Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ ἢν μὲν ᾖ ὑπὸ τὰσ νόθασ ὄγκοσ καὶ ὀδύνη πιεζευμένοισ, τὸ ἧπαρ οἰδέει· ἔμπλεων γὰρ ὑγρασίησ· ἢν δὲ μὴ ὑπὸ τὸ ὀστέον μίμνωσι οἰδέει[], τοῦ ὑμένοσ τὸ σημεῖον · καὶ τοῦ μὲν περιγραφῇ καὶ τὰ ὁρ́ια δῆλα· μετὰ γὰρ τὴν περιαγωγὴν τῶν λοβῶν ἐσ λαγαρὸν τὸ ἐπιγάστριον πιέζουσα χεὶρἱζάνει· περιτοναίου δὲ ἀόριστοσ ἡ σκληρίη καὶ τοῦ πέρατοσ ἡ ἀπόφυσισ ἀφανήσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.246)
ἀνάγκη δ’, ἐπείπερ ἔσται τὸ ἓν καὶ ἡ ἀόριστοσ δυὰσ στοιχεῖα.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 121:1)
ἡ γὰρ ἀόριστοσ δυάσ, ὥσ φασι, λαβοῦσα τὴν ὡρισμένην δυάδα δύο δυάδασ ἐποίησεν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 127:4)
ἡ γὰρ ἀόριστοσ δυὰσ δυοποιὸσ ἦν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 167:2)
ἡ μὲν οὖν δύναμισ ὡσ ὕλη τοῦ καθόλου οὖσα καὶ ἀόριστοσ τοῦ καθόλου καὶ ἀορίστου ἐστίν, ἡ δ’ ἐνέργεια ὡρισμένη καὶ ὡρισμένου, τόδε τι οὖσα τοῦδέ τινοσ, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸσ ἡ ὄψισ τὸ καθόλου χρῶμα ὁρᾷ ὅτι τόδε τὸ χρῶμα ὃ ὁρᾷ χρῶμά ἐστιν, καὶ ὃ θεωρεῖ ὁ γραμματικόσ, τόδε τὸ ἄλφα ἄλφα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 238:2)
οὐ γὰρ δὴ ἡ δυὰσ ἡ ἀόριστοσ αἰτία οὐδὲ τὸ μέγα καὶ τὸ μικρὸν τοῦ δύο λευκὰ ἢ πολλὰ εἶναι χρώματα ἢ χυμοὺσ ἢ σχήματα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 46:2)
τοῦ γὰρ ἀορίστου ἀόριστοσ καὶ ὁ κανών ἐστιν, ὥσπερ καὶ τῆσ Λεσβίασ οἰκοδομίασ ὁ μολίβδινοσ κανών·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 146:3)
ἀόριστοσ γὰρ ἡ τοιαύτη, καθάπερ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῇ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 117:5)
ὁ δ’ ἀόριστοσ, οἱο͂ν ὁ δικαστὴσ καὶ <ὁ> ἐκκλησιαστήσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 12:1)
ἔστω δὴ διορισμοῦ χάριν ἀόριστοσ ἀρχή.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 13:2)
ἐν γὰρ ταῖσ ἄλλαισ πολιτείαισ οὐχ ὁ ἀόριστοσ ἄρχων ἐκκλησιαστήσ ἐστι καὶ δικαστήσ, ἀλλὰ ὁ κατὰ τὴν ἀρχὴν ὡρισμένοσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 19:4)
τούτων δὲ ἡ μὲν κατὰ τάξιν τινὰ βασιλεία, ἡ δ’ ἀόριστοσ τυραννίσ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 8 4:6)
ἔστι δ’ ἀπὸ τύχησ μὲν τὰ τοιαῦτα γιγνόμενα, ὅσων ἥ τε αἰτία ἀόριστοσ καὶ μὴ ἕνεκά του γίγνεται καὶ μήτε ἀεὶ μήτε ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ μήτε τεταγμένωσ δῆλον δ’ ἐκ τοῦ ὁρισμοῦ τῆσ τύχησ περὶ τούτων, φύσει δὲ ὅσων ἥ τ’ αἰτία ἐν αὐτοῖσ καὶ τεταγμένη·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 10 12:1)
χαλεπὴ γὰρ ἅπασιν ἀόριστοσ ἀρχὴ καὶ μηδεμίαν ἐξέτασιν διδοῦσα τῶν πραττομένων, ἐξ ἧσ φύεται τυραννίσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 74 4:1)
καὶ τοῦτο μὲν ὀρθῶσ ὁ Κράσσοσ, εἴπερ, ὡσ ἔλεγεν, ἡγεῖτο τὰ μὲν ἄλλα διὰ τῶν οἰκετῶν χρῆναι, τοὺσ δὲ οἰκέτασ δι’ αὑτοῦ κυβερνᾶν τὴν γὰρ οἰκονομικήν ἐν ἀψύχοισ χρηματιστικὴν οὖσαν, ἐν ἀνθρώποισ πολιτικὴν γιγνομένην ὁρῶμεν ἐκεῖνο δὲ οὐκ εὖ, τὸ μηδένα νομίζειν μηδὲ φάσκειν εἶναι πλούσιον, ὃσ οὐ δύναται τρέφειν ἀπὸ τῆσ οὐσίασ στρατόπεδον ὁ γὰρ πόλεμοσ οὐ τεταγμένα σιτεῖται, κατὰ τόν Ἀρχίδαμον, ὥσθ’ ὁ πρὸσ πόλεμον πλοῦτοσ ἀόριστοσ, καὶ πολὺ τῆσ Μαρίου γνώμησ ἀπηρτημένωσ.
(플루타르코스, chapter 2 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION