Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

" μειράκιον θεασάμενοσ μετὰ σατραπῶν ἐπὶ δεῖπνον ἀπιόν, ἀποσπάσασ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ἀπήγαγε καὶ ἐκέλευσε τηρεῖν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS 27:3)
"τὸ δὲ ἀπιὸν ὕδωρ τε ἐμπίπλη ^ καὶ ὠψώνει καὶ ἐσκεύαζεν καὶ πάντα δεξιῶσ ὑπηρέτει καὶ διηκονεῖτο ἡμῖν εἶτα ἐπειδὴ ἅλισ ἔχοι τῆσ διακονίασ, αὖθισ κόρηθρον τὸ κόρηθρον ἢ ὕπερον τὸ ὕπερον ἄλλην ἐπῳδὴν ἐπειπὼν ἐποίει ἄν.
(루키아노스, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 27:6)
οὐκοῦν ἀνάγκη γ’, ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ’ ἄττα τὰ τρήματα εἶναι ταῖσ ἐκροαῖσ;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 287:2)
ἐπιόντοσ ἄρα θανάτου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον τὸ μὲν θνητόν, ὡσ ἐοίκεν, αὐτοῦ ἀποθνῄσκει, τὸ δ’ ἀθάνατον σῶν καὶ ἀδιάφθορον οἴχεται ἀπιόν, ὑπεκχωρῆσαν τῷ θανάτῳ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 851:1)
πάντασ γὰρ τοὺσ κύκλουσ αὐτῶν στρέφουσα ἕλικα διὰ τὸ διχῇ κατὰ τὰ ἐναντία ἅμα προϊέναι τὸ βραδύτατα ἀπιὸν ἀφ’ αὑτῆσ οὔσησ ταχίστησ ἐγγύτατα ἀπέφαινεν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 132:2)
πρῶτον μέν, ὃ δὴ νῦν ὕδωρ ὠνομάκαμεν, πηγνύμενον ὡσ δοκοῦμεν λίθουσ καὶ γῆν γιγνόμενον ὁρῶμεν, τηκόμενον δὲ καὶ διακρινόμενον αὖ ταὐτὸν τοῦτο πνεῦμα καὶ ἀέρα, συγκαυθέντα δὲ ἀέρα πῦρ, ἀνάπαλιν δὲ συγκριθὲν καὶ κατασβεσθὲν εἰσ ἰδέαν τε ἀπιὸν αὖθισ ἀέροσ πῦρ, καὶ πάλιν ἀέρα συνιόντα καὶ πυκνούμενον νέφοσ καὶ ὁμίχλην, ἐκ δὲ τούτων ἔτι μᾶλλον συμπιλουμένων ῥέον ὕδωρ, ἐξ ὕδατοσ δὲ γῆν καὶ λίθουσ αὖθισ, κύκλον τε οὕτω διαδιδόντα εἰσ ἄλληλα, ὡσ φαίνεται, τὴν γένεσιν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 202:3)
μετὰ δὴ ταῦτα δεῖ νοεῖν ὅτι πυρόσ τε γένη πολλὰ γέγονεν, οἱο͂ν φλὸξ τό τε ἀπὸ τῆσ φλογὸσ ἀπιόν, ὃ κάει μὲν οὔ, φῶσ δὲ τοῖσ ὄμμασιν παρέχει, τό τε φλογὸσ ἀποσβεσθείσησ ἐν τοῖσ διαπύροισ καταλειπόμενον αὐτοῦ·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 264:1)
τὸ μὲν παρὰ φύσιν καὶ βίαιον γιγνόμενον ἁθρόον παρ’ ἡμῖν πάθοσ ἀλγεινόν, τὸ δ’ εἰσ φύσιν ἀπιὸν πάλιν ἁθρόον ἡδύ, τὸ δὲ ἡρέμα καὶ κατὰ σμικρὸν ἀναίσθητον, τὸ δ’ ἐναντίον τούτοισ ἐναντίωσ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 302:3)
ὃ δ’ ἂν πλημμελήσῃ τι τούτων ἐκτὸσ ἀπιὸν ἢ προσιόν, ἀλλοιότητασ παμποικίλασ καὶ νόσουσ φθοράσ τε ἀπείρουσ παρέξεται.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 425:2)
τὸ δὲ ἀπὸ τῶν νεύρων καὶ σαρκῶν ἀπιὸν αὖ γλίσχρον καὶ λιπαρὸν ἅμα μὲν τὴν σάρκα κολλᾷ πρὸσ τὴν τῶν ὀστῶν φύσιν αὐτό τε τὸ περὶ τὸν μυελὸν ὀστοῦν τρέφον αὔξει, τὸ δ’ αὖ διὰ τὴν πυκνότητα τῶν ὀστῶν διηθούμενον καθαρώτατον γένοσ τῶν τριγώνων λειότατόν τε καὶ λιπαρώτατον, λειβόμενον ἀπὸ τῶν ὀστῶν καὶ στάζον, ἄρδει τὸν μυελόν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 428:1)
τούτῳ γὰρ τῷ τρόπῳ πᾶν τὸ θνητὸν σῴζεται, οὐ τῷ παντάπασιν τὸ αὐτὸ ἀεὶ εἶναι ὥσπερ τὸ θεῖον, ἀλλὰ τῷ τὸ ἀπιὸν καὶ παλαιούμενον ἕτερον νέον ἐγκαταλείπειν οἱο͂ν αὐτὸ ἦν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 403:3)
ἢ στυπτικὴν φύσιν ἔχων ὁ ἄκρατοσ ἐνδύεται ταῖσ ῥίζαισ, καὶ τοὺσ πόρουσ συναγαγὼν καὶ πυκνώσασ οὐ διίησι τὸ ὕδωρ εἰσ τὸ φυτόν, ᾧ εὐθαλεῖν καὶ βλαστάνειν πέφυκεν ἢ καὶ τοῦτο μᾶλλον εἰκὸσ εἶναι τῇ ἀμπέλῳ παρὰ φύσιν, τὸ ἐξ αὐτῆσ ἀπιὸν εἰσ αὐτὴν ἐπανιὸν πάλιν δέχεσθαι;
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 31 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION