Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὗτοσ ὕδωρ ἀνῆκε πότιμον ἐν μέσῃ θαλάττῃ, οὗτοσ κειμένουσ ἀνέστησεν, οὗτοσ περισπούδαστον ἡλίου φῶσ τοῖσ θεαταῖσ ἔδειξεν, ὧν ἱεραὶ θῆκαι βίβλων ἱερῶν ἀπείρουσ ἀριθμοὺσ ἔχουσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 9:3)
παρεῖσαν δ’ οὐδὲν ἀπείρατον τῆσ ἑαυτῶν ἀρετῆσ, ὁμοῦ μὲν Φοίνιξι καὶ Κίλιξι καὶ Κυπρίοισ ναυμαχοῦντεσ ἐν μέσῳ τῷ Αἰγυπτίων πελάγει καὶ ναυτικὰ ἀθρόα λαμβάνοντεσ, ὁμοῦ δὲ πρὸσ πᾶσαν τὴν Περσῶν ἀρχὴν διακινδυνεύοντεσ ἐν τῇ γῇ ἀντ’ ἀριθμοῦ σωμάτων ἐθνῶν ἀριθμοὺσ διαφθείροντέσ τε καὶ λαμβάνοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 61:12)
ἀλλ’ ὡσ ἐοίκεν, ὅ τε Ζεὺσ ἐξηγεῖται τοῖσ θεοῖσ τἀληθῆ σωτηρίασ τῶν ὅλων ἕνεκα καὶ Ὅμηροσ ὡσ προσήκοντα τὰ τοιαῦτα οὕτω πεποίηκεν, ὅ τ’ Ἀπόλλων καὶ αὐτὸσ παραπλήσια ἐν τοῖσ χρησμοῖσ ἐπιδείκνυται, οὐκέθ’ οὗτοσ διὰ ποιητοῦ λέγων, ἀλλ’ ὡσ θέμισ αὐτῷ οἶδα δ’ ἐγὼ ψάμμου τ’ ἀριθμοὺσ καὶ μέτρα θαλάσσησ καὶ κωφοῦ συνίημι καὶ οὐ λαλέοντοσ ἀκούω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 13:1)
καὶ γὰρ ἄρτιον εἶναι καὶ περιττόν, τὸν δ’ ἀριθμὸν ἐκ τοῦ ἑνόσ, ἀριθμοὺσ δέ, καθάπερ εἴρηται, τὸν ὅλον οὐρανόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 110:1)
ἐξ ἐκείνων γὰρ κατὰ μέθεξιν τοῦ ἑνὸσ τὰ εἴδη εἶναι τοὺσ ἀριθμούσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 139:1)
τὸ μέντοι γε ἓν οὐσίαν εἶναι, καὶ μὴ ἕτερόν γέ τι ὂν λέγεσθαι ἕν, παραπλησίωσ τοῖσ Πυθαγορείοισ ἔλεγε, καὶ τὸ τοὺσ ἀριθμοὺσ αἰτίουσ εἶναι τοῖσ ἄλλοισ τῆσ οὐσίασ ὡσαύτωσ ἐκείνοισ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 139:2)
καὶ ἔτι ὁ μὲν τοὺσ ἀριθμοὺσ παρὰ τὰ αἰσθητά, οἱ δ’ ἀριθμοὺσ εἶναί φασιν αὐτὰ τὰ πράγματα, καὶ τὰ μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων οὐ τιθέασιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 140:2)
ἀριθμοὺσ παρὰ τὰ πράγματα ποιῆσαι, καὶ μὴ ὥσπερ οἱ Πυθαγόρειοι, καὶ ἡ τῶν εἰδῶν εἰσαγωγὴ διὰ τὴν ἐν τοῖσ λόγοισ ἐγένετο σκέψιν οἱ γὰρ πρότεροι διαλεκτικῆσ οὐ μετεῖχον, τὸ δὲ δυάδα ποιῆσαι τὴν ἑτέραν φύσιν διὰ τὸ τοὺσ ἀριθμοὺσ ἔξω τῶν πρώτων εὐφυῶσ ἐξ αὐτῆσ γεννᾶσθαι ὥσπερ ἔκ τινοσ ἐκμαγείου.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 141:1)
καίτοι κἀκεῖνοσ ἀριθμοὺσ οἰέται καὶ ταῦτα εἶναι καὶ τὰσ τούτων αἰτίασ, ἀλλὰ τοὺσ μὲν νοητοὺσ αἰτίουσ τούτουσ δὲ αἰσθητούσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 191:1)
οὐθένα δ’ ἔχει λόγον οὐδὲ τὰ μετὰ τοὺσ ἀριθμοὺσ μήκη τε καὶ ἐπίπεδα καὶ στερεά, οὔτε ὅπωσ ἔστιν ἢ ἔσται οὔτε τίνα ἔχει δύναμιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 233:4)
οἱ δ’ ὕστεροι καὶ σοφώτεροι τούτων εἶναι δόξαντεσ ἀριθμούσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 147:1)
τὰ μὲν εἴδη καὶ τοὺσ ἀριθμοὺσ τὴν αὐτὴν ἔχειν φασὶ φύσιν, τὰ δὲ ἄλλα ἐχόμενα, γραμμὰσ καὶ ἐπίπεδα, μέχρι πρὸσ τὴν τοῦ οὐρανοῦ οὐσίαν καὶ τὰ αἰσθητά.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 16:1)
καὶ ἀνάγουσι πάντα εἰσ τοὺσ ἀριθμούσ, καὶ γραμμῆσ τὸν λόγον τὸν τῶν δύο εἶναί φασιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 173:1)
πότερον δὲ ἔστι παρὰ τὴν ὕλην τῶν τοιούτων οὐσιῶν τισ ἄλλη, καὶ δεῖ ζητεῖν οὐσίαν ἑτέραν τινὰ οἱο͂ν ἀριθμοὺσ ἤ τι τοιοῦτον, σκεπτέον ὕστερον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 182:1)
περὶ δὲ τῆσ ἀπορίασ τῆσ εἰρημένησ περί τε τοὺσ ὁρισμοὺσ καὶ περὶ τοὺσ ἀριθμούσ, τί αἴτιον τοῦ ἓν εἶναι;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 70:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION