Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τῶν δ’ ἐν Λιβύῃ Κάτωνα σφῶν στρατηγεῖν αἱρουμένων, ὁ Κάτων οὐχ ὑπέστη παρόντων ἀνδρῶν ὑπάτων, οἳ κατ’ ἀξίωσιν ἐπρέσβευον αὐτοῦ μόνην ἀρχὴν ἄρξαντοσ ἐν Ῥώμῃ τὴν στρατηγίδα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 12 5:5)
ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ ἄρχοντοσ Εὐφήμου στεφανοῦται Ληναίοισ, Πλάτων δὲ γεννᾶται ἐπὶ Ἀπολλοδώρου τοῦ μετ’ Εὐθύδημον ἄρξαντοσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 573)
ἦν δ’ οὗτοσ ὁ τοῦ βελτίστου πατὴρ Χαρικλείδου, τοῦ ἄρξαντοσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 231:2)
ἦσαν γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἵνα μηδὲ τοῦτο ἀγνοῆτε, ὑπηρέται καὶ συνεργοὶ πάντεσ οὗτοι Κλεομένουσ τοῦ ἐν τῇ Αἰγύπτῳ ἄρξαντοσ, ὃσ ἐξ οὗ τὴν ἀρχὴν παρέλαβεν οὐκ ὀλίγα κακὰ ἠργάσατο τὴν πόλιν τὴν ὑμετέραν, μᾶλλον δὲ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ, παλιγκαπηλεύων καὶ συνιστὰσ τὰσ τιμὰσ τοῦ σίτου καὶ αὐτὸσ καὶ οὗτοι μετ’ αὐτοῦ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Διονυσοδώρου Βλάβης 10:2)
ἐπιβουλεύσασ Στέφανοσ οὑτοσί, μεταπεμψάμενοσ εἰσ ἀγρὸν ὡσ θύων, λαμβάνει μοιχὸν ἐπὶ τῇ θυγατρὶ τῇ Νεαίρασ ταυτησί, καὶ εἰσ φόβον καταστήσασ πράττεται μνᾶσ τριάκοντα, καὶ λαβὼν ἐγγυητὰσ τούτων Ἀριστόμαχόν τε τὸν θεσμοθετήσαντα καὶ Ναυσίφιλον τὸν Ναυσινίκου τοῦ ἄρξαντοσ υἱόν, ἀφίησιν ὡσ ἀποδώσοντα αὑτῷ τὸ ἀργύριον.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 100:1)
τούτου δ’ ἄρξαντοσ ἔτη δυσὶ λείποντα τῶν τριάκοντα διαδέξασθαι τὴν βασιλείαν τὸν υἱὸν Μαυδάκην, ὃν ἄρξαι τῆσ Ἀσίασ ἔτη πεντήκοντα.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 2, chapter 32 6:1)
ἐπὶ δὲ Θουδήμου τοῦ μετὰ Διότιμον ἄρξαντοσ τόν τε κατὰ Τιμοκράτουσ λόγον ἔγραψε Διοδώρῳ τῷ κρίνοντι παρανόμων τὸν Τιμοκράτη καὶ τὸν περὶ τῆσ Μεγαλοπολιτῶν βοηθείασ δημηγορικὸν αὐτὸσ ἀπήγγειλε.
(디오니시오스, Ad Ammaeum, chapter 4 1:2)
ἐπὶ δὲ Καλλιμάχου τοῦ τρίτου μετὰ Θέελλον ἄρξαντοσ τρεῖσ διέθετο δημηγορίασ παρακαλῶν Ἀθηναίουσ βοήθειαν Ὀλυνθίοισ ἀποστεῖλαι τοῖσ πολεμουμένοισ ὑπὸ Φιλίππου, πρώτην μὲν ἧσ ἐστιν ἀρχὴ ἐπὶ πολλῶν μὲν ἰδεῖν ἄν τισ ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοί μοι δοκεῖ·
(디오니시오스, Ad Ammaeum, chapter 4 2:2)
ἐπὶ δὲ Θεοφράστου τοῦ μετὰ Νικόμαχον ἄρξαντοσ ἐλύθησαν, Ἀθηναίων μὲν Φίλιππον αἰτιωμένων ἄρχειν τοῦ πολέμου, Φιλίππου δὲ Ἀθηναίοισ ἐγκαλοῦντοσ.
(디오니시오스, Ad Ammaeum, chapter 11 1:6)
ὅτι δ’ οὐχ οἱ ἄνδρεσ δέκα οἱ τριακοσίοισ ἔτεσιν ὕστερον ἀποδειχθέντεσ ἐπὶ τὴν ἀναγραφὴν τῶν νόμων πρῶτοι τοῦτον εἰσηγήσαντο τὸν νόμον Ῥωμαίοισ, ἀλλ’ ἐκ πολλοῦ κείμενον παραλαβόντεσ οὐκ ἐτόλμησαν ἀνελεῖν, ἐκ πολλῶν μὲν καὶ ἄλλων καταλαμβάνομαι, μάλιστα δ’ ἐκ τῶν Νόμα Πομπιλίου τοῦ μετὰ Ῥωμύλον ἄρξαντοσ νόμων, ἐν οἷσ καὶ οὗτοσ γέγραπται·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 27 6:1)
Ταρκυνίου δὲ ἄρξαντοσ ἠκολούθουν οἱ λοιποὶ βασιλεῖσ, καὶ μέχρι τῶν καθ’ ἡμᾶσ χρόνων ἓξ ἀποδείκνυνται τῆσ Ἑστίασ ἀμφίπολοι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 67 3:2)
ἔδειξε δὲ ὁ καθ’ ἡμᾶσ χρόνοσ, εἴτε θεῶν τινοσ ἄρξαντοσ εἴτε φυσικῆσ περιόδου τὴν ἀρχαίαν τάξιν ἀνακυκλούσησ εἴτε ἀνθρωπίνησ ὁρμῆσ ἐπὶ τὰ ὅμοια πολλοὺσ ἀγούσησ, καὶ ἀπέδωκε τῇ μὲν ἀρχαίᾳ καὶ σώφρονι ῥητορικῇ τὴν δικαίαν τιμήν, ἣν καὶ πρότερον εἶχε καλῶσ, ἀπολαβεῖν, τῇ δὲ νέᾳ καὶ ἀνοήτῳ παύσασθαι δόξαν οὐ προσήκουσαν καρπουμένῃ καὶ ἐν ἀλλοτρίοισ ἀγαθοῖσ τρυφώσῃ.
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 22)
ἥψατο δὲ καὶ τῶν Ἀθήνησι ῥητόρων ἡ ποιητική τε καὶ τροπικὴ φράσισ, ὡσ μὲν Τίμαιόσ φησι, Γοργίου ἄρξαντοσ ἡνίκ’ Ἀθήναζε πρεσβεύων κατεπλήξατο τοὺσ ἀκούοντασ τῇ δημηγορίᾳ, ὡσ δὲ τἀληθὲσ ἔχει, τὸ καὶ παλαιότερον αἰεί τι θαυμαζομένη.
(디오니시오스, chapter 3 3:3)
πρὸσ δὲ τοὺσ ἐπιζητήσαντασ, ὅτι πάντεσ οἱ Αἰγυπτίων βασιλεῖσ ἀπὸ Μιναίου τοῦ Μέμφιν οἰκοδομήσαντοσ, ὃσ ἔτεσι πολλοῖσ ἔμπροσθεν ἐγένετο τοῦ πάππου ἡμῶν Ἁβράμου, μέχρι Σολόμωνοσ πλειόνων ἐτῶν τριακοσίων καὶ χιλίων μεταξὺ διεληλυθότων Φαραῶθαι ἐκλήθησαν ἀπὸ τοῦ μετ’ αὐτοὺσ ἐν τοῖσ μεταξὺ χρόνοισ ἄρξαντοσ βασιλέωσ Φαραώθου τὴν προσηγορίαν λαβόντεσ, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἰπεῖν, ἵνα τὴν ἄγνοιαν αὐτῶν ἀφέλω καὶ ποιήσω τοῦ ὀνόματοσ φανερὰν τὴν αἰτίαν, ὅτι Φαραὼ κατ’ Αἰγυπτίουσ βασιλέα σημαίνει.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 196:2)
ἐπὶ μέν νυν Βάττου τε τοῦ οἰκιστέω τῆσ ζόησ, ἄρξαντοσ ἐπὶ τεσσεράκοντα ἔτεα, καὶ τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ Ἀρκεσίλεω ἄρξαντοσ ἑκκαίδεκα ἔτεα, οἴκεον οἱ Κυρηναῖοι ἐόντεσ τοσοῦτοι ὅσοι ἀρχὴν ἐσ τὴν ἀποικίην ἐστάλησαν.
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 159 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION