Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

βάναυσον δ’ ἔργον εἶναι δεῖ τοῦτο νομίζειν καὶ τέχνην ταύτην καὶ μάθησιν, ὅσαι πρὸσ τὰσ χρήσεισ καὶ τὰσ πράξεισ τὰσ τῆσ ἀρετῆσ ἄχρηστον ἀπεργάζονται τὸ σῶμα τῶν ἐλευθέρων ἢ τὴν ψυχὴν ἢ τὴν διάνοιαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 13:2)
νῦν μὲν οὖν αἱ μάλιστα δοκοῦσαι τῶν πόλεων ἐπιμελεῖσθαι τῶν παίδων αἱ μὲν ἀθλητικὴν ἕξιν ἐμποιοῦσι, λωβώμεναι τά τε εἴδη καὶ τὴν αὔξησιν τῶν σωμάτων, οἱ δὲ Λάκωνεσ ταύτην μὲν οὐχ ἥμαρτον τὴν ἁμαρτίαν, θηριώδεισ δ’ ἀπεργάζονται τοῖσ πόνοισ, ὡσ τοῦτο πρὸσ ἀνδρείαν μάλιστα συμφέρον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 36:1)
ἔχων δὲ πολλοὺσ αὐτοῦ καὶ ἄλλουσ διεξιέναι λόγουσ πρὸσ πόλεισ τε καὶ δυνάστασ καὶ ἰδιώτασ γραφέντασ, ὧν οἳ μὲν εἰσ ὁμόνοιαν καὶ σωφροσύνην τὰ πλήθη παρακαλοῦσιν, οἳ δὲ εἰσ μετριότητα καὶ νόμιμον ἀρχὴν τοὺσ δυνάστασ προάγουσιν, οἳ δὲ κοσμίουσ τῶν ἰδιωτῶν ἀπεργάζονται τοὺσ βίουσ, ἃ δεῖ πράττειν ἕκαστον ὑποτιθέμενοι, δεδοικὼσ μὴ πέρα τοῦ δέοντοσ ὁ λόγοσ ἐκμηκυνθῇ μοι, ταῦτα μὲν ἐάσω, τοῦ δ’ εὐπαρακολούθητα γενέσθαι μοι μᾶλλον τὰ πρόσθεν εἰρημένα, καὶ τῆσ διαφορᾶσ ἕνεκα, ᾗ διαλλάττει Λυσίου, τὰσ ἀρετὰσ αὐτῶν εἰσ βραχύτερον συναγαγὼν λόγον ἐπὶ τὰ παραδείγματα μεταβήσομαι.
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 101)
οὗ πλεῖστον οἱ παρ’ ἡμῖν νόμοι λόγον ἔχοντεσ ἅπασιν ἡμᾶσ, εἰ καθαρῶσ ἐμμένοιμεν αὐτοῖσ, εὔνουσ καὶ φίλουσ ἀπεργάζονται.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 211:1)
ἐῶ λέγειν ὅτι οἱ ἔπαινοι ἑνὶ μὲν ἴσωσ τερπνοί, τῷ ἐπαινουμένῳ, τοῖσ δ̓ ἄλλοισ ἐπαχθεῖσ, καὶ μάλιστα ἢν ὑπερφυεῖσ τὰσ ὑπερβολὰσ ἔχωσιν, οἱούσ αὐτοὺσ οἱ πολλοὶ ἀπεργάζονται, τὴν εὔνοιαν τὴν παρὰ τῶν ἐπαινουμένων θηρώμενοι καὶ ἐνδιατρίβοντεσ ἄχρι τοῦ πᾶσι προφανῆ τὴν κολακείαν ἐξεργάσασθαι·
(루키아노스, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 11 1:3)
ἅπασαι γὰρ αἱ τοιαῦταί που τὸ τοῦ μετρίου πλέον καὶ ἔλαττον οὐχ ὡσ οὐκ ὂν ἀλλ’ ὡσ ὂν χαλεπὸν περὶ τὰσ πράξεισ παραφυλάττουσι, καὶ τούτῳ δὴ τῷ τρόπῳ τὸ μέτρον σῴζουσαι πάντα ἀγαθὰ καὶ καλὰ ἀπεργάζονται.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 163:5)
εἰπὲ δὴ πρὸσ Διὸσ τί ποτέ ἐστιν ἐκεῖνο τὸ πάγκαλον ἔργον ὃ οἱ θεοὶ ἀπεργάζονται ἡμῖν ὑπηρέταισ χρώμενοι;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Εὐθύφρων 71:10)
ἀλλ’ ὅμωσ τὸ κεφάλαιον αὐτῶν ῥᾳδίωσ ἂν εἴποισ, ὅτι νίκην ἐν τῷ πολέμῳ ἀπεργάζονται·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Εὐθύφρων 73:2)
τί δὲ δὴ τῶν πολλῶν καὶ καλῶν ἃ οἱ θεοὶ ἀπεργάζονται;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Εὐθύφρων 73:8)
ὅσοι τε ἔν τισιν τῶν μαλακῶν σχήματα ἀπομάττειν ἐπιχειροῦσι, τὸ παράπαν σχῆμα οὐδὲν ἔνδηλον ὑπάρχειν ἐῶσι, προομαλύναντεσ δὲ ὅτι λειότατον ἀπεργάζονται.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 211:3)
λάβωμεν δὲ ὡσ ὅτιπερ ἂν Ἕλληνεσ βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τοῦτο εἰσ τέλοσ ἀπεργάζονται·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 100:3)
καὶ παρὰ ταῦτ’ οὐκ ἐξῆν οὔτε ζωγράφοισ, οὔτ’ ἄλλοισ ὅσοι σχήματα καὶ ὁποῖ’ ἄττα ἀπεργάζονται, καινοτομεῖν οὐδ’ ἐπινοεῖν ἄλλ’ ἄττα ἢ τὰ πάτρια, οὐδὲ νῦν ἔξεστιν, οὔτε ἐν τούτοισ οὔτε ἐν μουσικῇ συμπάσῃ.
(플라톤, Laws, book 2 27:1)
τοῦτ’ οὖν εἴτε που νῦν ἔστιν εἴτ’ ἔσται ποτέ ‐ κοινὰσ μὲν γυναῖκασ, κοινοὺσ δὲ εἶναι παῖδασ, κοινὰ δὲ χρήματα σύμπαντα ‐ καὶ πάσῃ μηχανῇ τὸ λεγόμενον ἴδιον πανταχόθεν ἐκ τοῦ βίου ἅπαν ἐξῄρηται, μεμηχάνηται δ’ εἰσ τὸ δυνατὸν καὶ τὰ φύσει ἴδια κοινὰ ἁμῇ γέ πῃ γεγονέναι, οἱο͂ν ὄμματα καὶ ὦτα καὶ χεῖρασ κοινὰ μὲν ὁρᾶν δοκεῖν καὶ ἀκούειν καὶ πράττειν, ἐπαινεῖν τ’ αὖ καὶ ψέγειν καθ’ ἓν ὅτι μάλιστα σύμπαντασ ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ χαίροντασ καὶ λυπουμένουσ, καὶ κατὰ δύναμιν οἵτινεσ νόμοι μίαν ὅτι μάλιστα πόλιν ἀπεργάζονται, τούτων ὑπερβολῇ πρὸσ ἀρετὴν οὐδείσ ποτε ὁρ́ον ἄλλον θέμενοσ ὀρθότερον οὐδὲ βελτίω θήσεται.
(플라톤, Laws, book 5 92:2)
ταῦτα δὴ διαλαβόντεσ ἕκαστοι τοῖσ διανοήμασιν οἱ μὲν πιστεύουσί τε οὐδὲν γένει οἰκετῶν, κατὰ δὲ θηρίων φύσιν κέντροισ καὶ μάστιξιν οὐ τρὶσ μόνον ἀλλὰ πολλάκισ ἀπεργάζονται δούλασ τὰσ ψυχὰσ τῶν οἰκετῶν·
(플라톤, Laws, book 6 183:1)
πάντεσ δ’ ἄνθρωποι κοινωνοὶ πάσησ πράξεωσ, ἡνίκα μὲν ἂν προσέχωσιν αὑτοῖσ τε καὶ τῇ πράξει τὸν νοῦν, πάντα καλὰ καὶ ἀγαθὰ ἀπεργάζονται, μὴ προσέχοντεσ δὲ ἢ μὴ ἔχοντεσ νοῦν, τἀναντία.
(플라톤, Laws, book 6 224:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION