμοῦ σφισιν ἀρίστου καὶ δημοκρατικοῦ φανέντοσ, ὑπὸ δ’ ἐσχάτησ ἀνάγκησ ἡττημένου.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 5 2:2)
Κλαυδία μὲν δὴ ἐξ αἰσχίστησ δόξησ ἐσ ἀρίστην μετέβαλε, Ῥωμαίοισ δὲ καὶ πρὸ τῆσ Κλαυδίασ ἐκέλευε τὰ Σιβύλλεια διὰ τοῦ παρὰ σφίσιν ἀρίστου τὸ βρέτασ ἐκ Φρυγίασ μεταγαγεῖν, καὶ τὸν ἄριστον ἐν τῷ τότε σφίσι δοκοῦντα εἶναι, Σκιπίωνα τὸν Νασικᾶν ἐπίκλην, ἐπεπόμφεσαν, υἱὸν μὲν ὄντα Γναίου Σκιπίωνοσ τοῦ στρατηγήσαντοσ ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ ἐν αὐτῇ πεσόντοσ, ἀνεψιὸν δὲ Σκιπίωνοσ τοῦ Καρχηδονίουσ ἀφελομένου τὴν ἡγεμονίαν καὶ πρώτου κληθέντοσ Ἀφρικανοῦ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 2:7)
ἢν μὲν ὦν ἐν ἔθει ἐώσι ἀρίστου, ἄρτου μόνου ὀρέγειν, ὁκόσον μηδὲν ἐμποδὼν τοῖσι γυμνασίοισι ἔμμεναι, προπεπέφθαι γὰρ χρή· κεφαλὴ καὶ χεῖρεσ, καὶ αἱ τῶνδε τρίψιεσ · ἐπὶ δὲ τοῖσι οἱο͂ν πρηέωσ ἐσ ἀνάκλησιν θέρμησ, καὶ εὐσαρκίησ, καὶ τόνου· ἔπειτα κεφαλὴν τρίβεσθαι ὄρθιον ἑωυτέου μέζονι ὑπέχοντα · ἀτὰρ καὶ τὰ γυμνάσια ἐσ τραχήλου πρήσιασ, καὶ ἐσ δίωσμον χειρῶν συντείνει, εὐπαιδεύτωσ· ὑπεραιωρεῦντα δὲ χρὴ τὴν κεφαλὴν, καὶ τὰσ ὄψιασ γυμνάζειν χειρονομίῃ , ἢ δίσκων βολῇ, ἢ φιλονεικεῦντα πυγμῇ· κακὸν δὲ σφαῖρα, μικρή τε καὶ μεγάλη· τῆσ γὰρ κεφαλῆσ καὶ τῶν ὀφθαλμῶν αἱ δινήσιέσ τε καὶ ἐνστάσιεσ σκοτώματα ποιέουσν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.97)
κράτιστον δ’ ἂν εἰή τοὺσ διὰ μέσου προγόνουσ τοῦ πάντ’ ἀρίστου παιδὸσ ἀφέντα τῶν γ’ ἐν ὀφθαλμοῖσ τρόπον τινὰ ὄντων μνησθῆναι βραχέα, καὶ τούτων ὅσα γε πρὸσ τὸν παρόντα τείνει λόγον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 3:3)
οἶμαι δὲ οὐδὲ καταβήσεσθαι πολλῶν ἐτῶν κεφαλὴν ἀξιόχρεω πρὸσ τοῦτον ἀγωνίσασθαι, ἀλλ’ εἶναι διηνεκῆ τὸν θρόνον αὐτοῦ ὡσ ἀρίστου κήρυκοσ τῶν Ἑλλήνων καὶ προηγητοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 9:6)
ὁ δὲ κῶμοσ ἦν ἄγριοσ τοῦ τότε ἀρίστου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 6:13)
εὑρήσεισ γὰρ ἁπανταχοῦ μεμνημένον ὡσ ἀρίστου λέγειν καὶ οὐδ’ ἀμφισβήτησιν δόντα ὅτι μὴ καὶ πράττειν οὗτόσ γε πρὸσ τῷ λέγειν προστίθησιν, ἐπειδὰν πρῶτον αὐτὸν εἶναι φῇ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 15:10)
τὸν μὲν γὰρ ἃ ἤκουσεν εἰκὸσ λέγειν, ἢ ὅτι ἐγγυτάτω ἐκείνων, ὁ δὲ τῆσ φύσεωσ οἶμαι κέχρηται τῇ περιουσίᾳ, ὥσπερ καὶ ἄλλα μυρία δή που διεξέρχεται ἐπὶ τῷ Σωκράτουσ ὀνόματι, περὶ ὧν ὁμολογεῖται μηδὲν ἐκεῖνον πραγματεύεσθαι, δίκαια μὲν οἶμαι ποιῶν κατ’ αὐτό γε τοῦτο καὶ ἀνδρὸσ ἀρίστου, τὸ τὸν διδάσκαλον ἀξιοῦν κοσμεῖν, πλήν γε ὅτι καὶ τὸ μηδ’ ἄλλουσ τῶν οὐκ ἀξίων καταισχύνειν ἐθέλειν προσεῖναι προσήκει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 109:7)
ἀλλὰ μὴν φαίνεταί γε, καὶ πάντεσ ἥδιον τῶν ἀγαθῶν μετὰ τῶν φίλων κοινωνοῦμεν, καθ’ ὅσον ἐπιβάλλει ἕκαστον καὶ οὗ δύναται ἀρίστου, ἀλλὰ τούτων τῷ μὲν ἡδονῆσ σωματικῆσ, τῷ δὲ θεωρίασ μουσικῆσ, τῷ δὲ φιλοσοφίασ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 239:4)
ἡ δὲ νόησισ ἡ καθ’ αὑτὴν τοῦ καθ’ αὑτὸ ἀρίστου, καὶ ἡ μάλιστα τοῦ μάλιστα.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 77:2)
εἰ δὲ μηδεμίαν οἱο͂́ν τ’ εἶναι φορὰν μὴ συντείνουσαν πρὸσ ἄστρου φοράν, ἔτι δὲ πᾶσαν φύσιν καὶ πᾶσαν οὐσίαν ἀπαθῆ καὶ καθ’ αὑτὴν τοῦ ἀρίστου τετυχηκυῖαν τέλοσ εἶναι δεῖ νομίζειν, οὐδεμία ἂν εἰή παρὰ ταύτασ ἑτέρα φύσισ, ἀλλὰ τοῦτον ἀνάγκη τὸν ἀριθμὸν εἶναι τῶν οὐσιῶν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 108:1)
ἀπολαύσειέ τ’ ἂν τῶν σωματικῶν ἡδονῶν ὁ τυχὼν καὶ ἀνδράποδον οὐχ ἧττον τοῦ ἀρίστου·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 86:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION