Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κἂν μὴ προϊούσησ τῆσ ἀπολογίασ ἐξελέγξω καὶ τὴν αἰτίαν οὖσαν ψευδῆ, καὶ τὸν τολμήσαντ’ εἰπεῖν ἀνόσιον καὶ συκοφάντην, κἂν τἆλλα πάντα μηδὲν ἀδικῶν φαίνωμαι, θανάτου τιμῶμαι.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 54)
ταῦθ’ ὑποθεὶσ ἐπεῖπεν ἐντεινάμενοσ ταύτην τὴν ὀξεῖαν καὶ ἀνόσιον φωνήν, ὡσ δεινόν, εἰ ὁ μὲν τοὺσ Καρίωνασ καὶ Ξανθίασ ὑποκρινόμενοσ οὕτωσ εὐγενὴσ καὶ μεγαλόψυχοσ γένοιτο, ἐγὼ δ’ ὁ τῆσ μεγίστησ σύμβουλοσ πόλεωσ, ὁ τοὺσ μυρίουσ Ἀρκάδων νουθετῶν, οὐ κατάσχοιμι τὴν ὓβριν, ἀλλὰ παραθερμανθείσ, ὅθ’ ἡμᾶσ εἱστία Ξενόδοκοσ τῶν ἑταίρων τισ τῶν Φιλιππου, ἕλκοιμι τῶν τριχῶν καὶ λαβὼν ῥυτῆρα μαστιγοίην αἰχμάλωτον γυναῖκα.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1571)
ἐσ δὲ δόλον ἐκάλεσε, παρέβαλέ τ’ ἐμὲ παρὰ γένοσ ἀνόσιον, ὅπερ ἐξότ’ ἐγένετ’ ἐπ’ ἐμοὶ πολέμιον ἐτράφη.
(아리스토파네스, Birds, Agon, strophe 13)
αὐτῶν ὅταν ληφθῇ τισ ἀνόσιόν τι δρῶν, μανίαισ φλέγων λύσσῃ παράκοποσ, εἴ τι δρῴη πᾶσιν ἐμφανὴσ ὁρᾶν ἔσται γυναιξὶ καὶ βροτοῖσιν, ὅτι τά <τε> παράνομα τά τ’ ἀνόσια <παρὼν> θεὸσ ἀποτίνεται.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Choral, strophe 17)
"ὅθεν πρὸσ τὴν ἀνόσιον ἀρὰν κατήλεσαν αὐτῶν τὰσ σάρκασ, ἵν’ ἡ τροφὴ σιτοποιουμένων κατεδεσθῇ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 58 2:10)
ἀλλ’ ἐπὰν δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον βαυκιζόμενον τὰ λευκὰ τ’ ἀναβάλλονθ’ ἅμα, ἥδιστ’ ἂν ἀναπήξαιμ’ ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 125)
τῶν δ’ ἰχθυοπωλῶν φιλοσοφώτερον γένοσ οὐκ ἔστιν οὐδὲν οὐδὲ μᾶλλον ἀνόσιον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 6 2:3)
εἰ τοίνυν τῶν ἀψύχων καὶ μὴ μετεχόντων τοῦ φρονεῖν οὐδέν ἐσθ’ ὅσιον, τοιαύτην ἔχον αἰτίαν, ἐᾶν ἄκριτον, ἦ που τόν γ’ ἀδικοῦντα μὲν οὐδέν, ἐὰν τύχῃ, θήσω δ’ ἀδικοῦντα, ἀλλ’ ἄνθρωπόν γ’ ὄντα καὶ μετειληφότα τῇ τύχῃ τῆσ αὐτῆσ ἡμῖν φύσεωσ, ἀνόσιον καὶ δεινὸν ἄνευ λόγου καὶ ψήφου ποιεῖν ἔκδοτον ἐπ’ αἰτίᾳ τοιαύτῃ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 108:4)
ὡσ δὲ τὰ δεδικασμέν’ ἄκυρα ποιεῖν καὶ δεινὸν καὶ ἀνόσιόν ἐστι καὶ δήμου κατάλυσισ, πάντασ ἂν οἶμαι ὁμολογῆσαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 218:2)
ὡσ δ’ ὁ χρηστὸσ οὗτοσ ὠργισμένουσ ᾔσθετο τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ πεπιστευμένον αὑτὸν ὡσ οὐ παντάπασιν ἀνόσιον ὄντα, προσκαλεσάμενοσ τὸν Πολύευκτον ἀποφέρει γραφὴν κατ’ αὐτοῦ κακώσεωσ πρὸσ τὸν ἄρχοντα καὶ δίδωσι τὴν λῆξιν Μνησαρχίδῃ τῷ παρέδρῳ·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔνδειξισ κατὰ Θεοκρίνου 48:2)
ὑμεῖσ δὲ τὸν ἀνόσιον καὶ περὶ πάντασ πονηρὸν καὶ μάλιστα περὶ τὸν ἑαυτοῦ πατέρα γεγενημένον, τοῦτον μεθ’ ὑμῶν καὶ μετὰ τῶν ὑμετέρων οἰκείων καὶ συγγενῶν ἐάσετε πολιτεύεσθαι;
(디나르코스, 연설, Κατὰ Ἀριστογείτονος 18:3)
ὃ δὲ ἐτόλμησεν εἰπεῖν περὶ τῶν ναυαγίων, πρᾶγμα οὕτωσ ἀνόσιον καὶ πονηρόν·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 62:1)
Σοφὸν δὲ ἄλλον τινα καλεῖσ ἢ τὸν φρόνιμον ἄνθρωπον καὶ δίκαιον καὶ ὅσιον καὶ ἀνδρεῖον, φαῦλον δὲ τὸν ἄδικον καὶ ἀνόσιον καὶ δειλόν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΟΤΙ ΕΥΔΑΙΜΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ. 14:3)
γενομένων δ’ αὐτῇ δύο τέκνων, Ἡλίου καὶ Σελήνησ, καὶ θαυμαζομένων ἐπί τε τῷ κάλλει καὶ τῇ σωφροσύνῃ, φασὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ ταύτῃ μὲν ἐπ’ εὐτεκνίᾳ φθονοῦντασ, τὸν δ’ Ὑπερίονα φοβηθέντασ μήποτε τὴν βασιλείαν εἰσ αὑτὸν περισπάσῃ, πρᾶξιν ἐπιτελέσασθαι παντελῶσ ἀνόσιον·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 57 4:1)
περί τε δικαιοσύνησ λόγουσ ποιεῖσθαι, καὶ ἀνόσιον ἡγεῖσθαι πυρὶ θάπτειν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, PROOIMION 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION