Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐφ’ ἑκάστῳ δὲ τῶν λεγομένων ἐπισημαινομένων τῶν ὄχλων, καὶ θαυμαζόντων μάλιστα ὅτι γυμνὸν ἑαυτὸν παρεδεδώκει τοῖσ βουλομένοισ αὐτὸν ἀνελεῖν, τοσοῦτον ἀπεῖχε τοῦ μὴ τυχεῖν τιμωρίασ ὡσ τύραννοσ, ὥστε μιᾷ φωνῇ πάντασ ἀποκαλεῖν εὐεργέτην καὶ σωτῆρα καὶ βασιλέα.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xi, chapter 26 6:1)
"Ταῦτα ἤγαγεν αὐτὸν εἰσ ἔκστασιν τοιαύτην, ὥστε μοι λοιδορεῖσθαι καὶ ἀποκαλεῖν διδάσκαλον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 8:2)
τὸν δὲ μηδὲν ἧττον τηρεῖν παριόντα καὶ ὑπερκύπτοντα Ἀγαμεμνόνειόν τε καὶ Ἡγησίπολιν ἀποκαλεῖν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. iz'. MENEDHMOS 6:4)
σοφίᾳ, οὐ πρὸ πολλῶν χρόνων, ἀλλὰ κατὰ τοὺσ πατέρασ αὐτῶν ἄφεσιν χρεῶν ψηφισαμένην τοῖσ ἀπόροισ Σόλωνοσ καθηγησαμένου, καὶ οὐθένα τῇ πόλει τοῦ πολιτεύματοσ τούτου ἐπιτιμᾶν οὐδὲ τὸν εἰσηγησάμενον αὐτὸ δημοκόπον καὶ πονηρὸν ἀποκαλεῖν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ πεισθεῖσι πολλὴν φρόνησιν ἅπαντασ μαρτυρεῖν, καὶ τῷ πείσαντι μεγάλην σοφίαν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 65 2:1)
καταλαβὼν δὲ αὐτὸν ἐν ἐσχάτοισ ὄντα κλαίειν ἤρξατο [βλέποντοσ αὐτοῦ] καὶ ποτνιᾶσθαι καὶ πατέρα τε ἀποκαλεῖν καὶ ὅπλον·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 9 221:1)
παραγενόμενον δ’ αὐτὸν ὁ Ναβουχοδονόσαροσ ἀσεβῆ καὶ παράσπονδον ἀποκαλεῖν ἤρξατο καὶ ἀμνήμονα τῶν πρόσω λόγων, οὓσ ἐποιήσατο σώζειν αὐτῷ τὴν χώραν ὑποσχόμενοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 10 173:2)
καὶ μὴ μόνον αὐτὸσ πονηρὸσ καθιστάμενοσ, ἀλλὰ καὶ τὴν μητέρα ὧν ἐπενόεισ πιμπλὰσ καὶ στασιοποιῶν τὴν εὔνοιαν τοῖσ ἀδελφοῖσ καὶ τολμῶν θηρίον ἀποκαλεῖν τὸν πατέρα, παντὸσ ἑρπετοῦ χαλεπωτέραν τὴν διάνοιαν κατεσκευασμένοσ, ᾗ τὸν ἐκείνων ἰὸν ἐπὶ τοὺσ συγγενεστάτουσ καὶ τοὺσ ἐπὶ τοσούτοισ εὐεργέτασ παρεκάλεισ ἐπὶ συμμαχίαισ φυλάκων καὶ τέχναισ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν φρασσόμενοσ κατὰ τοῦ γέροντοσ, ὥσπερ οὐκ ἀρκούσησ τῆσ διανοίασ μῖσοσ τὸ ὑποικουροῦν παραστῆσαι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 140:1)
τὸν δὲ Θεόφραστον εἰώθει τρυφὴν ἰδίαν ἀποκαλεῖν.
(플루타르코스, Cicero, chapter 24 3:2)
ἐπεὶ δ’ Ἀντώνιοσ μὲν ἥττητο, τῶν δ’ ὑπάτων ἀμφοτέρων ἀποθανόντων ἐκ τῆσ μάχησ πρὸσ Καίσαρα συνέστησαν αἱ δυνάμεισ, δείσασα δ’ ἡ βουλὴ νέον ἄνδρα καὶ τύχῃ λαμπρᾷ κεχρημένον ἐπειρᾶτο τιμαῖσ καὶ δωρεαῖσ ἀποκαλεῖν αὐτοῦ τὰ στρατεύματα καὶ περισπᾶν τὴν δύναμιν, ὡσ μὴ δεομένη τῶν προπολεμούντων Ἀντωνίου πεφευγότοσ, οὕτωσ ὁ Καῖσαρ φοβηθεὶσ ὑπέπεμπε τῷ Κικέρωνι τοὺσ δεομένουσ καὶ πείθοντασ ὑπατείαν μὲν ἀμφοτέροισ ὁμοῦ πράττειν, χρῆσθαι δὲ τοῖσ πράγμασιν ὅπωσ αὐτὸσ ἔγνωκε, παραλαμβάνοντα τὴν ἀρχήν, καὶ τὸ μειράκιον διοικεῖν ὀνόματοσ καὶ δόξησ γλιχόμενον.
(플루타르코스, Cicero, chapter 45 4:1)
καὶ σύγγραμμα κελευσθεὶσ ἄθλιον διελθεῖν αἰτιᾶσθαι τὸ χαρτίον ὡσ δασὺ καὶ τὸν γραφέα μιαρὸν καὶ ὀλίγωρον ἀποκαλεῖν.
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 17 17:1)
ἐθάρρει δὲ καὶ τὰ παιδάρια κατὰ τὰσ ὁδοὺσ ἐκ τῶν διδασκαλείων ἐπανάγοντα κατὰ πρόσωπον αὐτοὺσ προδότασ ἀποκαλεῖν.
(폴리비오스, Histories, book 30, ii. res graeciae 7:1)
ἀπὸ μὲν τῆσ Προυσίου φιλίασ καὶ συμμαχίασ ἀποκαλεῖν τοὺσ ἀνθρώπουσ, Ἀττάλῳ δὲ προσνέμειν τὴν εὔνοιαν καὶ συμμαχεῖν κατὰ δύναμιν.
(폴리비오스, Histories, book 33, ii. res pergami 9:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION