Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐκ ἐν τῷ παρόντι μόνον γιγνώσκω τῶν πολιτικῶν πραγμάτων ὡσ σφαλερόν ἐστιν ἅπτεσθαι, ἀλλὰ καὶ πρότερον χαλεπὸν ἡγούμην, πρὶν τῶν κοινῶν ἐπιμελεῖσθαί τινοσ.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 3:1)
Καὶ οἱ μὲν ἐν τούτῳ σπουδῆσ καὶ παρασκευῆσ ἦσαν, οἱ δ’ ὕπατοι τάχα μέν τι καὶ ὄκνῳ, μὴ εὐθὺσ ἐπιχειρεῖν ἐσ ἔργον ἀλλόκοτον, ἅμα δὲ καὶ τὴν πόλιν ἄνοπλον οὖσαν λήψεσθαι κατὰ κράτοσ, ὅτε θέλοιεν, ἡγούμενοι, διέμελλον ἔτι καὶ ἐνδώσειν αὐτοὺσ ἐνόμιζον ἐκ τῆσ ἀπορίασ, οἱο͂ν ἐν τοῖσ δυσχερέσι γίγνεσθαι φιλεῖ, εὐθὺσ μὲν ἀντιλέγειν, προϊόντοσ δὲ χρόνου καὶ λογισμοῦ φόβον ἅπτεσθαι τῶν ἀπειθούντων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 13 5:1)
ἃ καὶ τῶν Καρχηδονίων τισ αὐτῶν, εἰκάσασ σφῶν ἤδη τὸ δέοσ ἅπτεσθαι, ἐτόλμησεν ὡσ ἐπὶ δή τι ἄλλο παρελθὼν ἐσ τὸ μέσον εἰπεῖν, ὅτι χρὴ τῶν κακῶν ἐπιλέγεσθαι τὰ μετριώτερα, ὄντασ ἀνόπλουσ, οὕτω σαφῶσ εἰπὼν τὰ τῆσ γνώμησ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 13 5:2)
καὶ ἐπὶ τοῖσδε οὐκ ὀκνεῖ καὶ παρακαλεῖν ὑμᾶσ, θεοὺσ οὓσ ὠμόσατε αἰδεῖσθαι, καὶ μὴ πολέμου κατάρχειν ἀδίκωσ ἐσ φίλουσ, μηδ’ ἔγκλημα ποιεῖσθαι γειτνίασιν καὶ σωφροσύνην καὶ παρασκευήν, οὐ γὰρ ἄξιον, ὡσ Εὐμένουσ, καὶ ὑμῶν ἅπτεσθαι φθόνον ἢ φόβον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 16:3)
ποτὶ καὶ ἡ τῶν κεράτων πρὸ τοῦ στόματοσ ἔκφυσισ εἴργει τῆσ ποίησ ἅπτεσθαι τὸ στόμα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.353)
ἢν δὲ ἥκῃ μὲν ἤδη ἡ περίοδοσ ἐσ κρίσιν, νοτὶσ δὲ κληϊ῀δα καὶ μέτωπον ἱζάνῃ, καὶ ἄκρεα ψυχρὰ, σφυγμὸσ δὲ σμικρότατοσ ἠδὲ πυκνότατοσ, ὁκοῖον ἑρ́πων, ἀμυδρὸσ τὸν τόνον, μικρόν τι ἄρα λαβεῖν χρὴ σίτων, καὶ οἶνου ἐνεργῶσ ἅπτεσθαι.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.149)
ὅπερ δὲ καὶ πρὶν ἅπτεσθαι τῶν λόγων τούτων προειρήκειν, ὅτι ἄμφω τὼ γένη τῆσ πόλεωσ ἡττᾶτο λαμπρῶσ, τό τε Ἑλληνικὸν καὶ τὸ βαρβαρικὸν, τὸ μὲν ἁπάντων ἀποτυχὸν, τὸ δὲ οὐδ’ ἐγγὺσ γενόμενον, καὶ πάλιν ὃ μικρῷ πρόσθεν ἔφην, ὅτι μᾶλλον αἰσχυνομένη συνῆγε τοὺσ Ἕλληνασ ἢ δεομένη, νῦν τοῦτο ἄξιον εἰπεῖν καὶ πάρεστι διὰ τῶν πραγμάτων καταμαθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 41:2)
καὶ γὰρ οἱο͂ν ἅπτεσθαι δοκεῖν ἦν καὶ διαισθάνεσθαι ὅτι αὐτὸσ ἥκοι καὶ μέσωσ ἔχειν ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεωσ καὶ βούλεσθαι ἐκβλέπειν, καὶ ἀγωνιᾶν μὴ προαπαλλαγείη, καὶ ὦτα παραβεβληκέναι καὶ ἀκούειν, τὰ μὲν ὡσ ὄναρ, τὰ δὲ ὡσ ὕπαρ, καὶ τρίχεσ ὀρθαὶ καὶ δάκρυα σὺν χαρᾷ καὶ γνώμησ ὄγκοσ ἀνεπαχθὴσ, καὶ τίσ ἀνθρώπων ταῦτά γ’ ἐνδείξασθαι λόγῳ δυνατόσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 8:6)
ἐμοὶ μὲν γὰρ ὡσ ἀληθῶσ οὐ ῥητορικὴν ἐν τούτοισ κακίζειν φαίνεται οὐδὲ πολιτικῆσ μορίου εἴδωλον δεικνύναι, ἀλλ’ οὕτωσ ὥσπερ εἴδωλον ῥητορικῆσ ἀπειληφὼσ ἐπὶ τούτῳ σπουδάζειν, αὐτῆσ δ’ οὐδ’ ἅπτεσθαι, ὥσπερ οἱ Στησιχόρου Τρῶεσ οἱ τὸ τῆσ Ἑλένησ εἴδωλον ἔχοντεσ ὡσ αὐτήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 53:2)
τὸ τῆσ προσθήκησ ἀφαιρῶ, ὅτι οὐ μόνον τῷ χρόνῳ οἵ γε δὴ λόγοι, ἀλλὰ καὶ παραχρῆμα ἅπτεσθαι πεφύκασι, καὶ μόνων τούτων τὴν ὡρ́αν ἀθάνατον εἶναι συμβέβηκε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 102:5)
"οὐκοῦν τιθῶμεν ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι πάντασ τοὺσ ποιητικοὺσ μιμητὰσ εἰδώλων ἀρετῆσ εἶναι καὶ τῶν ἄλλων περὶ ὧν ποιοῦσιν ἀληθείασ οὐχ ἅπτεσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 13:25)
ὅτι μὲν οὖν, ὦ Δημόσθενεσ, οὐδένεσ τῶν πάντων, ὡσ σὺ φῂσ, ἵν’ ἀτελεῖσ ὦσι, φιλοτιμίασ ἅπτεσθαί μοι δοκοῦσιν, ἀλλὰ δόξησ ἕνεχ’ αὑτῶν καὶ τοῦ πρὸσ τὴν πόλιν ζήλου καὶ φίλτρου, δῆλον ἔκ τε τῶν μετὰ τὸ πάνυ τοι πεφιλοτιμῆσθαι οὐδὲν οὐδ’ ὁτιοῦν τὸ παράπαν λαβεῖν βουληθέντων, ἀλλ’ αὐτὸ τοῦτο μόνον ἀποχρῆν ἡγουμένων, ὅτι περ οὕτωσ αὐτοῖσ τὰ πρὸσ τὴν πόλιν ὑπῆρξεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 13:1)
Παρμενίδησ μὲν γὰρ ἐοίκε τοῦ κατὰ τὸν λόγον ἑνὸσ ἅπτεσθαι, Μέλισσοσ δὲ τοῦ κατὰ τὴν ὕλην διὸ καὶ ὁ μὲν πεπερασμένον ὁ δ’ ἄπειρόν φησιν εἶναι αὐτό·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 120:3)
φύεσθαι δὲ λέγεται ὅσα αὔξησιν ἔχει δι’ ἑτέρου τῷ ἅπτεσθαι καὶ συμπεφυκέναι ἢ προσπεφυκέναι ὥσπερ τὰ ἔμβρυα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 42:1)
ἅπτεσθαι συμπεφυκέναι καὶ εἶναι ἓν κατὰ τὸ συνεχὲσ καὶ ποσόν, ἀλλὰ μὴ κατὰ τὸ ποιόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 43:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION