Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅταν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἃσ ὁ νομοθέτησ ἀρχὰσ ὀνομάζει, οὗτοι προσαγορεύωσι πραγματείασ καὶ ἐπιμελείασ, ὑμέτερον ἔργον ἐστὶν ἀπομνημονεύειν καὶ ἀντιτάττειν τὸν νόμον πρὸσ τὴν τούτων ἀναίδειαν, καὶ ὑποβάλλειν αὐτοῖσ, ὅτι οὐ προσδέχεσθε κακοῦργον σοφιστήν, οἰόμενον ῥήμασι τοὺσ νόμουσ ἀναιρήσειν, ἀλλ’ ὅσῳ ἄν τισ ἄμεινον λέγῃ παράνομα γεγραφώσ, τοσούτῳ μείζονοσ ὀργῆσ τεύξεται.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 16 1:1)
ὑμεῖσ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πολλὰ καὶ μεγάλα ἠδικημένοι ὑπὸ Μνησάρχου τοῦ Χαλκιδέωσ, τοῦ Καλλίου καὶ Ταυροσθένουσ πατρόσ, οὓσ οὗτοσ νυνὶ μισθὸν λαβὼν Ἀθηναίουσ εἶναι τολμᾷ γράφειν, καὶ πάλιν ὑπὸ Θεμίσωνοσ τοῦ Ἐρετριέωσ, ὃσ ἡμῶν εἰρήνησ οὔσησ Ὠρωπὸν ἀφείλετο, τούτων ἑκόντεσ ἐπιλαθόμενοι, ἐπειδὴ διέβησαν εἰσ Εὔβοιαν Θηβαῖοι καταδουλώσασθαι τὰσ πόλεισ πειρώμενοι, ἐν πέντε ἡμέραισ ἐβοηθήσατε αὐτοῖσ καὶ ναυσὶ καὶ πεζῇ δυνάμει, καὶ πρὶν τριάκονθ’ ἡμέρασ διελθεῖν ὑποσπόνδουσ Θηβαίουσ ἀφήκατε, κύριοι τῆσ Εὖβοίασ γενόμενοι, καὶ τάσ τε πόλεισ αὐτὰσ καὶ τὰσ πολιτείασ ἀπέδοτε ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ τοῖσ παρακαταθεμένοισ, οὐχ ἡγούμενοι δίκαιον εἶναι τὴν ὀργὴν ἀπομνημονεύειν ἐν τῷ πιστευθῆναι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 85 1:1)
οἶμαι δὲ καὶ Θηβαίουσ μὴ μέχρι τοσούτου φαύλουσ μηδ’ ἀναισθήτουσ εἶναι, καίπερ ὄντασ Θηβαίουσ, ὥστε πλείω μέμψιν ποιεῖσθαι νῦν ὑμῖν, ἐὰν κατακωλυθῶσι Λακεδαιμονίουσ ἀνελεῖν, ἢ χάριν τῆσ αὑτῶν σωτηρίασ ἀπομνημονεύειν, ἣ δι’ ὑμῶν ἔμπροσθεν αὐτοῖσ ἐγένετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 9:5)
οὐ γὰρ μεγαλοψύχου τὸ ἀπομνημονεύειν, ἄλλωσ τε καὶ κακά, ἀλλὰ μᾶλλον παρορᾶν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 90:6)
εἴ μοι τὸ Νεστόρειον εὔγλωσσον μέλοσ Ἀντήνορόσ τε τοῦ Φρυγὸσ δοίη θεόσ, κατὰ τὸν πάνσοφον Εὐριπίδην, ἑταῖρε Τιμόκρατεσ, οὐκ ἂν δυναίμην ἀπομνημονεύειν ἔτι σοι τῶν πολλάκισ λεχθέντων ἐν τοῖσ περισπουδάστοισ τούτοισ συμποσίοισ διά τε τὴν ποικιλίαν καὶ τὴν ὁμοιότητα τῶν ἀεὶ καινῶσ προσευρισκομένων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15 1:1)
Ἀλέξανδροσ δὲ ὁ πολίτησ μου οὗτοσ δ’ οὐ πρὸ πολλοῦ τετελεύτηκε δημοσίᾳ ἐπιδειξάμενοσ ἐν τῷ τριγώνῳ ἐπικαλουμένῳ ὀργάνῳ οὕτωσ ἐποίησε πάντασ Ῥωμαίουσ μουσομανεῖν ὡσ τοὺσ πολλοὺσ καὶ ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ κρούσματα, μνημονεύει δὲ τοῦ τριγώνου τούτου καὶ Σοφοκλῆσ ἐν μὲν Μυσοῖσ οὕτωσ ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 821)
μὴ τὰσ φωνὰσ καὶ τὰσ λέξεισ ἀπομνημονεύειν, ἀλλὰ περὶ τὴν διάθεσιν τῆσ χρείασ τὸν νοῦν ἀσχολεῖσθαι, μὴ ὥσπερ ἕψησίν τινα ἢ σκευασίαν ἀναλαμβάνοντασ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 22:5)
[τῶν] πρὸ ἐμοῦ αὐτοκρατόρων ἐν ταῖσ ἐπαρχίαισ μαρτυρησάντων Ὑρκανῷ ἀρχιερεῖ Ιοὐδαίων καὶ Ιοὐδαίοισ ἐπί τε συγκλήτου καὶ δήμου Ῥωμαίων, εὐχαριστήσαντοσ δὲ καὶ τοῦ δήμου καὶ τῆσ συγκλήτου αὐτοῖσ, καλῶσ ἔχει καὶ ἡμᾶσ ἀπομνημονεύειν καὶ προνοεῖν, ὡσ Ὑρκανῷ καὶ τῷ ἔθνει τῶν Ιοὐδαίων καὶ τοῖσ Ὑρκανοῦ παισὶν ὑπὸ συγκλήτου καὶ δήμου Ῥωμαίων ἀξία τῆσ πρὸσ ἡμᾶσ εὐνοίασ αὐτῶν καὶ ὧν εὐεργέτησαν ἡμᾶσ χάρισ ἀνταποδοθῇ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 14 267:1)
καίτοι τάσ γε ἀπάτασ, ὦ Ἑρμῆ, τὰσ τοιαύτασ συμποτικὰσ οὔσασ οὐ χρή, οἶμαι, ἀπομνημονεύειν, ἀλλ’ εἰ καί τι ἡμάρτηται μεταξὺ εὐωχουμένων, παιδιὰν ἡγεῖσθαι καὶ αὐτοῦ ἐν τῷ συμποσίῳ καταλιπεῖν τὴν ὀργὴν ἐσ δὲ τὴν αὔριον ταμιεύεσθαι τὸ μῖσοσ καὶ μνησικακεῖν καὶ ἑώλόν τινα μῆνιν διαφυλάττειν, ἄπαγε, οὔτε θεοῖσ πρέπον οὔτε ἄλλωσ βασιλικὸν ἢν γοῦν ἀφέλῃ τισ τῶν συμποσίων τὰσ κομψείασ ταύτασ, ἀπάτην καὶ σκώμματα καὶ τὸ διασιλλαίνειν καὶ ἐπιγελᾶν, τὸ καταλειπόμενόν ἐστι μέθη καὶ κόροσ καὶ σιωπή, σκυθρωπὰ καὶ ἀτερπῆ πράγματα καὶ ἥκιστα συμποσίῳ πρέποντα.
(루키아노스, Prometheus, (no name) 8:1)
ὁ δὲ ἄκαιρον εἶναι νομίσασ ἐν τούτῳ ἀπομνημονεύειν τῷ Δεινίᾳ διότι οὐ προσίετο μόνον αὐτὸν τῶν φίλων ἀλλὰ τοὺσ κόλακασ αὐτοῦ προετίμα τότε, ἣν μόνον εἶχεν πατρῴαν οἰκίαν ἐν Σάμῳ ἀπεμπολήσασ ἧκεν αὐτῷ τὴν τιμὴν κομίζων, τρία τάλαντα.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 16:3)
"τὰ μὲν οὖν Ὁμήρου δεῖπνα χαίρειν ἐῶμεν ὑπολιμώδη γάρ ἐστι καὶ διψαλέα καὶ τοὺσ ἑστιάρχασ βασιλεῖσ ἔχοντα τῶν Ἰταλικῶν δεινοτέρουσ καπήλων ὥστε παρὰ τὰσ μάχασ, ἐν χερσὶ τῶν πολεμίων ὄντων, ἀπομνημονεύειν ἀκριβῶσ, πόσον ἕκαστοσ τῶν δεδειπνηκότων παρ’ αὐτοῖσ πέπωκε.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Πότερον οἱ παλαιοὶ βέλτιον ἐποίουν πρὸσ μερίδασ ἢ οἱ νῦν ἐκ κοινοῦ δειπνοῦντεσ. 3:13)
ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα συμβάλλομαι ταῖσ στεφανοπώλισιν οὐ γάρ εἰμι γραμματικόσ, ὥστ’ ἀπομνημονεύειν ποιημάτων, ἐν οἷσ τοὺσ παλαιοὺσ ἱερονίκασ ἀναγιγνώσκομεν ἀνθινοῖσ;
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Εἰ χρηστέον ἀνθίνοισ στεφάνοισ παρὰ πότον. 7:12)

SEARCH

MENU NAVIGATION