Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Καίσαρι δὲ ἦν δύο ὁμοίωσ ἀξιολογώτατα, τὰ ἐσ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Ἀντωνίου μεταστάντα, ἓν δὲ νεοσυλλόγων, δύο δὲ ἐκ τῶν πρότερον ἐστρατευμένων, οὐκ ἐντελῆ μὲν ταῦτα τοῖσ ἀριθμοῖσ οὐδὲ ταῖσ ὁπλίσεσιν, ὑπὸ δὲ τῶν νεοσυλλόγων καὶ ταῦτα ἀναπληρούμενα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 7 5:1)
ἦν δὲ τὰ μὲν πεζὰ ἑκατέροισ ἐννεακαίδεκα ὁπλιτῶν τέλη, τοῖσ μὲν ἀμφὶ τὸν Βροῦτον ἐνδέοντα τοῖσ ἀριθμοῖσ, τοῖσ δ’ ἀμφὶ τὸν Καίσαρα καὶ ἐπλεόναζον ἑκατέρωθεν·
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 14 2:4)
τὸ δ’ ἐν τοσούτοισ ἀριθμοῖσ καταλόγων τε καὶ γενῶν, ὧν οὐδὲ τὰ ὀνόματα ἐξευρεῖν ῥᾴδιον, ἀρξαμένουσ ἀπὸ ἑνὸσ τοῦ διὰ πάντων διεξιόντοσ τε καὶ πάντα ἐφορῶντοσ, ἔθνη, πόλεισ, στρατόπεδα, ἡγεμόνασ αὐτοὺσ τελευτᾶν εἰσ ἕνα τεττάρων καὶ δυοῖν ἄρχοντα ἀνδρῶν, τὸ δ’ ἐν μέσῳ πᾶν ἐξελίπομεν, καὶ ὥσπερ νήματοσ περιστροφὴν ἐκ τῶν πλειόνων εἰσ τοὺσ ἐλάττουσ ἀεὶ κατιέναι, καὶ οὕτω διήκειν ἄλλουσ ἐπ’ ἄλλοισ ἀεὶ ταττομένουσ μέχρι τῆσ τελευτῆσ, πῶσ οὐχ ὑπὲρ πᾶσαν ἀνθρωπίνην τάξιν ἐστίν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 26:1)
τάξεισ γὰρ καὶ ἀριθμοί, ὡσ τοῖσ ἀριθμοῖσ καὶ ταῖσ μονάσιν ἀγαθὸν ὑπάρχον διὰ τὸ εἶναι τὸ ἓν αὐτὸ ἀγαθόν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 102:3)
ἐπεὶ δὴ τὰ μὲν ἄλλα τοῖσ ἀριθμοῖσ ἐφαίνοντο τὴν φύσιν ἀφωμοιῶσθαι πᾶσαν, οἱ δ’ ἀριθμοὶ πάσησ τῆσ φύσεωσ πρῶτοι, τὰ τῶν ἀριθμῶν στοιχεῖα τῶν ὄντων στοιχεῖα πάντων ὑπέλαβον εἶναι, καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν ἁρμονίαν εἶναι καὶ ἀριθμόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 104:1)
καὶ ὅσα εἶχον ὁμολογούμενα ἔν τε τοῖσ ἀριθμοῖσ καὶ ταῖσ ἁρμονίαισ πρὸσ τὰ τοῦ οὐρανοῦ πάθη καὶ μέρη καὶ πρὸσ τὴν ὅλην διακόσμησιν, ταῦτα συνάγοντεσ ἐφήρμοττον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 106:1)
λέγω δ’ οἱο͂ν, εἰ ἔστιν ὁ Καλλίασ λόγοσ ἐν ἀριθμοῖσ πυρὸσ καὶ γῆσ καὶ ὕδατοσ καὶ ἀέροσ, καὶ ἄλλων τινῶν ὑποκειμένων ἔσται καὶ ἡ ἰδέα ἀριθμόσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 216:1)
καὶ αὐτοάνθρωποσ, εἴτ’ ἀριθμόσ τισ ὢν εἴτε μή, ὅμωσ ἔσται λόγοσ ἐν ἀριθμοῖσ τινῶν καὶ οὐκ ἀριθμόσ, οὐδ’ ἔσται τισ διὰ ταῦτα ἀριθμόσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 216:2)
περὶ ἧσ οὐθὲν ἐπαί̈ουσιν, ἐπεὶ ὥσπερ ἔστι καὶ ἀριθμοῦ ᾗ ἀριθμὸσ ἴδια πάθη, οἱο͂ν περιττότησ ἀρτιότησ, συμμετρία ἰσότησ, ὑπεροχὴ ἔλλειψισ, καὶ ταῦτα καὶ καθ’ αὑτοὺσ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ὑπάρχει τοῖσ ἀριθμοῖσ ὁμοίωσ δὲ καὶ στερεῷ καὶ ἀκινήτῳ καὶ κινουμένῳ ἀβαρεῖ τε καὶ βάροσ ἔχοντι ἔστιν ἕτερα ἴδια, οὕτω καὶ τῷ ὄντι ᾗ ὂν ἔστι τινὰ ἴδια, καὶ ταῦτ’ ἐστὶ περὶ ὧν τοῦ φιλοσόφου ἐπισκέψασθαι τὸ ἀληθέσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 34:1)
ἔτι ἐν ὅσοισ γένεσιν ἡ ἀπόφασισ τὸ ἐναντίον ἐπιφέρει, καὶ ἐν τούτοισ ἔσται, οἱο͂ν ἐν ἀριθμοῖσ οὔτε περιττὸσ οὔτε οὐ περιττὸσ ἀριθμόσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 187:1)
πρώτη μὲν γὰρ ποιότησ ἡ τῆσ οὐσίασ διαφορά ταύτησ δέ τι καὶ ἡ ἐν τοῖσ ἀριθμοῖσ ποιότησ μέροσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 169:3)
ἀντίκειται δὴ τὸ ἓν καὶ τὰ πολλὰ τὰ ἐν ἀριθμοῖσ ὡσ μέτρον μετρητῷ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 98:1)
τὰ δὲ ἴσα καὶ ὅλωσ ἀδιάφορα ταὐτὰ ὑπολαμβάνομεν ἐν τοῖσ ἀριθμοῖσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 137:1)
ὕστερον γὰρ καὶ τοῖσ ἀριθμοῖσ φασὶν ὑπάρχειν τὸ ποιὸν τοῦ ποσοῦ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 149:1)
ἅμα δὲ δῆλον ὅτι εἰ οὕτωσ ἡ τριὰσ αὐτοάνθρωποσ, καὶ αἱ ἄλλαι τριάδεσ ὅμοιαι γὰρ αἱ ἐν τοῖσ αὐτοῖσ ἀριθμοῖσ, ὥστ’ ἄπειροι ἔσονται ἄνθρωποι, εἰ μὲν ἰδέα ἑκάστη τριάσ, αὐτὸ ἕκαστοσ ἄνθρωποσ, εἰ δὲ μή, ἀλλ’ ἄνθρωποί γε.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 173:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION