Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦτο μὲν δὴ τοιοῦτό σοι, ὅτι παντοίοισ ἐννοήμασι χρῶνται οἱ ἀφελεῖσ, καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτοῖσ μόνον χρῆσθαι τοῖσ ἐκ τῶν ὑποκειμένων λαμβανομένοισ, ἀλλὰ καὶ τοιούτοισ ἐνίοτε ἐννοήμασιν, ὧν ἄλλοσ μὲν ἄν τισ καταφρονήσειεν, οὐδ’ ἂν προσέλθοι διὰ τὸ μήτε αὐτὰ ἐκ τῶν ὑποκειμένων λαμβάνεσθαι καὶ ἄδοξα τυγχάνειν, οἱ δὲ ἀφελεῖσ οὐκ ἀπέχονται τούτων.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 5:2)
μάλιστα μὲν γὰρ κἀκείνων ἑκάστη, λέγω δ’ ὧν τισ καὶ λόγοσ ἐστὶ καὶ μέγα τοὔνομα, οὐκ ἀπέχονται μὴ οὐ πολίτην τιθέναι καὶ τῷ προσρήματι τούτῳ καλεῖν, ὅπου γε καὶ προστάτην ἀτεχνῶσ ὥσπερ τινὲσ μητέρεσ ἀντιποιούμεναι παιδὸσ, οἱο͂ν δὴ πάρεστιν ὁρᾶν τοῦτον, τὸ μὲν εἶναι μητρὶ διδοῦσαι τῇ φύσει λαχούσῃ, τὸ κεκλῆσθαι δὲ αὐτὰσ οὐκ ἀφαιρούμεναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 1:4)
οἳ δ’ αὖ διὰ φόβον ἀπέχονται τῶν ἀλλοτρίων ὡσ οὐ ῥᾴδιον αὐτὸν μὲν τὰ ἑτέρων λαμβάνειν, τὰ δ’ αὐτοῦ ἑτέρουσ μή·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 35:3)
τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶσ κατὰ τὴν Ἀσίαν, ἀλλὰ πάντεσ ἀπέχονται κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην τῆσ ὀρχήσεωσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 45 2:3)
ἀπέχονται δ̓ οὐδὲ τῆσ Ἀθηνᾶσ οὐδὲ τῆσ Ἀρτέμιδοσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ. 61:1)
οὐδ̓ αὖ ὅσων ἀπέχονται καὶ εὐλαβοῦνται μὴ πράττειν, εἰδότεσ ἃ βλάπτει ἀπέχονται οὐδὲ ὁποίαν τινὰ φέρει τὴν βλάβην, ἀλλὰ καὶ τούτων ὅσα ὁρῶσι τοὺσ ἄλλουσ εὐλαβουμένουσ ἢ περὶ ὧν ἂν εἰσ ἔθοσ καταστῶσιν ὥστε εὐλαβεῖσθαι, ἢ ἃ νομίζουσιν ἀηδῆ ἔσεσθαι αὐτοῖσ καὶ πόνον τινὰ δοκεῖ ἔχειν ὡσ τὸ πολὺ ταῦτα ὑποπτεύουσιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΤΡΙΤΟΣ. 1:2)
διά τε τοῦτο ἐν οὐδενὶ γένει τῶν ζῴων εὑρ́οι τισ ἂν τοσαύτην στάσιν οὐδὲ οὕτωσ ἐναντίον αὑτῷ τι γένοσ, οἱο͂ν ἵππων ἢ κυνῶν ἢ λεόντων ἢ βοῶν ἢ ἐλάφων, ἀλλὰ τρέφονταί τε ὁμοίωσ καὶ γεννῶσι καὶ τρέφουσι καὶ ἐπὶ ταὐτὰ ὁρμῶσι καὶ τῶν αὐτῶν ἀπέχονται τὰ ὅμοια.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΤΡΙΤΟΣ. 5:2)
ἀλλ̓ ὃν ἂν ἁπάντων προτιμῶσιν ἤδη καὶ τοῦ ζῆν, ἐὰν οὕτω τύχῃ, μετὰ μικρὸν ἔχθιστον νομίζουσι καὶ οὐδὲ τοῦ σώματοσ ἀπέχονται πολλάκισ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΠΙΣΤΙΑΣ. 8:3)
καὶ γὰρ εἴ ποτε ἀπέχονται τοῦ κακῶσ ποιεῖν δἰ ἣν δήποτ̓ αἰτίαν, ὥσπερ τὰ θηρία πολλάκισ ἠρεμεῖ κοιμώμενα ἢ ἐμπεπλησμένα, τὴν μέντοι φύσιν οὐκ ἀποβέβληκε τὴν αὑτῶν, παραπλησίωσ δὴ κἀκεῖνοι χρόνον τινὰ οὐκ ἔβλαψαν, ἔπειτα συμβάσησ προφάσεωσ καὶ τὸν τόκον, φασί, καὶ τὸ κεφάλαιον τῆσ πονηρίασ ἐκτίνουσιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΠΙΣΤΙΑΣ. 19:1)
τίνι δὲ ἐπιθυμιῶν ἀπέχονται;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ. 3:5)
καὶ οὐδεὶσ ἂν πολέμιοσ περιτυχὼν γεωργῷ κατὰ τὴν χώραν ἀδικήσειεν ἄν, ἀλλ’ ὡσ κοινοὺσ εὐεργέτασ ἡγούμενοι πάσησ ἀδικίασ ἀπέχονται.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 2, chapter 40 4:3)
"Ὁκόσοι τυγχάνουσιν ὄντεσ ἐπιχθόνιοι τῆσ μὲν ἀληθηίησ καὶ δικαιοπραγμοσύνησ ἀπέχονται, ἀπληστίῃ δὲ καὶ δοξοκοπίῃ προσέχουσι κακῆσ ἕνεκα ἀνοίησ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. a'. HRAKLEITOS 14:4)
Θηβαῖοι μέν νυν καὶ ὅσοι διὰ τούτουσ ὀίων ἀπέχονται, διὰ τάδε λέγουσι τὸν νόμον τόνδε σφίσι τεθῆναι.
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 42 4:1)
φρενῶν τε γὰρ ἐσ τὰ ἐμεωυτοῦ πρῶτα οὔκω ἀνήκω, καὶ οἱ παρηγορεόμενοι ἐκεῖνα ποιέειν οὐδένα χρόνον μευ ἀπέχονται.
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 13 3:2)
ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται εὐνῆσ καὶ φιλότητοσ, ἐπεὶ χόλοσ ἔμπεσε θυμῷ.
(호메로스, 일리아스, Book 14 20:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION