Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ὅσῳ δυνατὴν ἔτι καὶ νῦν ἀποφαίνουσιν οὗτοι τὴν πόλιν, φυλάξασθαι χρὴ τὴν ἀπιστίαν αὐτῆσ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ, καὶ τὴν ἰσχὺν προανελεῖν, ἐπεὶ μὴ τὴν ἀπιστίαν δυνάμεθα.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 8:3)
εἰ δ’ Ἀπόλλωνοσ παῖδα καὶ τρίτον ἀπὸ Διὸσ νομίζομεν αὐτὸν, αὖθισ αὖ καὶ συνάπτομεν τοῖσ ὀνόμασιν, ἐπεί τοι καὶ αὐτὸν τὸν Δία γενέσθαι λέγουσί ποτε, πάλιν δὲ αὐτὸν ἀποφαίνουσιν ὄντα τῶν ὄντων πατέρα καὶ ποιητήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λαλιὰ εἰσ Ἀσκληπιόν 2:8)
"τὸ γὰρ βρῶμα πολυτελὲσ ἀποφαίνουσιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 69 2:2)
αὐτοὶ δὲ λῆμμα μὲν παρ’ αὐτῶν ἐν δέκ’ ἔτεσιν οὐδὲν ἐμοὶ γεγενημένον ἀποφαίνουσιν ἀλλ’ οὐδὲ μικρόν, ἀναλώματοσ δὲ κεφάλαιον εἰσ αὐτοὺσ οὗτοσ ὀλίγου δεῖν λογίζεται χιλίασ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀφόβου Ἐπιτροπῆσ Α 31:3)
οὐδὲ γὰρ ταῦτ’ ἀποφαίνουσιν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀφόβου Ἐπιτροπῆσ Α 40:2)
τούτου τοίνυν τοῦ ἐλέφαντόσ ἐστι πλέον ἢ τάλαντον, ὃν οὔτ’ αὐτὸν οὔτε τὸ ἔργον μοι ἀποφαίνουσιν, ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἄρδην ἀφανίζουσιν ὅλον.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀφόβου Ἐπιτροπῆσ Α 44:1)
καὶ τοὺσ μέν τινασ θεούσ, τοὺσ δὲ ἡρ́ωασ ἀποφαίνουσιν, οἱο͂ν Ἡρακλέα καὶ Διοσκούρουσ καὶ Θησέα καὶ Ἀχιλλέα καὶ πάντασ τοὺσ ἡμιθέουσ λεγομένουσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ. 1:4)
Ὃ δὲ λέγουσί τινεσ, πρὸσ ἡδονὴν γίγνεσθαι τὴν πρώτην ὁρμὴν τοῖσ ζῴοισ, ψεῦδοσ ἀποφαίνουσιν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 85:5)
τοὺσ δὲ Ἀβοριγῖνασ, ἀφ’ ὧν ἄρχει Ῥωμαίοισ τὸ γένοσ, οἱ μὲν αὐτόχθονασ Ἰταλίασ, γένοσ αὐτὸ καθ’ ἑαυτὸ γενόμενον ἀποφαίνουσιν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 10 1:1)
τοὺσ δὲ Τυρρηνοὺσ οἱ μὲν αὐτόχθονασ Ἰταλίασ ἀποφαίνουσιν, οἱ δὲ ἐπήλυδασ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 26 2:6)
οἱ δὲ μετανάστασ μυθολογοῦντεσ αὐτοὺσ εἶναι Τυρρηνὸν ἀποφαίνουσιν ἡγεμόνα τῆσ ἀποικίασ γενόμενον ἀφ’ ἑαυτοῦ θέσθαι τῷ ἔθνει τοὔνομα·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 27 1:1)
ἕτεροι δὲ Τηλέφου παῖδα τὸν Τυρρηνὸν ἀποφαίνουσιν, ἐλθεῖν δὲ μετὰ τὴν Τροίασ ἅλωσιν εἰσ Ἰταλίαν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 28 2:1)
ἡγεῖτο δὲ τῆσ ἀποικίασ Εὐάνδροσ Ἑρμοῦ λεγόμενοσ καὶ νύμφησ τινὸσ Ἀρκάσιν ἐπιχωρίασ, ἣν οἱ μὲν Ἕλληνεσ Θέμιν εἶναι λέγουσι καὶ θεοφόρητον ἀποφαίνουσιν, οἱ δὲ τὰσ Ῥωμαϊκὰσ συγγράψαντεσ ἀρχαιολογίασ τῇ πατρίῳ γλώσσῃ Καρμέντην ὀνομάζουσιν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 31 1:2)
οἱ δ’ ἐξερμηνεύοντεσ εἰσ τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν τοὔνομα οἱ μὲν Πατρῴουσ ἀποφαίνουσιν, οἱ δὲ Γενεθλίουσ, εἰσὶ δ’ οἳ Κτησίουσ, ἄλλοι δὲ Μυχίουσ, οἱ δὲ Ἑρκείουσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 67 5:2)
λαβεῖν δὲ αὐτὸν τὴν τούτων μίμησιν ἀποφαίνουσιν ἐκ τῶν Ἑλληνικῶν παραδειγμάτων ζηλωτὴν γενόμενον τῆσ τε Μίνω τοῦ Κρητὸσ καὶ τῆσ Λυκούργου τοῦ Λακεδαιμονίου σοφίασ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 61 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION