Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ἐσαχθέντεσ ἔφασαν "τὸ μὲν ἀπαραίτητον τοῦ κελεύσματοσ ὁρῶμεν·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 13 1:8)
ὅλωσ μὲν γὰρ οὐκ ἔστι φέρειν ἀδικούμενον, τὸ δ’ ὑφ’ ὧν ἥκιστα ἐχρῆν ἀπαραίτητον τὴν ὀργὴν παρίστησι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 12:3)
τοῦτο δ’ ἦν οὐ μῖσοσ οὐδ’ ἀλλοτρίωσισ τοῦ δήμου πρὸσ αὐτοὺσ, ἀλλ’ ἦν νόμοσ αὐτοῖσ περὶ ταῦτα, ἔχων μὲν ὁπωσδήποτε ‐ ἐῶ γὰρ εἰ μὴ σφόδρ’ ἄν τισ ἐπαινέσαι τὸν νόμον ‐ τὸ δ’ οὖν ἁμάρτημα οὐκ ἀπαραίτητον αὐτῶν, ἀλλ’ ἔχον ὡσ ἐν τούτοισ εὐπρέπειαν, νόμῳ γὰρ, ὥσπερ εἶπον, ἐγίγνετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 127:9)
καὶ τὴν ἀπαραίτητον καὶ σεμνὴν Δίκην, ἣν ὁ τὰσ ἁγιωτάτασ ἡμῖν τελετὰσ καταδείξασ Ὀρφεὺσ παρὰ τὸν τοῦ Διὸσ θρόνον φησὶ καθημένην πάντα τὰ τῶν ἀνθρώπων ἐφορᾶν, εἰσ αὑτὸν ἕκαστον νομίσαντα βλέπειν οὕτω ψηφίζεσθαι, φυλαττόμενον καὶ προορώμενον μὴ καταισχῦναι ταύτην, ἧσ ἐπώνυμόσ ἐστιν ὑμῶν ἕκαστοσ ὁ ἀεὶ δικάζειν λαχών, πάντα τὰ ἐν τῇ πόλει καλὰ καὶ δίκαια καὶ συμφέροντα φυλάττων καὶ ταύτην τὴν ἡμέραν παρακαταθήκην ἔνορκον εἰληφὼσ παρὰ τῶν νόμων καὶ τῆσ πολιτείασ καὶ τῆσ πατρίδοσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 13:1)
Ῥαδάμανθυν δὲ λέγουσι τάσ τε κρίσεισ πάντων δικαιοτάτασ πεποιῆσθαι καὶ τοῖσ λῃσταῖσ καὶ ἀσεβέσι καὶ τοῖσ ἄλλοισ κακούργοισ ἀπαραίτητον ἐπενηνοχέναι τιμωρίαν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 79 1:1)
ὁρῶντεσ γὰρ ἀπαραίτητον οὖσαν τὴν κατ’ αὐτῶν τιμωρίαν καὶ δύναμιν οὐκ ἔχοντεσ ἀξιόχρεων τὴν ἀμυνομένην τὸ μὲν ἐγχειρίσαι τὴν πόλιν καὶ τὰ κατ’ αὐτοὺσ ἐπιτρέψαι τοῖσ πολεμίοισ οὐκ ἔκριναν, ἐμφανοῦσ οὔσησ τῆσ μεθ’ ὕβρεωσ τιμωρίασ, νυκτὸσ δ’ ὁμοθυμαδὸν πρὸσ τὸν εὐγενῆ θάνατον ὁρμήσαντεσ τέκνα μὲν καὶ γυναῖκασ καὶ γονεῖσ εἰσ τὰσ οἰκίασ ἐγκλείσαντεσ ἐνέπρησαν, κοινὸν θάνατον καὶ τάφον διὰ τοῦ πυρὸσ ἑλόμενοι.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 18, chapter 22 4:2)
ὁρῶν δὲ καὶ τὴν τῶν Μακεδόνων ὁρμὴν ἀπαραίτητον οὖσαν πρὸσ τὴν κατ’ Εὐμενοῦσ τιμωρίαν ἀνεῖλε τὸν ἄνδρα·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 44 2:4)
τοιγαροῦν οὐ μόνον θνητοῦ βίου δόξαν ἀθάνατον ἀντικατηλλάξατο διὰ τῆσ ἰδίασ ἀρετῆσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ συγγενεῖσ καὶ πάντασ τοὺσ πολίτασ προετρέψατο λαβεῖν ἀπαραίτητον τιμωρίαν παρὰ τῶν εἰσ αὐτὴν παρανομησάντων.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri x, chapter 21 7:1)
Γύλιπποσ δ’ ὁ Λάκων ἀπαραίτητον τὸ πρὸσ Ἀθηναίουσ μῖσοσ διαφυλάττων, ἀναβὰσ ἐπὶ τὸ βῆμα τῶν λόγων τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν ἐποιήσατο.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 28 2:2)
διόπερ ἑκουσίωσ ἑλόμενοι πόλεμον ἄδικον εὐψύχωσ ὑπομενόντων τὰ τούτου δεινά, καὶ μή, κρατοῦντεσ μέν, ἀπαραίτητον ἐχόντων τὴν καθ’ ὑμῶν ὠμότητα, σφαλέντεσ δέ, τοῖσ τῆσ ἱκεσίασ φιλανθρώποισ παραιτείσθων τὴν τιμωρίαν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 29 5:1)
τοῦ δὲ Τέννου διαβεβαιωσαμένου παραδώσειν τὴν πόλιν ὁ βασιλεύσ, φυλάττων τὴν ὀργὴν ἀπαραίτητον, ἅπαντασ τοὺσ πεντακοσίουσ ἔχοντασ τὰσ ἱκετηρίασ κατηκόντισεν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvi, chapter 45 3:1)
ὁ μὲν γὰρ ἐλπίδα παραιτήσεωσ ὑπογράφει θεῶν διὰ τιμῆσ, ἡ δὲ ἀπαραίτητον ἔχει τὴν ἀνάγκην̓, τὴν δὲ τύχην οὔτε θεόν, ὡσ οἱ πολλοὶ νομίζουσιν, ὑπολαμβάνοντοσ οὑ̓θὲν γὰρ ἀτάκτωσ θεῷ πράττεταἰ οὔτε ἀβέβαιον αἰτίαν ̔<οὐκ> οἰέται μὲν γὰρ ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἐκ ταύτησ πρὸσ τὸ μακαρίωσ ζῆν ἀνθρώποισ δίδοσθαι, ἀρχὰσ μέντοι μεγάλων ἀγαθῶν ἢ κακῶν ὑπὸ ταύτησ χορηγεῖσθαἰ, κρεῖττον εἶναι νομίζοντοσ εὐλογίστωσ ἀτυχεῖν ἢ ἀλογίστωσ εὐτυχεῖν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 134:1)
ἀρετῆσ ἐστιν, οὔτε συναναιρεῖν τοῖσ ἐχθροῖσ τὰ φίλια οὔτε χαλεπὸν ὀργὴν εἶναι καὶ ἀπαραίτητον εἰσ τοὺσ ἐξαμαρτάνοντάσ τι περὶ αὐτόν, ἄλλωσ τε καὶ δίκασ παρ’ αὐτῶν εἰληφότα πολλὰσ καὶ μεγάλασ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 25 4:1)
τὸ μὲν οὖν πικρὸν καὶ ἀπαραίτητον τῆσ τῶν πατέρων ὀργῆσ εἰσ υἱοὺσ ἀδικοῦντασ καὶ μάλιστ’ ἐν τοῖσ τότε Ῥωμαίοισ οὐδὲ ταύτην ἀπωθεῖται τὴν πρόφασιν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 79 2:1)
τὸ μὲν γὰρ πικραίνειν τὴν διάλεκτον, ὅταν ἀπαιτῶσιν οἱ καιροί πολλάκισ δὲ ἀπαιτοῦσι καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ παθητικοῖσ τῶν ἐπιχειρημάτων, ἐγκώμιόν ἐστι τοῦ ῥήτοροσ, εἴ γε δὴ τὸ ποιεῖν τὸν ἀκροατὴν αὐστηρὸν τῶν νόμων φύλακα καὶ πικρὸν ἐξεταστὴν τῶν ἀδικημάτων καὶ τιμωρὸν ἀπαραίτητον τῶν παρανομούντων παρὰ τῆσ ῥητορικῆσ δυνάμεωσ ἢ μόνον ἢ μάλιστα τῶν ἄλλων ἀπαιτοῦμεν.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 55 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION