Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὰ γὰρ ἐκ προτέρων ἀπλακήματά νιν πρὸσ τάσδ’ ἀπάγει, σιγῶν <δ’> ὄλεθροσ καὶ μέγα φωνοῦντ’ ἐχθραῖσ ὀργαῖσ ἀμαθύνει.
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, anapests4)
ἀπάγει γὰρ μάλιστα ἥδε ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τῆσ νούσου τὴν τροφήν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.18)
τὸ γὰρ περιεργάζεσθαι καὶ διατρίβειν ἐν αὐτοῖσ ἐνδόξοισ οὖσι, τοῦτο ἀπάγει τὸν λόγον ἀπὸ τοῦ τύπου τοῦ ἀρχαίου.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 22:26)
ἀπάγει γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦσ, καὶ ποιεῖ ὑπολαμβάνειν ὡσ ἐνδεχόμενον εἶναι τὸν ἄνθρωπον ἄνευ τῶν μερῶν, ὥσπερ ἄνευ τοῦ χαλκοῦ τὸν κύκλον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 176:1)
"ὁ δὲ ἐπὰν προίδηται ἁρπάσασ τὰ ὅπλα μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγουσ ἐν ῥυθμῷ πρὸσ τὸν αὐλόν καὶ τέλοσ ὁ λῃστὴσ δήσασ τὸν ἄνδρα τὸ ζεῦγοσ ἀπάγει, ἐνίοτε δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτησ τὸν λῃστὴν εἶτα παρὰ τοὺσ βοῦσ δήσασ ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 27 2:8)
ἀπάγει σ’ οὐδεὶσ ἀπὸ τούτων.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ. 46:7)
ὁ δὲ φιλόδοξοσ ἀπάγει τε καὶ ἀφέλκει τῶν ἡδονῶν, τά τε ὀνείδη καὶ τὰσ λοιδορίασ ἐπανατεινόμενοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 158:1)
ἀπάγει δὲ ἕκαστοσ Ἀθηναίων τοῦ αὑτοῦ κλήρου δεκάτην, οὐκ ἐμοί, ἀλλ’ ὁπόθεν ἔσται ἀναλοῦν εἴσ τε θυσίασ δημοτελεῖσ καὶ εἴ τι ἄλλο τῶν κοινῶν καὶ ἢν [ὁ] πόλεμοσ ἡμᾶσ καταλάβῃ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. b'. SOLWN 9:7)
προσβολὰσ δὴ τοὐντεῦθεν [ἑώθεν] ἐποιεῖτο, καὶ πολλοῦ χειμῶνοσ καταρραγέντοσ οὐδὲν ποιεῖν δυνάμενοσ ἀπάγει τὴν στρατιὰν εἰσ τὰσ πλησίον κώμασ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 14 572:2)
ταῦτα πάντα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐχ ὁρᾶτε ὅπωσ ἀπάγει μὲν τὸν ἀκροατὴν καὶ πρὸσ τὴν θέαν ἀποστρέφει, μόνον δὲ καταλείπει τὸν λέγοντα;
(루키아노스, De Domo, (no name) 32:1)
ὁ μὲν γὰρ κεραυνὸσ ἀπάγει μιᾷ πληγῇ καὶ ὁ θάνατοσ ταχύσ.
(루키아노스, Fugitivi, (no name) 22:3)
Ἔρωτεσ δέ τινεσ μειδιῶντεσ ὁ μὲν κατόπιν ἐφεστὼσ ἀπάγει τῆσ κεφαλῆσ τὴν καλύπτραν καὶ δείκνυσι τῷ νυμφίῳ τὴν Ῥωξάνην, ὁ δέ τισ μάλα δουλικῶσ ἀφαιρεῖ τὸ σανδάλιον ἐκ τοῦ ποδόσ, ὡσ κατακλίνοιτο ἤδη, ἄλλοσ τῆσ χλανίδοσ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐπειλημμένοσ, Ἔρωσ καὶ οὗτοσ, ἕλκει αὐτὸν πρὸσ τὴν Ῥωξάνην πάνυ βιαιωσ ἐπισπώμενοσ, ὁ βασιλεὺσ δὲ αὐτὸσ μὲν στέφανόν τινα ὀρέγει τῇ παιδί, πάροχοσ δὲ καὶ νυμφαγωγὸσ Ἡφαιστίων συμπάρεστι δᾷδα καιομένην ἔχων, μειρακίῳ πάνυ ὡραίῳ ἐπερειδόμενοσ, Ὑμέναιοσ οἶμαί ἐστιν·
(루키아노스, Herodotus 9:3)
οὐχ ὁρᾷσ ὅσοι ἀκούουσι καὶ ὡσ συμπεπεισμένοι εἰσὶν ἤδη καθ’ ἡμῶν καὶ ἀπάγει αὐτοὺσ ἀναδησάμενοσ τῶν ὤτων ὁ Δᾶμισ;
(루키아노스, Juppiter trageodeus, (no name) 45:10)
ὥστε ὁ Ζεῦξισ συνεὶσ ὅτι αὐτοὺσ ἀσχολεῖ ἡ ὑπόθεσισ καινὴ οὖσα καὶ ἀπάγει τῆσ τέχνησ, ὡσ ἐν παρέργῳ τίθεσθαι τὴν ἀκρίβειαν τῶν πραγμάτων, Ἄγε δή, ἔφη, ὦ Μικκίων, πρὸσ τὸν μαθητήν, περίβαλε ἤδη τὴν εἰκόνα καὶ ἀράμενοι ἀποκομίζετε οἴκαδε·
(루키아노스, Zeuxis 13:4)
παρὰ δὲ τοῖσ Ἕλλησι κατὰ τοὺσ δρυμούσ, ἐπειδὰν ἀλλήλοισ συμπέσῃ διώκοντα τὸν καρπόν, ὁ πλείονασ ἔχων χεῖρασ καὶ κατευκαιρήσασ περιλαβὼν τοῖσ ἰδίοισ θρέμμασιν ἀπάγει τὰ τοῦ πλησίον.
(폴리비오스, Histories, book 12, chapter 4 13:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION