Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔστι μὲν ὡσ ἀληθῶσ ἀναίσθητον τὰ ὑμέτερα ἀντεξετάζειν τοῖσ ὡντινωνοῦν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 15:15)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ σώφρων πρὸσ μὲν τὸν ἀναίσθητον ἀκόλαστοσ, πρὸσ δὲ τὸν ἀκόλαστον ἀναίσθητοσ, ὁ δ’ ἐλευθέριοσ πρὸσ μὲν τὸν ἀνελεύθερον ἄσωτοσ, πρὸσ δὲ τὸν ἄσωτον ἀνελεύθεροσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 96:1)
ὥσπερ γὰρ μικρὸν γλυκὺ εἰσ πολὺ ὕδωρ μειχθὲν ἀναίσθητον ποιεῖ τὴν κρᾶσιν, οὕτω συμβαίνει καὶ τὴν οἰκειότητα τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ τὴν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων τούτων, διαφροντίζειν ἥκιστα ἀναγκαῖον ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡσ υἱῶν ἢ υἱὸν ὡσ πατρόσ, ἢ ὡσ ἀδελφοὺσ ἀλλήλων.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 46:2)
οὐδὲ γὰρ νόσημα οὐδὲν οὕτωσ ἀναίσθητον τοῖσ ἔχουσιν ὡσ μηδέποτε βλάψαι μηδὲ ἐμποδὼν γενέσθαι μηδεμιᾶσ πράξεωσ, ἀλλὰ κἂν ἐγρηγορότι καὶ βαδίζοντι μὴ σφόδρα ἐνοχλῇ τὴν ἰσχὺν τοῦ σώματοσ, εἴσ γε τὴν κοίτην ἀπήντησε καὶ διασπᾷ καὶ διαφθείρει τὸν ὕπνον.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ 37:2)
ὑμᾶσ δὲ ὁρῶ σχεδὸν ὁσάκισ ὑμῶν γέγονε πεῖρα τῆσ διανοίασ μηδὲν πώποτε ἄδικον μηδὲ ἀμφίβολον μηδὲ ταπεινὸν μηδὲ εὐμετάβολον μηδὲ ἀναίσθητον ἢ θορύβων ἢ πραγμάτων ἐπιδεδειγμένουσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ. 11:2)
πρὸσ δὲ τὸν ἀναίσθητον ἀναφέροντά τι αὐτῷ εἰκαίωσ, ἠρώτησεν εἰ ἀγρὸν ἔχοι·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. iz'. MENEDHMOS 3:4)
εἰσ ἀναίσθητον γὰρ σῶμα ἡ ὕβρισ·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1883)
οὐκοῦν ἔστιν ἀλόγου ζῴου ψυχὴν ἔχοντα, μᾶλλον δὲ λίθου φύσιν νωθράν, ἀναίσθητον, ἀκίνητον, ἀπαθῆ, τὴν Δημοσθένουσ προφέρεσθαι λέξιν;
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 54 2:12)
Τὸ μὲν γὰρ ἀνεκτικὸν τοσοῦτον ἔχειν δεῖ τὸν Κυνικόν, ὥστ’ αὐτὸν ἀναίσθητον δοκεῖν τοῖσ πολλοῖσ καὶ λίθον·
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ Κυνισμοῦ. 100:1)
Ἀρχέλαοσ δὲ παραλαβὼν ἐπιεικέστερον εἴσ τε τοὺσ φίλουσ μετέφερεν τὰσ διαβολάσ, ἐκείνων εἶναι λέγων νέον ὄντα καὶ κακοηθείασ ἀναίσθητον διαφθεῖραι, τόν τε ἀδελφὸν αὐτῷ μᾶλλον εἰσ ὑποψίαν καθίστη·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 314:1)
τούτων δὲ οὕτωσ ἐχόντων ὁμολογητέον ἓν μὲν εἶναι τὸ κατὰ ταὐτὰ εἶδοσ ἔχον, ἀγέννητον καὶ ἀνώλεθρον, οὔτε εἰσ ἑαυτὸ εἰσδεχόμενον ἄλλο ἄλλοθεν οὔτε αὐτὸ εἰσ ἄλλο ποι ἰόν, ἀόρατον δὲ καὶ ἄλλωσ ἀναίσθητον, τοῦτο ὃ δὴ νόησισ εἴληχεν ἐπισκοπεῖν·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 217:6)
τὸ δ’ ἐναντίον ἑδραῖον ὂν κατ’ οὐδένα τε κύκλον ἰὸν πάσχει μόνον, ἄλλο δὲ οὐ κινεῖ τῶν πλησίον, ὥστε οὐ διαδιδόντων μορίων μορίοισ ἄλλων ἄλλοισ τὸ πρῶτον πάθοσ ἐν αὐτοῖσ ἀκίνητον εἰσ τὸ πᾶν ζῷον γενόμενον ἀναίσθητον παρέσχεν τὸ παθόν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 301:3)
τὸ μὲν παρὰ φύσιν καὶ βίαιον γιγνόμενον ἁθρόον παρ’ ἡμῖν πάθοσ ἀλγεινόν, τὸ δ’ εἰσ φύσιν ἀπιὸν πάλιν ἁθρόον ἡδύ, τὸ δὲ ἡρέμα καὶ κατὰ σμικρὸν ἀναίσθητον, τὸ δ’ ἐναντίον τούτοισ ἐναντίωσ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 302:3)
τὴν δ’ αὖ κεφαλὴν οὔτε μόνον ὀστεί̈νην ψιλὴν δυνατὸν ἐᾶν ἦν διὰ τὴν ἐν ταῖσ ὡρ́αισ ἐφ’ ἑκάτερον ὑπερβολήν, οὔτ’ αὖ συσκιασθεῖσαν κωφὴν καὶ ἀναίσθητον διὰ τὸν τῶν σαρκῶν ὄχλον περιιδεῖν γιγνομένην·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 380:2)
οὐδὲ γὰρ ἄλλου σώματοσ οὐδενὸσ οὔτε ζῶντοσ οὔτε ἀποθνῄσκοντοσ τῶν ζῴων, ἀλλὰ ἐλπὶσ πολλὴ τὸ παράπαν τὸ γένοσ ἡμῖν τοῦτο ἀναίσθητον πάσαισ ταῖσ τοῦ σώματοσ αἰσθήσεσι περιπεφυκέναι, νοητὸν δ’ εἶναι.
(플라톤, Laws, book 10 85:7)

SEARCH

MENU NAVIGATION