Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

σχεδὸν γάρ τι καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείουσ ὁμοίωσ πρὸσ τοῦτο ἔχουσι, καὶ οὐδὲν αὐτοὺσ ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ μὴ οὐκ ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν τινα ἴδωσι τοιοῦτον, λέγω δὲ τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓσ μὴ δεδοίκασιν ὡσ ἱκανοὺσ ἀμύνεσθαι·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. 10:2)
ἐπειδὰν ἀφεθῶσιν, εὐθὺσ ἀναζητούσασ τὸ ἴχνοσ, καὶ οὐδ̓ εἰ πάντεσ ἀποκαλοῖεν, οὐκ ἄν ποτε τοῦτο ἀπολειπούσασ, οὐδ̓ εἰ πολλαὶ μὲν φωναὶ πανταχόθεν φέροιντο, πολλαὶ δὲ ὀσμαὶ ἀπό τε τῶν καρπῶν καὶ ἀνθῶν ἐμπλέκοιντο, πολὺ δὲ πλῆθοσ ἀνθρώπων τε καὶ ἄλλων ζῴων φαίνοιτο καὶ ἴχνη τὰ μὲν ἵππων, τὰ δὲ βοῶν, τὰ δὲ προβάτων ‐ οὐδὲν οὔτε ὁρᾷ τούτων οὔτε αἰσθάνεται αὐτῶν οὐδενόσ, ἀλλὰ ἐκεῖνο πανταχόθεν ἐκλέγει τὸ ἴχνοσ κἀκείνῳ ἕπεται, μέχρισ ἂν εὑρ́ῃ τε καὶ ἀναστήσῃ τὸν λαγών, καὶ μετὰ ταῦτα κατέχει διώκουσα, δἰ ὁποίων ἄν ποτε ἰῄ χωρίων, καὶ οὔτε πεδίον οὔτε ὄροσ οὔτε τὰ λίαν τραχέα οὔτε χαράδρα ἢ ῥεῦμα ἀποκωλύει αὐτήν, πολλούσ τινασ δρόμουσ τοῦ λαγὼ θέοντοσ καὶ πειρωμένου ἐξαπατᾶν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ. 26:1)
ἃ δὲ αὐτόσ τε ἰδὼν ἐπίσταμαι καὶ δέοσ οὐδὲν ἀποκωλύει με περὶ αὐτῶν γράφειν τοιάδε ἐστί·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 68 1:1)
φανεροὶ δ’ ἦσαν οὐκ ἠρεμήσοντεσ, εἰ τὴν πρεσβείαν τισ ἀποκωλύει.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 450:1)
οὕσ, ὅταν πάλιν ἔλθωσι δεόμενοι τῆσ ἐμῆσ συνουσίασ καὶ θαυμαστὰ δρῶντεσ, ἐνίοισ μὲν τὸ γιγνόμενόν μοι δαιμόνιον ἀποκωλύει συνεῖναι, ἐνίοισ δὲ ἐᾷ, καὶ πάλιν οὗτοι ἐπιδιδόασι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 57:2)
ἀλλὰ μὴν τό γε μεμερισμένον πάθοσ μὲν τοῦ ἑνὸσ ἔχειν ἐπὶ τοῖσ μέρεσι πᾶσιν οὐδὲν ἀποκωλύει, καὶ ταύτῃ δὴ πᾶν τε ὂν καὶ ὅλον ἓν εἶναι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 174:1)
ζῷον δὲ ὅτι μὴ γιγνώσκοι δύο καὶ τρία μηδὲ περιττὸν μηδὲ ἄρτιον, ἀγνοοῖ δὲ τὸ παράπαν ἀριθμόν, οὐκ ἄν ποτε διδόναι λόγον ἔχοι περὶ ὧν αἰσθήσεισ καὶ μνήμασ ἔχοι μόνον εἰή κεκτημένον, τὴν δὲ ἄλλην ἀρετήν, ἀνδρείαν καὶ σωφροσύνην, οὐδὲν ἀποκωλύει.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 33:2)
τῷ τὸν τοῦ φρονεῖν ἑλομένῳ βίον οἶσθ’ ὡσ τοῦτον τὸν τρόπον οὐδὲν ἀποκωλύει ζῆν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 134:6)
καίτοι φιλία γέ τίσ με καὶ αἰδὼσ ἐκ παιδὸσ ἔχουσα περὶ Ὁμήρου ἀποκωλύει λέγειν.
(플라톤, Republic, book 10 10:2)
οὐδὲν ἀποκωλύει.
(플라톤, Republic, book 2 213:8)
οὕτω διὰ πολλῶν τρόπων τῆσ πολιτείασ οὐδὲν ἀποκωλύει τοὺσ γέροντασ ὠφελεῖν τὸ κοινὸν ἀπὸ τῶν βελτίστων, λόγου καὶ γνώμησ καὶ παρρησίασ καὶ φροντίδοσ πινυτῆσ, ὡσ δὴ ποιηταὶ λέγουσιν.
(플루타르코스, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 281)
πολλάκισ γάρ με πρὸσ τὸν πάππον ἐπιθυμοῦντα προσδραμεῖν οὗτοσ ὁ μιαρώτατοσ ἀποκωλύει.
(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Α, chapter 3 12:11)
ἐγὼ μέντοι ἔχειν μοι δοκῶ διδάξαι σε ὡσ τὸ ἄρχειν οὐδὲν ἀποκωλύει τοῦ φιλεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ πλεονεκτεῖ γε τῆσ ἰδιωτείασ.
(크세노폰, Minor Works, Ιἕρων ἢ Τυραννικός, chapter 8 2:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION