Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦτο δ’ ἐστὶν ἐν πέντε, πρῶτον μὲν ἐν τοῖσ συνδέσμοισ, ἂν ἀποδιδῷ τισ ὡσ πεφύκασι πρότεροι καὶ ὕστεροι γίγνεσθαι ἀλλήλων, οἱο͂ν ἔνιοι ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ ὁ μέν καὶ ὁ ἐγὼ μέν ἀπαιτεῖ τὸν δέ καὶ τὸν ὁ δέ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 5 1:2)
διὰ ταῦθ’ ὑμᾶσ Λακεδαιμόνιοι τὴν εἰρήνην προκαλοῦνται καὶ τὴν Αἴγιναν ἀπαιτοῦσιν·
(아리스토파네스, Acharnians, Parabasis, parabasis11)
ὃ τῷ παντὶ χαλεπώτερον ἀπαιτοῦσιν οἱ σιωπῶντεσ τῶν βοώντων.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ 5:2)
ἐπειδὴ Οὐολοῦσκοι μὲν ἀπαιτοῦσιν ἡμᾶσ ἃ ὅπλοισ κρατήσαντεσ ἔχομεν καὶ πόλεμον ἀπειλοῦσι μὴ πειθομένοισ, τάδε λέγωμεν, ὅτι Ῥωμαῖοι καλλίστασ ὑπολαμβάνομεν κτήσεισ εἶναι καὶ δικαιοτάτασ, ἃσ ἂν κατάσχωμεν πολέμου λαβόντεσ κατὰ νόμον, καὶ οὐκ ἂν ὑπομείναιμεν μωρίᾳ τὴν ἀρετὴν ἀφανίσαι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 36 3:3)
ἐπειδὴ δ’ οὐ τὰ χρέα ἀπαιτοῦσιν οἱ καιροί, μεγάλην δὲ βοήθειαν, ὃ μόνον ἔσται τῆσ διχοστασίασ φάρμακον ἐν τῷ παρόντι φράσω·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 38 4:2)
ἡμαρτηκότοσ λαβὲ καὶ παραιτουμένου σχῆμα ταπεινὸν καὶ ἐλεεινόν, οἱο͂ν ἀπαιτοῦσιν αἱ συμφοραί.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 45 6:2)
τοῦτο δὲ δή μοι πρῶτον ἐνθυμηθεὶσ δοκεῖ συμμεθαρμόζεσθαι ταῖσ ὑποθέσεσι τὸν χαρακτῆρα τῆσ συνθέσεωσ καὶ ἔτι μετὰ τοῦτο τὰσ ἰδέασ τοῦ λόγου καταμαθών, ὅτι οὐχ ἅπασαι τὸν αὐτὸν ἀπαιτοῦσιν οὔτε ἐκλογῆσ ὀνομάτων κόσμον οὔτε συνθέσεωσ, ἀλλ’ αἳ μὲν τὸν γλαφυρώτερον αἳ δὲ τὸν αὐστηρότερον, καὶ τῇ τούτων ἀκολουθήσασ χρείᾳ τὰ μὲν προοίμια καὶ τὰσ διηγήσεισ ποιεῖν πλεῖον ἐχούσασ τοῦ σεμνοῦ τὸ ἡδύ, τὰσ δὲ πίστεισ καὶ τοὺσ ἐπιλόγουσ τῆσ μὲν ἡδείασ συνθέσεωσ ἐλάττω μοῖραν ἐχούσασ, τῆσ δὲ αὐστηρᾶσ καὶ πεπινωμένησ πλείω.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 45 1:2)
ταῦτα δὲ ἁπλοϊκῶσ πωσ καὶ γενναίωσ καὶ μετὰ σεμνότητοσ αὐστηρᾶσ ἀπαιτοῦσιν οἱ πολλοὶ μανθάνειν, τὸ δὲ κωτίλον ἐν τούτοισ καὶ ἀπατηλὸν ὡρ́αν οὐκ ἔχει ἐπὶ τῶν ἐναγωνίων λόγων.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 45 2:2)
εἰσ γὰρ τὸν ἴδιον οἶκον αὐτὰσ περιποιησάμενοι, κοινὰσ χάριτασ ὑμᾶσ ἀπαιτοῦσιν.
(리쿠르고스, 연설, Κατὰ Λεωκράτους 195:3)
ὅθεν ὡσ δὴ μέγιστον ἐπανορθούμενοι τοῦτο τῶν ἐγκλημάτων, ἔνιοι λέγουσιν οὐκ αὐτὸν ἁρπάσαι τὴν Ἑλένην, ἀλλὰ Ἴδα καὶ Λυγκέωσ ἁρπασάντων παρακαταθήκην λαβόντα τηρεῖν καὶ μὴ προί̈εσθαι τοῖσ Διοσκούροισ ἀπαιτοῦσιν·
(플루타르코스, chapter 31 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION