Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ μὴν ἀνίπτοισ γε ποσίν, τὸ τοῦ λόγου, πρὸσ ταῦτα ᾖξεν, ἀλλὰ καὶ ποιηταῖσ σύντροφοσ ἐγένετο καὶ τῶν πλείστων ἐμέμνητο καὶ λέγειν ἤσκητο καὶ τὰσ ἐν φιλοσοφίᾳ προαιρέσεισ οὐκ ἐπ’ ὀλίγον οὐδὲ κατὰ τὴν παροιμίαν ἄκρῳ τῷ δακτύλῳ ἁψάμενοσ ἠπίστατο, καὶ τὸ σῶμα δὲ ἐγεγύμναστο καὶ πρὸσ καρτερίαν διεπεπόνητο, καὶ τὸ ὅλον ἐμεμελήκει αὐτῷ μηδενὸσ ἄλλου προσδεᾶ εἶναι·
(루키아노스, (no name) 4:1)
ἄγε τοίνυν, ὦ προλόγων καὶ δαιμόνων ἄριστε Ἔλεγχε, ὁρ́α ὅπωσ σαφῶσ προδιδάξῃσ τοὺσ ἀκούοντασ ὡσ οὐ μάτην οὐδὲ φιλαπεχθημόνωσ οὐδ’ ἀνίπτοισ ποσὶ κατὰ τὴν παροιμίαν ἐπὶ τόνδε τὸν λόγον ἀπηντήκαμεν, ἀλλὰ καὶ ἴδιόν τι ἀμυνόμενοι καὶ τὰ κοινά, μισοῦντεσ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ βδελυρίᾳ.
(루키아노스, Pseudologista, (no name) 4:2)
"ἀλλ’ ἀνίπτοισ ποσὶν ‐ ἡ παροιμία φησὶν ‐ ἔμβαινε, οὐ μεῖον ἕξων διὰ τοῦτο, οὐδ’ ἄν, τὸ κοινότατον, μηδὲ γράφειν τὰ γράμματα εἰδῇσ·
(루키아노스, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:9)
ταῦτά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον, τὸ δὲ ἀνίπτοισ χερσὶν φαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 11 214:1)
καὶ ἰδόντεσ τινὰσ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὅτι κοιναῖσ χερσίν, τοῦτ’ ἔστιν ἀνίπτοισ, ἐσθίουσιν τοὺσ ἄρτουσ.
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4 154:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION