Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ καλοί τε καὶ ἀγαθοὶ, ἀλλ’ ἐνθυμηθέντεσ τὸ πάλαι τοῦτο ᾀδόμενον, ὅτι τῶν μὲν ἡμαρτημένων ἔνθεν καὶ ἔνθεν οὐκ ἔστ’ ἀνελεῖν οὐδὲν, ἀλλ’ ἔχει πέρασ οἱο͂ν ὁ καιρὸσ ἤνεγκεν, ἀκεσταὶ δὲ τῶν ἀγαθῶν φρένεσ, ὡσ ὁ τῶν Ῥοδίων φησὶν ἐπαινέτησ, καὶ τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆσ ἀναμαρτήτουσ φῦναι θεῶν καὶ τῶν ἐπὶ γῆσ οὐδεὶσ ἀναμάρτητοσ, τὸ δὲ τοῖσ εὖ λέγουσιν ἐθελῆσαι πεισθῆναι πρέπον ὑμῖν καὶ τῷ θεῷ μάλιστ’ ἂν οὕτω χαρίζεσθαι νομίσαντεσ, ᾧ τὸ ῥῆμα τοῦθ’ ὁ ποιητὴσ καθιέρωκεν ὄντι θαλαττίῳ, ὅσ κε θεοῖσ ἐπιπείθηται, καὶ πρὸσ τούτοισ λυσιτελέστερον μὲν εἶναι δουλεύειν ἢ κακῶν ἐφόδιον τὴν ἐλευθερίαν ἔχειν, ὅμωσ δ’ εἶναι δέοσ μὴ καὶ τούτου στερηθῆτε·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 15:8)
οὐδεμία γὰρ αὐτάρκησ ἀνθρώπου φύσισ οὔτ’ ἐν λόγοισ οὔτ’ ἐν ἔργοισ ἀναμάρτητοσ εἶναι, κρατίστη δὲ ἡ πλεῖστα μὲν ἐπιτυγχάνουσα, ἐλάχιστα δὲ ἀστοχοῦσα.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 3 1:2)
ἐν ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει, ἵν’ ἀναπότευκτοσ ᾖσ καὶ ἀπερίπτωτοσ, ἐν ὁρμαῖσ καὶ ἀφορμαῖσ, ἵν’ ἀναμάρτητοσ, ἐν προσθέσει καὶ ἐποχῇ, ἵν’ ἀνεξαπάτητοσ.
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ προκοπῆσ. 11:3)
"ὦ βασιλεῦ, ἐπείτε παρέλαβον τὸ παιδίον, ἐβούλευον σκοπέων ὅκωσ σοί τε ποιήσω κατὰ νόον, καὶ ἐγὼ πρὸσ σὲ γινόμενοσ ἀναμάρτητοσ μήτε θυγατρὶ τῇ σῇ μήτε αὐτῷ σοὶ εἰήν αὐθέντησ.
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 117 4:1)
ὡσ δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντεσ [αὐτόν], ἀνέκυψεν καὶ εἶπεν [αὐτοῖσ] Ὁ ἀναμάρτητοσ ὑμῶν πρῶτοσ ἐπ’ αὐτὴν βαλέτω λίθον·
(ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΗΝ, chapter 6 139:1)
ὃσ δ’ ἂν περιγένηται ἀναμάρτητοσ, βασιλεύσει ἡμῶν καὶ ἐπιτάξει ὅτι ἂν βούληται ἀποκρίνεσθαι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 27:5)
Φάβιοσ δὲ τὸ καθ’ αὐτὸν ἀσφαλὴσ ὢν καὶ ἀναμάρτητοσ τῷ πρὸσ τὸ κωλύειν ἑτέρουσ ἀδυνάτῳ φαίνεται λειπόμενοσ.
(플루타르코스, Comparison of Pericles and Fabius Maximus, chapter 3 3:1)
ὅθεν οὐχ ἁπλῶσ ὁ Φοῖνιξ ἐνέβαλε τὰ περὶ αὑτὸν ἀτυχὴ ματα, δι’ ὀργὴν ἐπιχειρήσαντοσ ἀνελεῖν τὸν πατέρα καὶ ταχὺ μεταγνόντοσ, ὡσ μὴ πατροφόνοσ μετ’ Ἀχαιοῖσιν καλεοίμην, ἵνα μὴ δοκῇ νουθετεῖν ἐκεῖνον ὡσ αὐτὸσ ἀπαθὴσ ὢν ὑπ’ ὀργῆσ καὶ ἀναμάρτητοσ.
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 33 6:1)
ἀφικόμενοσ δὲ ἐπὶ τὸ μήκιστον ἀνθρωπίνου αἰῶνοσ ἀναμάρτητοσ ἐτελεύτησε καὶ περὶ τούτουσ ὧν ἡγεῖτο καὶ πρὸσ ἐκείνουσ οἷσ ἐπολέμει.
(크세노폰, Minor Works, Ἀγησίλαος, chapter 10 5:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION