Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πολλάκισ τε καὶ καταλαμβανόμενοσ διεσκίδνη τὸ στράτευμα, ὅπῃ δυνηθεῖεν ἀποφεύγειν κατὰ μέρη.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 7:4)
τὸ δὲ ἱερεῖον ἵστασθαι ἐπὶ τῷδε αὐτόματον, μηδὲ ἀποφεύγειν ἔτι.
(아리아노스, Periplus Ponti Euxini, chapter 22 4:3)
δόντα λόγον καὶ ὑποσχόντα κρίσιν περὶ ὧν ἄν τισ ἐγκαλῇ, τότ’ ἀμύνεσθαι τοὺσ ἀδίκωσ ἐφ’ αὑτὸν ἐλθόντασ χρή, καὶ τότ’, ἂν ἀδικοῦντασ ὁρᾷ τισ, οὐ προαναρπάζειν, οὐδ’ ἐπάγοντ’ αἰτίασ ψευδεῖσ ἄκριτον ζητεῖν ἀποφεύγειν, οὐδ’ ἐπὶ τῷ διδόναι δίκην ἀσχάλλειν, ἀλλὰ μὴ ποιεῖν ἐξ ἀρχῆσ ἀσελγὲσ μηδέν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 166:1)
οὐ γὰρ εἴ τι πώποτε μὴ κατὰ τοὺσ νόμουσ ἐπράχθη, σὺ δὲ τοῦτ’ ἐμιμήσω, διὰ τοῦτ’ ἀποφεύγειν σοι προσήκει, ἀλλὰ τοὐναντίον πολὺ μᾶλλον ἁλίσκεσθαι διὰ ταῦτα.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 147:2)
ἦν γὰρ οἶμαι κατὰ μὲν τοὺσ νόμουσ προειδότα τὴν αἰτίαν, ἐφ’ ᾗ κρίνεται, ῥᾴδιον τἀληθῆ καὶ τὰ δίκαι’ ἐπιδείξαντ’ ἀποφεύγειν, ἐν δὲ μεταλλικῇ δίκῃ, περὶ ὧν οὐδ’ ἂν ἤλπισεν αὑτοῦ κατηγορηθήσεσθαι, χαλεπὸν παραχρῆμ’ ἔχειν ἀπολύσασθαι τὴν διαβολήν·
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Πανταίνετον 76:1)
ὅτι δ’ οὐδ’ ὑμεῖσ ἐθέλοιτ’ ἂν εἰκότωσ ἀκούειν περὶ τούτων αὐτῶν, ἐκεῖθεν εἴσεσθε, ἂν λογίσησθε πρὸσ ὑμᾶσ αὐτούσ, ὅτι οὔτε νῦν ἐστιν χαλεπὸν περὶ ὧν μὴ κατηγόρηται λέγειν, οὔτε <τότε> ψευδεῖσ ἀναγνόντα μαρτυρίασ ἀποφεύγειν.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Στεφάνου Ψευδομαρτυριῶν Α 75:1)
οὐ γάρ, ἂν ἕτερον δείξῃ δεινότερ’ εἰργασμένον, ἀποφεύγειν αὐτῷ προσήκει, ἀλλ’ ἂν αὐτὸσ ὡσ ἀληθῆ μεμαρτύρηκεν ἀποφήνῃ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Στεφάνου Ψευδομαρτυριῶν Α 80:2)
τὸ γὰρ σῶμα τῆσ ἀνθρώπου οὐ τολμᾷ παραδοῦναι, ὃ μεμαρτυρήκασιν αὐτὸν ἐθέλειν παραδοῦναι, ἀλλὰ μᾶλλον προῄρηται τὸν ἀδελφὸν καὶ τὸν κηδεστὴν ψευδομαρτυρίων ἀγωνίζεσθαι ἢ παραδοῦναι τὸ σῶμα τῆσ ἀνθρώπου καὶ δικαίωσ ἀπηλλάχθαι, καὶ μὴ διὰ λόγων καὶ δεήσεωσ, ἐὰν δύνωνται ἐξαπατήσαντεσ ὑμᾶσ ἀποφεύγειν, πολλάκισ ἐμοῦ προκαλεσαμένου καὶ ἐξαιτήσαντοσ τὴν ἄνθρωπον καὶ τότε ἀξιοῦντοσ παραλαμβάνειν καὶ μετὰ τὴν δίκην, καὶ ὅτε ἐξέτινον αὐτοῖσ, καὶ ἐφ’ ᾗ ἐγὼ δίκῃ τὸν Θεόφημον διώκω τῆσ αἰκείασ, καὶ ἐν τῇ ἀνακρίσει τῶν ψευδομαρτυρίων, καὶ τούτων οὐ προσποιουμένων, ἀλλὰ λόγῳ μὲν μαρτυρούντων τὰ ψευδῆ, ἔργῳ δὲ οὐ παραδιδόντων τὴν ἄνθρωπον·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου Ψευδομαρτυριῶν 11:2)
εἰ γὰρ ὀφείλοντοσ αὐτῷ τοῦ πάππου πάλαι, καὶ τοῦ νόμου κελεύοντοσ κληρονομεῖν τοῦτον τῶν ἐκείνου, προσῆκον αὐτῷ μηδὲ πάλαι γράφεσθαι ἐγράφετο, καὶ διὰ τοῦτο οἰήσεται δεῖν ἀποφεύγειν ὅτι πονηρὸσ ἐκ τριγονίασ ἐστίν, οὐ δίκαια ἐρεῖ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔνδειξισ κατὰ Θεοκρίνου 28:1)
καὶ ἐνταῦθα ὁ κράτιστοσ ἀνήρ σχεδόν, ὃσ ἂν δύνηται πλεῖστον ἀποφεύγειν τὰσ ἡδονάσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΑΡΕΤΗΣ. 28:2)
καὶ γὰρ ἐκεῖνοσ, ὅταν μὲν διηγῆται περὶ Δόλωνοσ, ὅπωσ μὲν ἐπεθύμησε τῶν ἵππων τῶν Ἀχιλλέωσ, ὅπωσ δὲ τοὺσ πολεμίουσ ἀποφεύγειν δυνάμενοσ ἔστη τοῦ δόρατοσ ἐγγὺσ παγέντοσ καὶ οὐδὲν αὐτὸν ὤνησε τὸ τάχοσ, ὅπωσ δὲ ἐβάμβαινεν ὑπὸ τοῦ δέουσ καὶ συνεκρότει τοὺσ ὀδόντασ, ὅπωσ δὲ ἔλεγε τοῖσ πολεμίοισ, οὐ μόνον εἴ τι ἐρωτῷεν, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ ὧν μηδεὶσ ἐπυνθάνετο ̔καὶ γὰρ τοὺσ ἵππουσ ἐμήνυσε τοὺσ Θρᾳκικοὺσ καὶ τὸν Ῥῆσον, ὃν οὐδεὶσ ᾔδει·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ. 21:2)
δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι ὅτι, εἰ μὲν περὶ ἰδίων συμβολαίων ἀγωνιζόμενοσ οὕτω φανερῶσ ἐξήλεγχον αὐτὸν ἀδικοῦντα, οὐδ’ ἂν αὐτὸσ ἠξίωσε τοιαῦτα ἀπολογούμενοσ ἀποφεύγειν, νυνὶ δὲ περὶ τῶν τῆσ πόλεωσ κρινόμενοσ οἰήσεται χρῆναι ἐμοῦ κατηγορῶν ὑμῖν μὴ δοῦναι δίκην.
(리시아스, Speeches, Κατὰ Νικομάχουγραμματέωσ εὐθυνῶν κατηγορία 10:2)
χωρὶσ δὲ τῆσ δόξησ, ὦ ἄνδρεσ, οὐδὲ δίκαιόν μοι δοκεῖ εἶναι δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ δεόμενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ πείθειν.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Ἀπολογία Σωκράτους 174:1)
ἐκ δὲ τούτου προσελαύνοντεσ ἐγγυτέρω καὶ τοὺσ ἵππουσ ἀτρέμα παραβάλλοντεσ ἐλοιδόρουν τὸν Ἀντώνιον, ὅτι βουλομένῳ Φραάτῃ διαλλαγῆναι καὶ φείσασθαι τοιούτων ἀνδρῶν καὶ τοσούτων ἀφορμὴν οὐ δίδωσιν, ἀλλὰ τοὺσ χαλεποὺσ καὶ μεγάλουσ κάθηται πολεμίουσ ἀναμένων, λιμὸν καὶ χειμῶνα, δἰ ὧν ἔργον ἐστὶ καὶ προπεμπομένουσ ὑπὸ Πάρθων ἀποφεύγειν.
(플루타르코스, Antony, chapter 40 3:1)
ἐναντίοσ ἐπιτρέχων ἐχρεμέτιζε μέγα καὶ ἐνήλλετο καὶ κατεπάτει τοὺσ μὴ πρόσω ἱέσθαι μηδ’ ἀποφεύγειν φθάσαντασ.
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 14 9:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION