Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὡσ δὲ ηὑρ͂εν ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων σβεννύμενον ἀεὶ τὸ σῶμα καὶ μαραινόμενον ὁμαλῶσ, ὅτε δὲ ἡ Στρατονίκη παρίοι πρὸσ αὐτὸν ἐπισκεψομένη, τὴν μὲν γνώμην ὑπ’ αἰδοῦσ καὶ συνειδότοσ τότε μάλιστα αὐτὸν ἐνοχλούμενον καὶ σιωπῶντα, τὸ δὲ σῶμα καὶ ἄκοντοσ αὐτοῦ θαλερώτερόν τε γιγνόμενον αὐτῷ καὶ ζωτικώτερον, καὶ αὖθισ ἀπιούσησ ἀσθενέστερον, ἔφη τῷ Σελεύκῳ τὸν υἱὸν ἀνιάτωσ ἔχειν αὐτῷ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 1:8)
τοῖσ μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν ὑπερβολὴ αὐτῶν, οἱο͂ν ἴσωσ τοῖσ θεοῖσ, τοῖσ δ’ οὐδὲν μόριον ὠφέλιμον, τοῖσ ἀνιάτωσ κακοῖσ, ἀλλὰ πάντα βλάπτει, τοῖσ δὲ μέχρι τοῦ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 137:1)
μὴ δῆτ’, ὦ πάντεσ θεοί, μηδεὶσ ταῦθ’ ὑμῶν ἐπινεύσειεν, ἀλλὰ μάλιστα μὲν καὶ τούτοισ βελτίω τινὰ νοῦν καὶ φρένασ ἐνθείητε, εἰ δ’ ἄρ’ ἔχουσιν ἀνιάτωσ, τούτουσ μὲν αὐτοὺσ καθ’ ἑαυτοὺσ ἐξώλεισ καὶ προώλεισ ἐν γῇ καὶ θαλάττῃ ποιήσατε, ἡμῖν δὲ τοῖσ λοιποῖσ τὴν ταχίστην ἀπαλλαγὴν τῶν ἐπηρτημένων φόβων δότε καὶ σωτηρίαν ἀσφαλῆ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 451:1)
εἰ δ’ ἀνιάτωσ οἱ τῶν κρατίστων ὀρεχθέντεσ, ἐὰν διαμάρτωσι τῆσ ἐλπίδοσ, ζημιώσονται, οὐδὲν ἔσεσθαι τὸ κωλῦον ἅπαντασ ἀνθρώπουσ ὑπ’ ἀλλήλων ἀπολωλέναι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 19 5:2)
ἐξ ὧν δὲ τά τε παρελθόντα ἐπανορθωσόμεθα, ὅσα μὴ παντάπασιν ἀνιάτωσ ἔχει, καὶ περὶ τῶν παρόντων ἄμεινον φρονήσομεν, ταῦτα πειράσομαι λέγειν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 48 3:2)
περὶ τὸ συνέχειν, ἃσ παρὰ τῶν προγόνων δόξασ ὑπὲρ τοῦ δαιμονίου παρέλαβον, ἀμεταμέλητοσ ἡ τοιαύτη προαίρεσισ καὶ βεβαία διαμένῃ, τοῖσ δ’ ὑπερορῶσι τῶν πατρίων ἐθισμῶν καὶ μηθενὸσ ποιοῦσι τὸ δαιμόνιον τῶν ἀνθρωπίνων λογισμῶν κύριον μάλιστα μὲν ἀναθέσθαι ταύτην τὴν δόξαν, εἰ δ’ ἀνιάτωσ ἔχουσιν ἔτι μᾶλλον αὐτοῖσ ἀπεχθάνεσθαι καὶ κακοδαιμονεστέροισ εἶναι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 56 2:1)
ἔξω γὰρ ὀλίγων τινῶν Ἀσιανῶν πόλεων, αἷσ δι’ ἀμαθίαν βραδεῖά ἐστιν ἡ τῶν καλῶν μάθησισ, αἱ λοιπαὶ πέπαυνται τοὺσ φορτικοὺσ καὶ ψυχροὺσ καὶ ἀναισθήτουσ ἀγαπῶσαι λόγουσ, τῶν μὲν πρότερον μέγα ἐπ’ αὐτοῖσ φρονούντων αἰδουμένων ἤδη καὶ κατὰ μικρὸν ἀπαυτομολούντων πρὸσ τοὺσ ἑτέρουσ, εἰ μή τινεσ παντάπασιν ἀνιάτωσ ἔχουσι, τῶν δὲ νεωστὶ τοῦ μαθήματοσ ἁπτομένων εἰσ καταφρόνησιν ἀγόντων τοὺσ λόγουσ καὶ γέλωτα ποιουμένων τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ σπουδήν.
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 2 1:1)
ἡ δὲ τεταλαιπωρημένη τοῖσ συμβεβηκόσι παρῆν ἐπὶ τὴν ξενίαν καὶ ὑπὸ λύπησ ὧν ἐπεπόνθει καὶ τοῦ μὴ τολμᾶν ὑπ’ αἰσχύνησ εἰσ ὄψιν ἐλθεῖν τἀνδρί, τοῦτον γὰρ μάλιστα τοῖσ γεγενημένοισ ἔχειν ἀνιάτωσ ἐλογίζετο, καταπεσοῦσα τὴν ψυχὴν ἀφίησιν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5 186:1)
ὁ δ’ ὡσ ἀνιάτωσ ἑώρα διακείμενον, πάλιν εἰάσεν ἐν φρουρᾷ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 375:4)
πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα ἡμῖν ἐστι σημεῖα τῶν ἀνιάτωσ μεμηνότων, ἓν δὲ ἐκεῖνο καινὸν ἐπὶ τῆσ γυναικὸσ ταύτησ παρεφύλαξα·
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 6:3)
τὸ πρῶτον πολλῆσ μεστὸν ὄντα ὁρμῆσ ἐπὶ τὸ πράττειν τὰ κοινά, βλέποντα εἰσ ταῦτα καὶ φερόμενα ὁρῶντα πάντῃ πάντωσ, τελευτῶντα ἰλιγγιᾶν, καὶ τοῦ μὲν σκοπεῖν μὴ ἀποστῆναι μή ποτε ἄμεινον ἂν γίγνοιτο περί τε αὐτὰ ταῦτα καὶ δὴ καὶ περὶ τὴν πᾶσαν πολιτείαν, τοῦ δὲ πράττειν αὖ περιμένειν ἀεὶ καιρούσ, τελευτῶντα δὲ νοῆσαι περὶ πασῶν τῶν νῦν πόλεων ὅτι κακῶσ σύμπασαι πολιτεύονται ‐ τὰ γὰρ τῶν νόμων αὐταῖσ σχεδὸν ἀνιάτωσ ἔχοντά ἐστιν ἄνευ παρασκευῆσ θαυμαστῆσ τινοσ μετὰ τύχησ ‐ λέγειν τε ἠναγκάσθην, ἐπαινῶν τὴν ὀρθὴν φιλοσοφίαν, ὡσ ἐκ ταύτησ ἔστιν τά τε πολιτικὰ δίκαια καὶ τὰ τῶν ἰδιωτῶν πάντα κατιδεῖν·
(플라톤, Epistles, Letter 7 16:1)
οἳ δ’ ἂν δόξωσιν ἀνιάτωσ ἔχειν διὰ τὰ μεγέθη τῶν ἁμαρτημάτων, ἢ ἱεροσυλίασ πολλὰσ καὶ μεγάλασ ἢ φόνουσ ἀδίκουσ καὶ παρανόμουσ πολλοὺσ ἐξειργασμένοι ἢ ἄλλα ὅσα τοιαῦτα τυγχάνει ὄντα, τούτουσ δὲ ἡ προσήκουσα μοῖρα ῥίπτει εἰσ τὸν Τάρταρον, ὅθεν οὔποτε ἐκβαίνουσιν.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 911:1)
ὃν δ’ ἂν ἀνιάτωσ εἰσ ταῦτα ἔχοντα αἴσθηται νομοθέτησ, δίκην τούτοισι καὶ νόμον θήσει τίνα;
(플라톤, Laws, book 9 61:1)
ἦσαν δὲ καὶ ἰδιῶταί τινεσ τῶν μεγάλα ἡμαρτηκότων ‐ οὓσ οἰομένουσ ἤδη ἀναβήσεσθαι οὐκ ἐδέχετο τὸ στόμιον, ἀλλ’ ἐμυκᾶτο ὁπότε τισ τῶν οὕτωσ ἀνιάτωσ ἐχόντων εἰσ πονηρίαν ἢ μὴ ἱκανῶσ δεδωκὼσ δίκην ἐπιχειροῖ ἀνιέναι.
(플라톤, Republic, book 10 439:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION