Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔστι δ’ ὅτε τὸν φιλότιμον ἐπαινοῦμεν ὡσ ἀνδρώδη καὶ φιλόκαλον, τὸν δ’ ἀφιλότιμον ὡσ μέτριον καὶ σώφρονα, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖσ πρώτοισ εἴπομεν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 101:1)
διὸ καὶ Ἀντισθένησ ὁ Σωκρατικὸσ ὡσ δὴ αὐτὸσ αὐτόπτησ γεγονὼσ τοῦ Ἀλκιβιάδου ἰσχυρὸν αὐτὸν καὶ ἀνδρώδη καὶ εὐπαίδευτον καὶ τολμηρὸν καὶ ὡραῖον ἐφ’ ἡλικίασ πάσησ γενέσθαι φησίν εἰσ δὲ τὰσ ἀποδημίασ ὁπότε στέλλοιτο, τέσσαρσι τῶν συμμαχίδων πόλεων ὥσπερ θεραπαίναισ ἐχρῆτο.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 47 1:4)
γίνεται δέ, ὥσπερ ἐν λόγοισ, οὕτω δὲ καὶ ἐν ὀρχήσει ἡ πρὸσ τῶν πολλῶν λεγομένη κακοζηλία ὑπερβαινόντων τὸ μέτρον τῆσ μιμήσεωσ καὶ πέρα τοῦ δέοντοσ ἐπιτεινόντων, καὶ εἰ μέγα τι δεῖξαι δέοι, ὑπερμέγεθεσ ἐπιδεικνυμένων, καὶ εἰ ἁπαλόν, καθ’ ὑπερβολὴν θηλυνομένων, καὶ τὰ ἀνδρώδη ἄχρι τοῦ ἀγρίου καὶ θηριώδουσ προαγόντων.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 82:1)
ἢ τὰ μὲν τοιαῦτα πάνυ ἠλιθίου τινὸσ εἶναι, γενναῖα δὲ καὶ ἀνδρώδη διανοηθέντα καὶ χολὴν ἔμφρονοσ καὶ ἠδικημένου ἀνδρὸσ ἀναλαβόντα μετελθεῖν ἐκείνουσ, ἐμαυτῷ δὲ ἐκ τῶν ἐνόντων τὴν ἐσ τὸ ἐπιὸν ἀσφάλειαν παρασχεῖν;
(루키아노스, Phalaris, book 1 5:5)
καὶ γὰρ ἡ τύχη δύναται νόσῳ περιβαλεῖν, ἀφελέσθαι χρήματα, διαβαλεῖν πρὸσ δῆμον ἢ τύραννον κακὸν δὲ καὶ δειλὸν καὶ ταπεινόφρονα καὶ ἀγεννῆ καὶ φθονερὸν οὐ δύναται ποιῆσαι τὸν ἀγαθὸν καὶ ἀνδρώδη καὶ μεγαλόψυχον οὐδὲ παρελέσθαι τὴν διάθεσιν, ἧσ ἀεὶ παρούσησ πλέον ἢ κυβερνήτου πρὸσ θάλατταν ὄφελόσ ἐστι πρὸσ τὸν βίον.
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17 3:1)
καὶ ἀνδρώδη καὶ μεγαλόψυχον καὶ γενναῖον καὶ ἐλευθέριον οὐδὲ παρελέσθαι τὴν διάθεσιν, ἧσ ἀεὶ παρούσησ, πλέον ἢ κυβερνήτου πρὸσ θάλατταν ὄφελὸσ ἐστι πρὸσ τὸν βίον.
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17 12:1)
ἐτράφη δὲ ὁ Λύσανδροσ ἐν πενίᾳ, καὶ παρέσχεν ἑαυτὸν εὔτακτον, ὡσ εἴ τισ ἄλλοσ, πρὸσ τοὺσ ἐθισμοὺσ καὶ ἀνδρώδη καὶ κρείττονα πάσησ ἡδονῆσ, πλὴν εἴ τινα τιμωμένοισ καὶ κατορθοῦσιν αἱ καλαὶ πράξεισ ἐπιφέρουσι.
(플루타르코스, Λύσανδρος, chapter 2 1:2)
ἐξαίφνησ δὲ κοπτομένησ τῆσ θύρασ προσδραμών τισ, καὶ πυθόμενοσ τοῦ ὑπηρέτου Χάρωνα μετιέναι παρὰ τῶν πολεμάρχων φάσκοντοσ, ἀπήγγειλεν εἴσω τεθορυβημένοσ, καὶ πᾶσιν εὐθὺσ παρέστη τήν τε πρᾶξιν ἐκμεμηνῦσθαι καὶ σφᾶσ ἅπαντασ ἀπολωλέναι, μηδὲ δράσαντάσ τι τῆσ ἀρετῆσ ἄξιον, οὐ μὴν ἀλλ’ ἔδοξεν ὑπακοῦσαι τὸν Χάρωνα καὶ παρασχεῖν ἑαυτὸν δεῖν ἀνυπόπτωσ τοῖσ ἄρχουσιν, ἄλλωσ μέν ἀνδρώδη καὶ βαρὺν ὄντα τῷ θαρρεῖν παρὰ τὰ δεινά, τότε δὲ δι’ ἐκείνουσ ἐκπεπληγμένον καὶ περιπαθοῦντα, μή τισ ὑποψία προδοσίασ ἐπ’ αὐτὸν ἔλθῃ τοσούτων ἅμα καὶ τοιούτων πολιτῶν ἀπολομένων.
(플루타르코스, Pelopidas, chapter 9 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION