Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ γὰρ Ἕλλησιν μὲν ἦν ὁ πᾶσ ἀριθμὸσ ἐσ τριακάδασ δέκα ναῶν, δεκὰσ δ’ ἦν τῶνδε χωρὶσ ἔκκριτοσ·
(아이스킬로스, 페르시아인들, episode 1:5)
καὶ Κελτῶν τῶν ὑπὲρ Ἄλπεισ ἀριθμὸσ ἄλλοσ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 10 8:10)
τεκμήριον δέ, ὅτι τῶν νεκρῶν ὁ ἀριθμόσ, ἐπανισουμένησ ἑκατέρασ μάχησ, οὐκ ἐλάσσων ἔδοξεν οὐδὲ παρὰ τοῖσ νικῶσιν εἶναι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 17 8:5)
Ἢν ὦν μὴ πάντα κωλύῃ, ἕξισ, ἡλικίη, ὡρ́η, ἀψυχίη τοῦ ἀνθρώπου, τάμνειν φλέβα· κἢν πολλὰ κωλύῃ, εἷσ δέ τισ ἀριθμὸσ ἐπίκαιροσ ᾖ, ὁκοῖον γλῶσσα τρηχείη καὶ ξηρὴ καὶ μἕλαινα · ἥδε τοι γὰρ τὰ εἴσω πάντα σημαίνει· ξυντεκμ αίρεσθαι δὲ ἐπὶ πᾶσι τὴν δύναμιν, εἰ μὴ προαπηύδηκε ἐκ τῆσ νούσου πόνων τε καὶ διαίτησ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.124)
ἀντεισῆκται δὲ θέασ πᾶσα χάρισ καὶ ἀγώνων ἄπειροσ ἀριθμόσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 29:5)
ὁ δ’ εἰκόνων ἀμφοτέρων ἀμύθητοσ ἀριθμὸσ ὁμοῦ ταῖσ πέτραισ καὶ τοῖσ λειψάνοισ τῶν διαφθαρέντων σωμάτων ἀναπέφυρται καὶ διέσπαρται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 3:6)
ὅταν γὰρ ἐν τῳδὶ μὲν τῷ μέρει δόξα καὶ καιρὸσ αὐτοῖσ ᾖ, μικρὸν δὲ ἄνωθεν ἢ κάτωθεν ἀδικία καὶ κρίσισ ἢ μῖξισ, ἀπόδειξιν δὲ λέγωσιν ὅτι τούτων μὲν ἕκαστον ἀριθμόσ ἐστι, συμβαίνει δὲ κατὰ τὸν τόπον τοῦτον ἤδη πλῆθοσ εἶναι τῶν συνισταμένων μεγεθῶν διὰ τὸ τὰ πάθη ταῦτα ἀκολουθεῖν τοῖσ τόποισ ἑκάστοισ, πότερον οὗτοσ ὁ αὐτόσ ἐστιν ἀριθμόσ, ὁ ἐν τῷ οὐρανῷ, ὃν δεῖ λαβεῖν ὅτι τούτων ἕκαστόν ἐστιν, ἢ παρὰ τοῦτον ἄλλοσ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 189:1)
πότερον ὅτι ἕτεροι ἀριθμοί εἰσι τὰ ὄντα, οἱο͂ν ὁδὶ μὲν <ὁ> ἀριθμὸσ ἄνθρωποσ ὁδὶ δὲ Σωκράτησ ὁδὶ δὲ Καλλίασ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 215:1)
λέγω δ’ οἱο͂ν, εἰ ἔστιν ὁ Καλλίασ λόγοσ ἐν ἀριθμοῖσ πυρὸσ καὶ γῆσ καὶ ὕδατοσ καὶ ἀέροσ, καὶ ἄλλων τινῶν ὑποκειμένων ἔσται καὶ ἡ ἰδέα ἀριθμόσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 216:1)
καὶ αὐτοάνθρωποσ, εἴτ’ ἀριθμόσ τισ ὢν εἴτε μή, ὅμωσ ἔσται λόγοσ ἐν ἀριθμοῖσ τινῶν καὶ οὐκ ἀριθμόσ, οὐδ’ ἔσται τισ διὰ ταῦτα ἀριθμόσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 216:2)
ἔτι ἐκ πολλῶν ἀριθμῶν εἷσ ἀριθμὸσ γίγνεται, ἐξ εἰδῶν δὲ ἓν εἶδοσ πῶσ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 216:3)
ἔτι διὰ τί ἓν ὁ ἀριθμὸσ συλλαμβανόμενοσ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 221:1)
ὥσπερ οὖν οὐδ’ ἀριθμὸσ ὑπάρχει ἐν αὐτοῖσ, ὅτι τὸ πολὺ καὶ ὀλίγον ἕτερον τούτων, δῆλον ὅτι οὐδ’ ἄλλο οὐθὲν τῶν ἄνω ὑπάρξει τοῖσ κάτω.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 225:1)
ἔτι ἐν οἷσ τὸ πρότερον καὶ ὕστερόν ἐστιν, οὐχ οἱο͂́ν τε τὸ ἐπὶ τούτων εἶναί τι παρὰ ταῦτα οἱο͂ν εἰ πρώτη τῶν ἀριθμῶν ἡ δυάσ, οὐκ ἔσται τισ ἀριθμὸσ παρὰ τὰ εἴδη τῶν ἀριθμῶν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 84:2)
δέ, εἰ μέν τισ μὴ θήσεται εἶναί τινα οὐσίαν τὸ ἓν καὶ τὸ ὄν, μηδὲ τῶν ἄλλων εἶναι τῶν καθόλου μηθέν ταῦτα γάρ ἐστι καθόλου μάλιστα πάντων, εἰ δὲ μὴ ἔστι τι ἓν αὐτὸ μηδ’ αὐτὸ ὄν, σχολῇ τῶν γε ἄλλων τι ἂν εἰή παρὰ τὰ λεγόμενα καθ’ ἕκαστα, ἔτι δὲ μὴ ὄντοσ τοῦ ἑνὸσ οὐσίασ, δῆλον ὅτι οὐδ’ ἂν ἀριθμὸσ εἰή ὡσ κεχωρισμένη τισ φύσισ τῶν ὄντων ὁ μὲν γὰρ ἀριθμὸσ μονάδεσ, ἡ δὲ μονὰσ ὅπερ ἕν τί ἐστιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 130:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION