Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

παράδοξον μὲν οὖν οἶδα ἐρῶν λόγον, οὐ μὴν ἀνόητόν γε, ὡσ οἶμαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπιστολὴ περὶ Σμύρνης 2:8)
διεγράψαμεν δὲ καὶ ἀντεθήκαμεν τῷ ὀργίλῳ καὶ χαλεπῷ καὶ ἀγρίῳ πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα τῆσ αὐτῆσ ἐστι διαθέσεωσ τὸν ἀνδραποδώδη καὶ τὸν ἀνόητον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 79:3)
ὁ μὲν οὖν ἄξιοσ μικρῶν, μεγάλων δ’ ἀξιῶν ἑαυτὸν ψεκτόσ ἀνόητον γὰρ καὶ οὐ καλὸν τὸ παρὰ τὴν ἀξίαν τυγχάνειν, ψεκτὸσ δὲ καὶ ὅστισ ἄξιοσ ὢν ὑπαρχόντων αὐτῷ τῶν τοιούτων μετέχειν μὴ ἀξιοῖ ἑαυτόν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 108:2)
τὸ δὲ προσδοκῆσαί σ’ οὐκ ἀνόητον καὶ κενὸν ὡσ δοῦλοσ ὢν καὶ θνητὸσ Ἀλκμήνησ ἔσει;
(아리스토파네스, Frogs, Lyric-Scene 1:26)
"ἐμφανίζει δ’ ὑμῶν καὶ τὸ ἀνόητον Ἀνάξιπποσ ὁ κωμῳδιοποιὸσ ἐν Κεραυνουμένῳ λέγων οὕτωσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 9123)
πρὶν δὲ ταῦτ’ εὐτρεπίσαι, μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μηδέν’ ἀξιοῦτε τηλικοῦτον εἶναι παρ’ ὑμῖν ὥστε τοὺσ νόμουσ τούτουσ παραβάντα μὴ δοῦναι δίκην, μηδ’ οὕτωσ ἀνόητον ὥστ’ εἰσ προῦπτον κακὸν αὑτὸν ἐμβαλεῖν.
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Γ 18:2)
ἐγὼ δ’ ὅλωσ μέν, ὅστισ ἄνθρωποσ ὢν ἀνθρώπῳ τύχην προφέρει, ἀνόητον ἡγοῦμαι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 362:2)
τὰ μὲν γὰρ ὑπάρχοντά σοι ἀγαθὰ διελθὼν ἅμα σέ τε ζηλωτὸν καὶ ἐμαυτὸν οὐκ ἀνόητον ἐπιδείξειν ἐλπίζω, εἴ σε τοιοῦτον ὄντ’ ἀγαπῶ·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 8:2)
ἢ γὰρ ἀνόητον ἢ πονηρὸν νενόμικε τὸ θεῖον.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 20:1)
τὴν μὲν οὖν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀλήθειαν ἡγεῖται βασιλικὸν καὶ φρόνιμον, τὴν δὲ πανουργίαν καὶ τὴν ἀπάτην ἀνόητον καὶ δουλοπρεπέσ, ὁρῶν ὅτι καὶ τῶν θηρίων τὰ δειλότατα καὶ ἀγεννέστατα, ψεύδεται πάντων μάλιστα καὶ ἐξαπατᾷ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 31:1)
ὁ δὲ αὖ τὸν ἀνόητον ὡσ φρόνιμον ὑμνῶν, οὗτοσ ἂν τυχὸν ἁπάντων εἰή πιθανώτεροσ διὰ τὴν ἄνοιαν τοῦ ἀκούοντοσ καὶ τοσούτῳ γε μείζονα ἐργάζεται βλάβην·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 24:4)
πάλιν δὲκαθ’ ἕκαστον ἡμῶν τὸ μὲν σῶμα, ἅτε ἀνόητον, οὐδὲ αὑτῷ βοηθεῖν ἱκανόν ἐστιν , ὅ γε τῆσ ψυχῆσ ἀπολιπούσησ οὐδὲ ὀλίγον δύναται διαμένειν, ἀλλὰ παραχρῆμα λύεται καὶ ἀπόλλυται·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 75:1)
οὐκοῦν τότε, ἐπειδὰν ἄρωσι τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῶν δεσμῶν, εἰκόσ ἐστι τὸν μὲν ἀνόητον καὶ ἄπειρον τοῦ πράγματοσ χαίρειν καὶ μακαρίζειν ἑαυτὸν ἐπὶ τοῖσ γιγνομένοισ, τὸν δὲ εἰδότα ὀδύρεσθαι καὶ μὴ ἐθέλειν ἑκόντα συνακολουθεῖν, ἀλλὰ μᾶλλον, ὥσπερ εἶχε, μένειν ἐν ταῖσ πέδαισ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 80:1)
εἰή δ’ ἂν αὐτοῦ τὸ ἦθοσ, ὡσ ἐν βραχεῖ περιλαβεῖν, φιλόνικον,ἀνόητον, χαῦνον, ἀλαζονείᾳ καὶ ζηλοτυπίᾳ καὶ πᾶσι τοῖσ τοιούτοισ ἔγγιστα χαλεποῖσ καὶ ἀγρίοισ πάθεσιν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 147:1)
τὰ δὲ ἠπίστει τοῖσ λόγοισ καὶ ἀνόητον αὐτὴν ἡγοῦντο καὶ μαίνεσθαι ἔφασκον·
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 9:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION